«Cidadáns cabe no PP», dixo Feijoo en clave claramente autonómica
07 dic 2019 . Actualizado ás 05:00 h.Falar da herdanza ao saír do tanatorio é de mal gusto, pero a dinámica que adquiriu a política obriga a ter un ollo no reconto de apoios para a investidura e o outro na seguinte cita electoral. Albert Rivera deixou un valioso legado repartido por España en forma de dez deputados e tres mil cargos públicos entre parlamentarios autonómicos e concelleiros que participan case sempre de forma secundaria pero decisiva na aritmética dos gobernos de vinte millóns de españois.
En Galicia, a transmisión patrimonial non chega nin á lexítima. Apenas 35 edís sen incidencia na gobernabilidade das cidades e a sensación de non ter levantado cabeza desde as súas erráticos inicios. Nas autonómicas do 2016 sacaron a cartelería coa bandeira galega ao revés e desde entón non remataron de atopar o seu sitio, cun descoido notable para encaixar a súa oposición extraparlamentaria e sen candidatos locais de perfil emerxente. A dirección autonómica viviu á marxe dos vaivéns nacionais cando comezaron a saltar as costuras, porque tiña os seus propios conflitos internos que o secretario de Organización ha ir acendendo e apagando como puido, sempre máis pendente dos egos que das estratexias ideolóxicas. Laureano Bermejo é desde o 10-N unha sorte de administrador concursal que mantén con dificultade un capital de 6.000 simpatizantes ou inscritos que se apuntaron nas vacas gordas, unha cifra que non resistiría unha actualización rigorosa.
O futuro inmediato tampouco pinta ben. A pachorra con que a xestora asumiu o loito e a substitución de Rivera non se programou pensando nin nas eleccións galegas nin nas vascas, dous territorios especialmente amargos para os laranxas. Cando Inés Arrimadas asuma o mando a mediados de marzo quedarán menos de seis meses para as autonómicas, coa Semana Santa e o verán polo medio, ese momento no que o calendario vai costa abaixo e os votantes empezan a pensar en cousas realmente importantes como as vacacións.
Calquera aspirante de Cidadáns -a xornalista viguesa e ex-deputada Beatriz Pino , que entrou na xestora, sería a mellor colocada- tería que buscarse un oco na axenda galega sen unha plataforma institucional na que apoiarse. Unha aventura política moi arriscada e custosa no económico para un partido que ten que xestionar un descenso radical dos ingresos públicos e que nos últimos comicios volveuse a quedar por baixo do 5 % do total de votos, un listón imprescindible para acceder a un escano no Hórreo.
Ata aquí a crónica máis ou menos subxectiva. A partir desta liña todo son suposicións e indicios, como a concisa frase de Feijoo ao fío da política xeral pero que ten unha inevitable lectura autonómica: «Cidadáns cabe no PP». E en Galicia, non digamos, faltoulle dicir. Os 64.000 votos que obtiveron son o primeiro dos dous alicerces que necesita o presidente da Xunta para aparafusarse á cuarta lexislatura consecutiva. E teno doado, porque se non decide plantar a política, Feijoo volverá repetir a súa estratexia de parapetarse nas listas cos principais actores do seu Goberno, o que en caso de vitoria desencadea unha fervenza de nomes moi viva. Salvo excepcións, o que entra no Executivo, sae do Parlamento. Por iso, colocar a un candidato de Cidadáns en posicións intermedias sería un esforzo insólito pero efectivo, porque non hai moitos activos populares neses postos que arrastren máis votos que toda unha marca política, por deteriorada que estea.
A outra pata é máis complexa. A estrutura de Vox en Galicia é descoñecida e a súa única estratexia é a dos ataques da cúpula madrileña ao presidente galego, que ten descolocados aos seus 115.000 votantes coa dúbida de se a súa papeleta só servirá para levantar á «ditadura progre». Por iso, antes ou despois, Feijoo e Arrimadas vanse tomar un café. Tacita a tacita.
LETRAS CAPITAIS