O incremento de fondos para Galicia queda por baixo do 3 %, á cola entre as comunidades
23 ene 2020 . Actualizado ás 05:00 h.O financiamento que manexa o Goberno para repartir este 2020 entre as comunidades —103.000 millóns de euros entre entregas a conta e outros instrumentos, aínda que a cifra final variará cando se presenten os orzamentos do Estado— supón un incremento deses fondos de 4,46 % sobre as mesmas previsións que manexaba o Executivo de Pedro Sánchez hai un ano. Pero a subida é moi asimétrica por territorios. Os máis beneficiados pola subida este ano serán os do arco mediterráneo: Cataluña, Valencia e Baleares.
O aumento de fondos anunciado polo Ministerio de Facenda será de entre o 5,2 % para os primeiros, e o 6,8 para os últimos. É o dobre de previsto para Galicia: na comunidade ese aumento queda por baixo do 3 %, e á cola entre todas as autonomías (só quedan por baixo Estremadura e A Rioxa).
Cataluña será este exercicio, inicialmente, a que recibirá máis fondos, máis de 21.000 millóns de euros, practicamente mil máis que a segunda, Andalucía, e case 6.000 máis que Madrid. A Xunta percibirá 7.715, uns 230 millóns máis sobre o previsto inicialmente para o 2019.
Sexa casualidade ou non, o certo é que eses territorios beneficiados son aqueles que con máis insistencia piden, e desde hai anos, un cambio no financiamento autonómico para primarlles. E é a promesa que arrincou o grupo de Compromís ao PSOE no pacto para apoiar a investidura de Pedro Sánchez. Son comunidades que sistematicamente tiveron que recorrer a créditos do Estado como o FLA para poder cubrir os seus servizos, e incumpriron coas regras de estabilidade financeira (o déficit e o pagamento a provedores, principalmente), como si fixo Galicia.
Modelos de financiamento
As rexións do arco mediterráneo reclaman un cambio de financiamento que teña en conta criterios de habitantes e chegada de visitantes —atención a turistas, por exemplo— para cumprir cos seus servizos públicos, mentres que territorios do norte e máis despoboados, como Galicia, Asturias, Aragón ou Castela e León reclaman un modelo xusto que asuma criterios como a dispersión dos seus núcleos de poboación ou o envellecemento, porque supoñen un incremento nos custos de servizos como educación (polo transporte) e sanidade.
