A botes pola A-6 no límite de Galicia

Suso Varela Pérez
Suso Varela LUGO / LA VOZ

GALICIA

Os condutores que entran e saen pola Autovía do Noroeste quéixanse do firme bacheado e de parches que non drenan

20 feb 2019 . Actualizado ás 14:29 h.

A Autovía do Noroeste ao seu paso polas montañas de Lugo e do Bierzo converteuse nun suplicio para os miles de condutores que a utilizan a diario (segundo datos de Fomento do 2017 uns 8.000 ao día polo túnel de Pedrafita). A falta de investimentos en conservación de estradas durante esta década, a sucesión de temporais de inverno e o aumento do paso de vehículos (un 30 % pesados) foi deixando pegadas evidentes nos case 60 quilómetros de autovía entre Baralla e Villafranca del Bierzo, un trazado que se foi inaugurando entre 1998 e o 2002.

Hai dous anos o problema chegou ao Congreso dos Deputados debido á magnitude das fochancas, e os grupos acordaron por unanimidade, a proposta do PSOE, instar a Fomento a que tomase medidas urxentes. Moitos condutores evitaban o paso por determinados carrís por medo a romper unha roda ou as suspensións. A pasada primavera realizáronse traballos de fresado e rebacheo nas zonas máis castigadas, especialmente na subida e baixada do Cereixal (entre Baralla e Becerreá), así como na contorna de Pedrafita. Pero comprobouse que aqueles traballos foron insuficientes e insatisfactorios para os condutores, que se volven queixar do mal estado do firme e de que o rebacheo de hai un ano supón un risco se se circula detrás dun vehículo pesado. Os actuais responsables de Fomento recoñecen que a rodaxe (drenante en parche) que se botou sobre a vía na primavera do 2018 non drena o suficiente, e ademais de ofrecer menos adherencia cando chove, levántase unha cortina de auga que afecta á visibilidade da estrada.

«Falta mantemento»

«Os rebacheos que empregan non duran nada porque aquí os invernos son longos e húmidos e o mantemento foi nulo nos últimos anos», explica Ramón González, un camioneiro de Sarria que recoñece que a conservación das estradas nacionais é deficiente, pero que no caso da montaña lucense e do Bierzo é aínda peor. «Que lle pasaría ao meu camión se non lle cambio o aceite, as rodas ou os filtros? Pois iso, as estradas necesitan mantemento», explica este empresario sarrián, quen introduce un novo problema que se sofre na A-6: as xuntas de dilatación dos viadutos. «As rodas patinan porque xa non hai gomas ou na cabina pegas un bote polos furados que hai», sentenza.

Mario Asier, motorista de Ponferrada que viaxa todas as semana pola autovía ao seu paso pola montaña confírmao: «Este verán pasado un amigo meu saíu disparado da moto ao pasar pola xunta de dilatación dun viaduto das Nogais». José Manuel, un veciño de Sada que viaxa a miúdo coa súa familia cara á Meseta, cualifica o estado da autovía «digamos que mellorable, porque che atopas cada fochanca...».

Ademais das fochancas e parcheos inestables, os condutores destacan outras deficiencias, como a falta de pintura nos carrís que foron parcheados, o mal estado da gran maioría dos carrís de entrada e saída da autovía ou o descoido xeral da mediana.

Mentres os usuarios da A-6 no límite de Galicia sofren estas deficiencias, Fomento anunciou o pasado verán que estaba realizando un proxecto de rehabilitación integral da A-6 entre Guitiriz e Villafranca del Bierzo, que incluirá unha rodaxe de firme drenante «co obxectivo de eliminar as situacións puntuais indesexables». Ademais, está prevista un investimento de case 10 millóns de euros para acondicionar os 16 túneles (8 en cada sentido) para adaptalos ás medidas de seguridade que marca a lei.