Centos de médicos galegos non poden ser especialistas por falta de prazas mir

Elisa Álvarez González
Elisa Álvarez SANTIAGO / LA VOZ

GALICIA

Acto de despedida de los médicos que hicieron el mir en Lugo en el 2018
Acto de despedida dos médicos que fixeron o mir en Lugo no 2018 ALBERTO LÓPEZ

Só no último ano 202 graduados en Galicia quedaron fóra da formación

25 mares 2019 . Actualizado ás 23:04 h.

Os días 29 e 30 de abril elixirán praza os graduados en Medicina que obtiveron as mellores notas mir. Progresivamente irano facendo miles de aspirantes ata o 21 de maio. Moitos quedarán sen posibilidade de formarse como especialistas, é dicir, sen poder facer o período de residencia, unha condición indispensable para exercer na sanidade pública. Este é un dos principais problemas que os colexios médicos e colectivos profesionais expoñen, o desequilibrio entre prazas de facultades e oferta formativa, que provoca unha bolsa de graduados que non poden acceder á especialidade.

En Galicia, segundo os datos da Confederación Estatal de Sindicatos Médicos (CESM), só na última convocatoria quedaron sen praza 202 graduados en Medicina pola USC. A cifra non deixa de crecer. Eran 142 no 2016 e 170 no 2017. Na radiografía realizada pola CESM e a Organización Médica Colexial reflíctese este problema a nivel estatal: crecen as facultades, pero non as prazas mir na mesma proporción, o que pode levar a un escenario similar ao dos anos oitenta e noventa, cun aumento de mestos (médicos especialistas sen título oficial). No 2018 presentaron solicitude para o mir 14.466 titulados, aínda que só 9.925 eran de universidades españolas. Deles, 4.006 quedaron sen praza.

Que opción teñen estes médicos sen especialidade? Víctor Arce, vicerreitor de Estudantes da USC e profesor de Medicina , asegura que a porta da sanidade pública está pechada para eles: «Hai outros ámbitos, como institucións penais, medicamento privado ou investigación e docencia». Nestes momento esta última opción non é habitual, «pero noutra época que se viviu unha situación parecida, moita xente orientou a súa formación cara á universidade».

Para Arce é un problema para o colectivo, «e está claro que non se xustificaría nunha situación como esta crear novas facultades». Pero tampouco mingualas, apunta, «porque estas situacións son cíclicas e formar profesores e adecuar infraestruturas leva un tempo, non pode cambiarse dun día para outro». Ademais, o custo mantense, porque o persoal estable non se reduce por eliminar prazas nas facultades. «Si faltou no seu momento unha reflexión global de cales son as necesidades», admite. Para o vicerreitor da USC non houbo laxitud coa creación de centros privados de Medicina , pero si se admitiron criterios para autorizalas, «que non eran os mesmos que se utilizaban cando se limitou o acceso ás públicas». E lembra que ao final esta limitación favoreceu que crecesen as privadas.

Esta bolsa de graduados que non pode especializarse crece nun momento no que paradoxalmente faltan médicos. De aí o malestar. O Ministerio de Sanidade xa sinalou que na próxima convocatoria, a do 2019-20 elevarase o número de prazas mir en 450, pero para a Xunta non é suficiente. E é que o conselleiro de Sanidade, Vázquez Almuíña, leva meses reclamando que se permita formar en Galicia a máis residentes de familia e de pediatría, en concreto 124 na primeira das áreas (agora mesmo non chegan ao centenar), e 26 na segunda, fronte ás 20 actuais. Tamén pediu con outros conselleiros de saúde unha convocatoria extraordinaria do mir só para médicos de familia, ao que de momento se negou a ministra de Sanidade, Luisa Carcedo.

O desequilibrio que existe entre graduados e prazas mir non é unha realidade allea aos colexios médicos. O presidente do Consello Galego, José Luis Jiménez, asegura que «evidentemente é un problema», xa que se crea unha bolsa cada vez máis avultada de profesionais que non poden exercer no sistema público. Si poden facelo como médicos xeneralistas en mutuas, hospitais privados, psicotécnicos, pero non na asistencia pública, onde se esixe a especialidade. «Son moitos e é malo sobre todo se temos en conta que hai que especialidades con déficit», apunta Jiménez. A solución pasa por aumentar a oferta mir e formar a máis graduados, e por evitar o fenómeno «de oposición permanente», de titulados que se presentan varias veces ao exame ou aqueles que elixen unha especialidade e abandónana, ou acaban e volven examinarse.