A Fiscalía pide 59 anos de cárcere por un alixo dirixido a Galicia que se apropiou Marrocos
GALICIA
A Policía Nacional agardaba 2.500 quilos de cocaína, pero o país norteafricano presentou 1.230
14 ene 2020 . Actualizado ás 17:53 h.Sete acusados, dous galegos e cinco colombianos. Todos, presuntamente, versados no turbio asunto de consignar fardos de cocaína desde Sudamérica. A Fiscalía Antidroga da Audiencia Nacional reclama a todos eles penas de cárcere que suman 59 anos por un alixo que partiu de Venezuela en outubro do 2016. Xa o 13 de novembro, preto de Cabo Verde, o patrulleiro Torpedo da Armada, con axentes abordo do Grupo de Resposta contra o Crime Organizado (Greco) da Policía Nacional en Galicia, dispúñase a asaltar o pesqueiro marroquí Zehar 2. O último paso dunha minuciosa investigación (bautizada operación Moucho) que arrincou en xullo do 2016 e acabou torcéndose de forma insólita en augas do Atlántico.
O que veu despois exponse no escrito de acusación da Fiscalía, asinado o día 3: «A partir das 8.00 horas, cando o patrulleiro Tornado dispúñase a executar o auto de abordaxe sobre a embarcación que recibira a droga, detectouse a presenza dun helicóptero e un patrulleiro marroquís achegándose ao barco e posteriormente, sobre as 10.37, o barco foi finalmente abordado pola mariña marroquí». No interior, «43 fardos que contiñan 1.230 quilos de cocaína e 18 membros da tripulación, todos marroquís», detidos e aínda entre reixas. «Cursada a correspondente comisión rogatoria a Marrocos -engade a Fiscalía-, resultou que a cocaína intervida tiña unha pureza do 90 %, segundo a análise practicada nos laboratorios oficiais de Marrocos». Non houbo máis explicacións, polo menos oficiais.
De Vigo a Madrid
A instrución, iniciada no Xulgado número 4 de Vigo como peza separada doutra investigación por narcotráfico, acabou en mans da Audiencia Nacional para finalizala e xulgala. O feito de que non exista alixo, nin tan sequera sexa posible analizar a súa pureza ao carecer de mostras, será usado de estratexia polas defensas para absolver aos seus representados. «A historia está moi ben para unha serie de Netflix, pero sen alixo, haberá que ver como acaba», expón un letrado presentado. A ollos dos investigadores, tampouco cadran os datos oficiais remitidos por Marrocos. O primeiro é a cantidade facilitada no país norteafricano (1.200 quilos, taxados en 42,6 millóns de euros), cando a información que manexaba Greco, en colaboración cos servizos de intelixencia dos Estados Unidos e Inglaterra, elevaba o porte a 2.500.
Outro dato curioso é que o Greco tiña interceptadas as comunicacións radiofónicas, telefónicas e de mensaxería do barco abastecedor, do pesqueiro marroquí e dos investigados, xa en terra, pendentes de que todo saíse ben, dado que nos meses previos fracasaron en dous intentos. Nas devanditas comunicacións, concretamente no bote que transportaba o alixo, escóitase a voz dun home falando en galego con marcado acento da terra. Marrocos, con todo, asegura que todos os detidos son cidadáns do seu país. Unha curiosidade que, aínda hoxe, segue engurrando ceños entre os responsables da investigación en España. Unha testemuña do vivido en alto mar o recapitula para La Voz: «Foi unha situación frustrante. A actitude do buque militar marroquí foi un tanto avasalladora, incluso a posición que adoptou non foi a máis amigable».
Orixe: Colombia
A operación Moucho responde ao patrón máis consabido do narcotráfico patrio. Delegados en España dunha organización en Sudamérica contratan a galegos para coar o enésimo gol de po branco por algunha regaña da costa atlántica. A man que mecía o berce da operación sitúase en Colombia, e o seu rastro pérdese, segundo a Fiscalía, nun teléfono móbil de Surinam. Sen máis. Si se sabe que a organización subministradora colombiana ten presenza, ademais, en Venezuela e Güiana. Ou o que é o mesmo, en boa parte do litoral orientado ao Caribe, África e Europa. A zona, por excelencia, máis quente do narcotráfico mundial.
Xa en España, Julio César Beltrán era o seu delegado. A Fiscalía pídelle 12 anos de cárcere en calidade de presunto líder: «Chegou de Colombia a finais de setembro do 2.016 para dirixir, como máximo responsable, toda a infraestrutura destinada a recibir cargamentos de cocaína por vía marítima». Por baixo de Beltrán, os seus colaboradores máis estreitos: Fernando Escobar (pídenlle 11 anos), Juan Bernardo Meléndez (6), Fernando Antonio Alzate (6) e Manuel de Federico Arnillas (6).
José Pérez Rial (pídelle 11 anos) protagoniza a rama galega en presunta conivencia con Ramón Cerqueiras (7) -ambos xa foron condenados por 2.800 quilos de coca en 1997 e son dabondo coñecidos no ambiente da ría de Arousa-. Rial, que foi parella dunha filla de Manuel Charlín Gama e acabou condenado polo Tribunal Supremo no 2001, «controlaba toda a infraestrutura marítima necesaria para recibir a droga en alto mar e trasladala ás costas galegas, introducila en terra e ocultala ata a súa entrega aos propietarios, ou a quen estes lle indicasen, para a súa posterior distribución, para o que desde Galicia ou Portugal enviou unha embarcación cara ao punto de transbordo convido no Atlántico».
Demostración de forza
Colombianos e galegos erraron dous envíos en agosto e setembro do 2016. Non se atoparon no océano, eran dúas agullas nunha palleira navegando como pitos sen cabeza. Os primeiros, entón, optaron por «a ruta marroquí» sen prescindir de Rial. O curioso, e preocupante, é comprobar o poder da organización subministradora para, desde Colombia, cambiar de país de envío (pasouse de Surinam a Venezuela) e de receptores (de galegos a marroquís) en apenas uns días. Do vivido no Atlántico non transcendeu nada entón, fíxose de tripas de corazón e o exministro Zoido mesmo falou de colaboración entre España e Marrocos para disimular a impecable e paciente resposta española. O motivo descoñécese, o único seguro é que tres días despois, o 15 de novembro, o entón presidente do Goberno, Mariano Rajoy, mantivo un cume co rei Mohamed VI en Marraquech.