Nada volveu a ser o mesmo para os Quer López-Pinel e os Abuín Gey tras a desaparición de Diana; os primeiros perderon á súa filla, os segundos souberon que criaran a un psicópata
14 ene 2020 . Actualizado ás 11:35 h.Diana Quer chegou ao mundo con sete meses e medio de xestación e obrigárona a deixalo pouco despois de cumprir 18 anos. A que foi a súa primeira irmá, coa que compartiu ventre, faleceu ás 12 horas de nacer. Era 1998. Diana pasou os seguintes seis meses ingresada na unidade de vixilancia intensiva. Logo, tras unha prodixiosa melloría, trasladárona a preventivos. Pero o peor aínda estaba por chegar. Unha meninxite vírica case apaga o alento daquel bebé que, outra vez de forma sorprendente, saíu adiante. Por iso é polo que a súa familia defenda orgullosa que Diana, a súa Diana, «chegou ao mundo loitando e foise loitando». Reitérao unha e outra vez para evidenciar que sen ela, tras o seu crime e presunta violación, nada volveu ser o mesmo.
Na casa do autor confeso da barbarie, Enrique Abuín Gey, tamén cambiou todo para sempre. Non queda rastro daquel proxecto familiar a medias coa súa muller, Rosario Rodríguez, e a filla de ambos. Un matrimonio fagocitado por un embarazo que chegou inesperadamente e que nin a condena contra Abuín por tráfico de cocaína (once quilos: dous nun coche e nove no armario dunha avoa) logrou desfacer. O ocorrido tras a desaparición (22 de agosto do 2016) e localización (31 de decembro do 2017) da nova madrileña si o fixo. O acusado regresou ao cárcere. A súa vivenda de Leiro (Rianxo) embargouse, e Rosario, tras encubrilo durante meses ante a Garda Civil, regresou ao seu municipio natal, Catoira, sen cargos. Alí vive coa súa filla sen querer saber nada da que foi a súa familia política, intentando pasar páxina canto antes e desde o anonimato.
Os pais do Chicle
En Rianxo, os pais de Abuín Gey soportan o día a día como boamente poden. A súa vivenda de Asados (Rianxo) está a 300 metros da nave dos horrores onde apareceu o corpo de Diana. Será difícil que esquezan algún día.
O pai déixase ver máis e acode a funerais. Non entra na igrexa e socializa con veciños. Á súa muller xa lla ve moito menos. «Dan aparencia de normalidade, que van facer. Os veciños foron moi educados en xeral. Se están diante, xa sexa nun bar ou outro lugar, non se fala do asunto. É un tema tabú e mellor que siga así. Seica teñen eles que pagar polos pecados do seu fillo?», pregúntase un coñecido.
O núcleo familiar mantén diferenzas desde hai anos cunha das tres irmás do acusado, María, que tras o caso Diana Quer distanciouse aínda máis dos seus pais. Repróchalles que sigan defendendo ao seu irmán e lévenlle roupa e diñeiro a prisión: «Foi, é e será o seu chichi, hai que darlle todo feito. É o seu neno bonito, o fanfurriñeiro de casa, sempre o foi, que máis queren agora. Ven que o seu fillo mata a unha moza e conséntenllo, eles teñen netos e netas». A fenda entre eles parece insalvable.
Madrid-Outes-A Pobra
Os Quer López-Pinel chegaron a Barbanza para ensinar ás súas fillas Diana e Valeria que hai vida máis aló do asfalto de Madrid. Atoparon unha casa rural en Outes, na ría de Noia, con animais para xogar coas súas fillas. Percorreron a comarca en coche ata parar na Pobra, xa na ría de Arousa. Na ladeira orientada ao norte, no máis alto, deixáronse seducir polas vistas. Tanto que decidiron quedar. Compraron un dos chalés encostados que se edificaban nese miradoiro. «Fomos moi felices, moi moi felices a pesar do que a xente poida pensar», explica Juan Carlos Quer sempre que pode para romper o mantra de familia maldita que se ha ir creando desde a desaparición da súa filla maior en agosto do 2016.
Os problemas conxugais chegaron moito despois. O matrimonio rompeu e o divorcio motivou unha batalla xudicial pola custodia das fillas que acabou na Audiencia Provincial de Madrid. Era o ano 2013. Os tira e afrouxa polas pensións e a educación de Valeria e Diana foron constantes. O pai pretendía maior control sobre eles nos estudos e afeccións do seu tempo libre. Pero todo cambiou coa repentina desaparición de Diana.
O suceso foi un agravante para os problemas internos que xa arrastraban ambas as familias
Diferenzas irreconciliables
A investigación non tardou en evidenciar as diferenzas entre os proxenitores. Tampouco axudou que se arquivase a causa temporalmente por falta aparente de probas e para non esgotar os prazos de instrución. As recriminacións cruzadas nunca cesaron. Só algo tan impactante como a localización da nova, tendo en conta as circunstancias nas que se deu, podía unir novamente aos pais de Diana ao redor de Valeria.
A súa presenza xuntos no funeral e en sucesivos actos en recordo da falecida foi constante. Juan Carlos Quer, de forma paralela, iniciou unha primeira cruzada para pór en valor aos desaparecidos e ás súas familias. Unha trincheira que el mesmo cavou e que, máis aló da sentenza sobre o caso da súa filla, promete seguir abandeirando. A segunda cruzada é o procedemento contra Abuín Gey, no que se presentou a través do avogado de Ferrol Ricardo Pérez Lama. A relación coa súa muller volveu minarse por este asunto. Ela recrimínalle que a manteña á marxe das novidades e el asegura que tres letrados do despacho están á súa disposición.
A rotura definitiva da tregua viviuse hai dúas semanas. Diana López-Pinel acusou á súa exmarido ante a Garda Civil por supostamente agredila e intentar atropelala co coche fronte á súa casa. El foi detido e posto en liberdade sen medidas cautelares. Respondeu denunciándoa por ameazas, inxurias, intento de agresión e simulación de delito. O martes, en Santiago, reencontraranse para declarar ambos os na primeira xornada do xuízo por Diana. Xunto a eles, na sala e cara a cara, estará o autor confeso da morte da súa filla e único acusado: José Enrique Abuín Gey, alias o Chicle.