«Non sabía que unha segunda picadura de velutina podía ser mortal»

Carmela López
Carmela López FERROL / LA VOZ

GALICIA

A Pablo, casi sin pulso, le tuvieron que inyectar varias dosis de adrenalina
A Pablo, case sen pulso, tivéronlle que inxectar varias doses de adrenalina JOSE PARDO

Pablo Fernández tivo unha reacción alérxica grave tras sufrir un ataque na praia dunha avespa asiática

01 sep 2019 . Actualizado ás 15:24 h.

A intervención dos servizos de urxencia e, sobre todo, o feito de que el mesmo pescudase que lle picou unha avespa velutina -primeiro pensou que fora un escarapote ou faneca brava- foron determinantes para que Pablo Fernández Fernández, de 36 anos, saíse onte vivo e polo seu propio pé do hospital Arquitecto Marcide de Ferrol. O persoal sanitario comentoulle que lles había costado moito estabilizalo e o propio afectado asegura que foi consciente en todo momento de que estaba a un paso da morte, porque non podía respirar e vía que non lle atopaban as pulsaciones.

Este venres, cando estaba á espera de que lle desen a alta hospitalaria, Pablo relataba o seu crítico episodio. O que puido desembocar nunha traxedia ocorreu o pasado martes, cando Pablo, enfundado no seu traxe de neopreno, dispúñase a practicar surf na ferrolá praia de Doniños . «Ía camiñando pola beira, mirando as ondas, e sentín un picotazo na planta dun pé. Pensei que fora un escarapote, pero vin que a area estaba infestada de velutinas», comenta, comentando que non lle deu importancia, porque o ano pasado xa lle picou unha na praia de Pantín, sen maiores consecuencias porque, a pesar de que tivese unha infección na zona, administráronlle Urbason e a cousa non foi a máis.

«O que eu non sabía era que unha segunda picadura podía ser mortal, porque, segundo dixéronme, despois da primeira hai máis posibilidades de sufrir unha reacción alérxica», sinala Pablo. Por iso é polo que a súa resposta fose entrar no mar para ver se o frío lle acougaba a dor. Pero non foi así. «Ao meterme na auga empezoume a picar todo o corpo e notei que me estaba mareando porque me faltaba o osíxeno», relata. Regresou á area, baixouse o neopreno ata a cintura e pediulle axuda a un amigo «cando xa vía puntos negros».

«Pedinlle que chamase ao 112 porque me picou unha velutina e tombeime no chan intentando respirar. Non cheguei a perder a consciencia, pero despois dixéronme que se me inchou todo o corpo, estaba vermello e con manchas», segue Pablo, e engade que preto deles había unha parella -el era médico e ela enfermeira-, que o estiveron atendendo ata que chegaron os socorristas e colocárono nun taboleiro espinal, en posición lateral, para facilitarlle a respiración.

Para o traslado en padiola pola area ata o lugar ao que podía chegar a ambulancia fóronse turnando os socorristas e varios bañistas, algo que Pablo agradece publicamente, e a enfermeira colocoulle unha vía na vea e inxectáronlle unha dose de adrenalina que achegou Protección Civil. «Xa non me atopaban o pulso».

Xa na UVI móbil, o equipo sanitario aplicoulle varias doses máis de adrenalina. «Non se canto quedará de vida, pensei, pero aos vinte minutos empecei a reaccionar», rememora. Trasladárono á unidade de críticos do hospital. «Estaba a agardarme xa unha chea de médicos e enfermeiros, case me afogo cunha flema, pero ao final lograron estabilizarme», conta. Despois, Pablo pasou á Unidade de Coidados Intensivos (UCI), onde estivo un día e medio, «con moita dor de estómago», e no cuarto xa experimentou unha gran melloría, aínda que segue tendo picores e un sarpullido na pel.

Pablo agradece a atención recibida, tanto na praia de Doniños, -el foi socorrista durante cinco anos-, como na ambulancia e no hospital. Logrou salvar a súa vida, pero a partir de agora terá que levar sempre consigo «un boli de adrenalina». E, por mor desta dura experiencia vital, este ferrolán lanza a mensaxe, a quen corresponda, de que se dote de adrenalina aos socorristas das praias, ademais de recomendar aos bañistas que tomen precaucións, «porque en Doniños hai moitas velutinas».