Así é o abelleiro, a ave que pode liquidar a velutina

La Voz REDACCIÓN

GALICIA

As poboacións desta rapaz en zonas de Galicia aumentan ao ritmo que a avespa

18 feb 2019 . Actualizado ás 11:06 h.

Trampas caseiras tirando dunha mestura de base de cervexa negra e azucre; cazamariposas unido á tapa dunha caixa metálica de galletas; pértegas para fumigar niños; redes eléctricas; e ata explosivos. As tácticas para tratar de controlar a praga de a velutina -que provocou enorme preocupación en Asturias- non foron o eficaces que se agardaban, e, ademais, provocaron danos colaterais a outros insectos. Pero no tempo no que empezou asentarse esa avespa en case todo o territorio, unha ave rapaz seguiu os seus pasos. É o abelleiro europeo, un depredador natural dese insecto, cuxa poboación creceu en puntos do noroeste coa mesma velocidade coa que o fixo a velutina. E iso é un sinal alentador para controlar a praga. «Pasamos de 1,3 parellas reprodutoras por zona analizada, a 2,7, e coincidindo nos anos nos que a velutina propagouse máis», apunta o ornitólogo José Manuel Fernández.

Investigador adscrito á Universidade de Alcalá de Henares, Fernández e Salvador Rebollo levan anos realizando proxectos en varios municipios de Galicia onde o insecto tamén espertou graves danos. Os resultados, moi preliminares, apuntan a ese crecemento da ave nas zonas de expansión do insecto. Non será a solución definitiva, pero pode axudar.

jose manuel fernandez

Pero que é o abelleiro? Como explica a Sociedade Española de Ornitoloxía (SEO-Birdlife), é unha rapaz que se alimenta de avespas e abellóns, preferentemente as súas larvas, que cría en zonas de clima tépedo e húmido, por iso só é posible vela pola cornixa cantábrica e o norte da península desde Galicia ao País Vasco e parte da costa catalá. Para manipular panales e avisperos, «o abelleiro conta cunhas adaptacións morfológicas moi particulares, que consisten na posesión dun pico curto e fino para extraer facilmente as pupas dos panales, uns dedos protexidos por escamas para evitar a acción dos aguillóns, e as pálpebras inferiores cartilaxinosas máis duros que noutras rapaces», apuntan desde a SEO.

Con todo José Manuel Fernández resalta que é unha especie pouco estudada, polo que advertir cantos exemplares hai é aventurado. O atlas da SEO calcula entre 900-1.300 abelleiros repartidos pola zona norte; pero agora, polo menos en puntos de Galicia onde levaron a cabo os seus estudos, constátase un crecemento á calor da avespa velutina.