Hoxe cúmprense oito anos do falecemento do vilalbés, o político que logrou unificar todo o centrodereita baixo as mesmas siglas
15 ene 2020 . Actualizado ás 19:54 h.Foi un político doutro século, pero con gran influencia en leste. O artífice da unificación do centrodereita. O home que fixo o tránsito cara á cor, partindo do branco e negro, e do que Felipe González dixo aquilo de que lle cabía o Estado na cabeza. Manuel Fraga (Vilalba, Lugo, 1922) falecía o 15 de xaneiro do 2012, tal día como hoxe, na súa casa de Madrid, despois de encadear sesenta anos tocando poder.
[Consulta aquí a páxina completa]
O partido que fundou, o PP, lémbrao este mércores nas redes sociais na súa faceta de «pai da Constitución» e polo «papel crave» desempeñado na transición da ditadura á democracia, á vez que proclama: «O seu recordo estará sempre connosco».
Os populares galegos uníronse á homenaxe ao seu gran referente político no oitavo aniversario do seu falecemento. O presidente do PP da Coruña, Diego Calvo, difundía en Twitter a mensaxe elaborada desde a dirección da rúa Xénova, do mesmo xeito que fixo o presidente da Xunta, Alberto Núñez Feijoo, que tamén introduciu un comentario persoal para destacar que «non se entende a Transición nin a nosa democracia sen Fraga, un dos pais da Constitución e creador dun dos grandes partidos de España». E engade: «O seu sentido de Estado e responsabilidade como oposición en España e goberno en Galicia é guía para os que creemos na política».
Desde Novas Xeracións, a organización xuvenil de o PPdeG, confeccionaron unha nota propia na que definen a Fraga como «o construtor da Galicia do século XXI». Á súa vez, o secretario de organización do PP de Noia , Alex Núñez, colgaba na mensaxe o cartel electoral baixo o que Fraga competiu en 1989 pola presidencia da Xunta: «O Presidente para un gran Pobo», rezaba o lema.
Puido ser todo iso e máis, porque a biografía de Manuel Fraga é enciclopédica e transcorreu polo franquismo, a transición, a democracia e o desenvolvemento do Estado autonómico, con parada especial en Galicia. Nese vasto período, o político que dicía inspirarse no reformismo de Cánovas del Castillo e o regionalismo de Alfredo Brañas, foi catedrático de Dereito Político, ministro con Franco e vicepresidente do Goberno tras a morte do ditador, así como embaixador, disputado, senador, membro do Parlamento Europeo e, durante tres lustros, presidente da Xunta de Galicia.
O legado político que reivindica quen ocupa a secretaría xeral do PP, Teodoro García Egea, foi a capacidade que tivo de construír un «centrodereita unido», valora en Twitter, onde fai un chamamento a todo o espazo político que en tempos aglutinou o seu partido a «aprender dos acertos do pasado».
Efectivamente, Fraga logrou reunir en 1976 a todos os grupos da dereita xurdidos do franquismo. Tradicionalistas, democristiáns, tecnócratas e algúns liberais confluíron baixo as siglas de Alianza Popular para facer a travesía polo deserto ata a quebra da UCD, o que permitiu que AP, refundado como PP desde 1989, empezase a ocupar a «maioría natural» do centrodereita que sempre reivindicou o de Vilalba.
Fraga foi testemuña do éxito da súa obra, pois presenciou en vida como o seu partido tivo ocasión de alzarse con dúas maiorías absolutas para gobernar España, a de Aznar do 2000 e a de Rajoy do 2011, e como conseguiu tamén reinventarse en Galicia para cubrir a súa renuncia e volver conquistar a Xunta por maioría absoluta no 2009, xa con Feijoo de protagonista.
Tras a súa morte en xaneiro do 2012, co país inmerso nos peores momentos da crise económica, o mapa político de España facíase cachizas. A finais do 2013 creábase Vox, hoxe terceira forza política do Congreso, e Cidadáns preparábase para irromper na escena española. O que en tempo chegou a aglutinar o PP está agora dispersado en polo menos tres partidos que suman 150 escanos, bastante menos dos 183 deputados que chegou a ter Aznar ou os 186 que sustentaron a Rajoy. Algunhas razóns ten o número dous de Pablo Casado e o conxunto do PP para reivindicar nun día como hoxe o legado de Fraga.
