A soidade xa non é cousa de xente maior

GALICIA

Mela García, aún veinteañera, ha decidido compartir piso únicamente con su perra
Mela García, aínda veinteañera, decidiu compartir piso unicamente coa súa cadela MARCOS MÍGUEZ

Mozos, divorciados e ata matrimonios que non conviven diversifican o perfil dos fogares unipersoais galegos

12 novs 2019 . Actualizado ás 20:18 h.

En Galicia hai 278.600 persoas que viven soas. Un fenómeno que se adoita identificar con persoas maiores sen familia ou afastadas dela pero que, en realidade, ofrece moitas caras. Por exemplo, a dos 1.400 mozos de entre 20 e 24 anos que non conviven con ninguén, unha situación pouco habitual e que mesmo esperta estrañeza na súa contorna. «A xente sorpréndese cando chegan ao piso. Pregúntanme vives aquí ti soa? Como o pagas? Non che sentes soa?», conta Mela García, que con 23 anos empezou a vivir sen máis compaña que a da súa cadela nun piso que a súa familia ten no barrio coruñés de Vioño. Tras falecer a súa nai, o seu pai optou por volver vivir cos seus irmáns e deixar a esta estudante de Medicina «facer a súa vida». Ao principio barallou a opción de alugar unha dos cuartos: «Estiven a mirar e falando con xente pero non me convencía nada, pensaba que ía haber alguén na miña casa e que xa non podería facer o que me dese a gana», conta Mela, que aprecia sobre todo a liberdade de poder ir o salón, a cociña ou a ducha a calquera hora e sen molestar a ninguén.

MELA GARCÍA, 25 anos: «Non me convencía compartir piso, habería alguén na miña casa e xa non podería facer o que me dese a gana»

No lado contrario da balanza pon o feito de non ter axuda para limpar a casa e asumir os gastos en solitario. «Eu paso moito tempo fóra de casa e chan ducharme no ximnasio, pero son gastos que ao final saen da miña bolsa de estudos». Non pagar alugueiro nin hipoteca é o que lle permite manter a súa opción de vivir soa.

Divorciados e separados

A ruptura dunha parella pode ser tamén o preludio dun domicilio para un. De feito, no 20 % dos fogares unipersoais galegos residen persoas divorciadas ou separadas. É o caso de José Antonio Pallero, que tras seis anos de matrimonio e dous fillos volveu a vivir só nun apartamento en Sada. A experiencia non é nova para el. «Emancipeime aos 26 anos e vivín só en España, en Inglaterra e nos Estados Unidos. Non me custou volver adaptarme. Se che gusta a independencia es máis feliz así, sen ninguén que che diga como tes que facer as cousas», explica, aínda que recoñece que estraña a calor de fogar que viviu ao criarse nunha familia numerosa. Foron precisamente os seus pais quen lle inculcaron o ser independente. «Son perfectamente capaz de levar unha casa, e máis co doado que o poñen os electrodomésticos de hoxe», di. Actualmente ten unha nova parella pero de momento non barallan vivir xuntos: «Estamos a ver como a parella crece moitísimo estando cada un baixo o seu teito».

JOSÉ ANTONIO PALLERO, 42 anos: «Son perfectamente capaz de levar un fogar e os electrodomésticos actuais ponmo moi doado»

Independencia tampouco lle falta a José López, un lucense divorciado fai máis de trinta anos que non atopa ningunha desvantaxe a vivir só. «Cando quero estar con xente non teño máis que baixar á rúa. E ademáis agora cos teléfonos e con todo é máis fácil non ter sensación de soidade». O seu outro truco é non parar quedo: «Sempre teño en que gastar o tempo», afirma.

Pero non todos asumen igual de ben o cambio. Rubén -nomee ficticio- está aínda en trámites de divorcio. É un dos 17.200 separados galegos que segundo a Enquisa Continua de Fogares do INE, residen en domicilios unipersoais. «Eu era unha persoa que vivía nunha familia, muller e dous fillos, pasei de 250 a cero, para min foi un cambio brutal, agora teño que aprender a vivir só. Hai xente que di que en canto as visitas levan unhas horas en casa xa as botan de máis. Eu ese sentir aínda non o atopo», relata.

Casados pero non revoltos

O das parellas que non conviven é un fenómeno en auxe. Mesmo cando xa hai voda polo medio. En concreto, en Galicia hai 19.600 fogares unipersoais nos que reside unha persoa casada. Ese é o caso de Aly Barros. Ela vive en Vigo. O seu marido, en Asturias, de onde é natural. «Cando nos coñecemos no ano 2006 os dous tiñamos traballos estables pero que nos permitían vernos a miúdo e ningún queriamos deixar o noso posto», explica. A distancia non foi óbice para no 2010 contraesen nupcias, o mesmo día en que a selección española de fútbol gañaba o Mundial de Sudáfrica.

ALY BARROS, 37 anos: «Falo máis co meu marido que compañeiras que conviven cos seus, sempre hai algunha mensaxe»

Fai tres anos Aly quedou sen traballo, pero foi en Vigo onde xurdiu a ocasión de estudar a FP de Laboratorio Clínico e Biomédico e Anatomía Patolóxica. «Tiña unha lista de espera moi grande e non quixen perder a oportunidade», conta. Así que, a día de hoxe, ela e o seu marido seguen vivindo en comunidades autónomas distintas. «Aproveitamos ao máximo festivos, pontes e vacacións e de momento seguimos así porque as vantaxes que temos compensan o feito de estar sós durante a semana». Ambos residen en casas propiedade das súas familias, polo que non teñen que facer fronte ao pagamento de vivenda. O traslado del suporía unha importante diminución económica e ela ten previsto opositar proximamente en Asturias. Mentres tanto tiran de novas tecnoloxías para suplir as ausencias no día a día. «Podo dicir que eu falo máis co meu marido que moitas compañeiras que viven co seu, sempre hai unha mensaxe, ou unha foto», asegura Aly.

Máis de 45.000 solitarios galegos teñen menos de corenta anos

Dos 278.600 fogares unipersoais que o INE rexistra en Galicia, un total de 45.200 están habitados por persoas menores de 40 anos (algo máis do 15 %). Os datos corresponden ao ano 2018 e supoñen unha caída de 10.000 individuos con respecto aos do ano 2013. Con todo, no mesmo período aumentou un 20 % o número de persoas maiores de 40 anos que viven soas. Por sexos, a situación está bastante equilibrada: un 45 % dos menores de corenta que viven sos son homes e un 55 %, mujeres.

Volvendo ao total de domicilios nos que só reside unha persoa, están ocupados na súa maioría por persoas solteiras (un total de 112.100). Noutros 89.300 residen viúvos. Os divorciados ocupan 40.400 desas vivendas cun só morador, mentres que os separados supoñen 17.200 e os casados, 19.600.