«Salto unha mediana a diario para ir tirar o lixo»

GALICIA

Una mediana recientemente instalada complica la vida de los vecinos de Santa Ana
Unha mediana recentemente instalada complica a vida dos veciños de Santa Ana José Pardo

Autoestradas, vías férreas ou estradas intransitables son o pesadelo de decenas de lugares divididos ou incomunicados

18 feb 2019 . Actualizado ás 16:39 h.

Perigo, estrada cortada. Así reza o cartel que desde hai anos pecha ao paso de vehículos e peóns a única estrada de acceso a San Vicente de Leira. Así que oficialmente esta parroquia do concello ourensán de Vilamartín de Valdeorras leva unha década incomunicada, aínda que os problemas neste viario OU-0807 propiedades da Deputación, remóntanse a 1993. «Levamos máis de 25 anos pelexando por ter un acceso en condicións» explica Leopoldo Nogueira, un dos pouco máis de 30 veciños que quedan no pobo.

Los vecinos de San Vicente de Leira tienen prohibido desde hace diez años acceder a su aldea por la única carretera existente
Os veciños de San Vicente de Leira teñen prohibido desde fai dez anos acceder á súa aldea pola única estrada existente María Cobas

Foi a proximidade dunha explotación louseira a que provocou os primeiros desprendementos e a desestabilización das ladeiras onde se asenta a estrada da discordia. Ante os contínuos problemas e o risco que supuña circular por ela, o ente provincial acabou por pechala pero os veciños continúan usándoa. «A xente non fai caso da dirección prohibida porque é a única maneira de entrar e sair do pobo» confirma o alcalde de Vilamartín, Enrique Barreiro. Existe outra senda que discorre pola ladeira pero afirman que é aínda máis perigosa e non apta para vehículos. Aseguran que mesmo hai un informe de Tráfico que indica que non se pode circular por esa pista na que apenas cabe un coche. «Nun día de chuvia o máis fácil e que acabes no río» remacha o rexedor.

Las laderas en las que se apoya la carretera a San Vicente de Leira se desestabilizaron por la explotación pizarrera
As ladeiras nas que se apoia a estrada a San Vicente de Leira desestabilizáronse pola explotación louseira María Cobas

Así as cousas, entrar ou saír de San Vicente de Leira esixe infrinxir as normas. Pero polo menos agora é posible facelo. E é que o ano pasado, un derrumbe e o aumento das gretas levou á Deputación a ancorar unha varanda no medio e medio do viario. «A meu tío, que tiña 87 anos, colleuno fóra do pobo e tivemos que pasalo por riba do gardarraíl» conta Nogueira. Os habitantes de máis idade quedaron así confinados nas súas casas ata que as protestas veciñais obrigaron a substituír a estrutura fixa por uns valos móbiles que aínda perduran. O resultado: o repartidor de pan chega ao pobo arriscándose a unha multa ou, aínda peor, un accidente, as ambulancias ou camións de bombeiros terían serias dificultades para entrar na aldea e a única habitante en idade escolar do pobo é recollida cada día por un taxi porque o autobús do instituto non accede ata a súa casa. «Cáeche a alma aos pés ao ver isto. Os veciños van morrendo sen ver solución ao problema. Se cadra queren dilatar a solución ata que queden tan poucos habitantes que xa non haxa motivo para invertir nesta estrada» aventura Barreiro.

«Dilatan a solución ata que xa non queden veciños que xustifiquen ou gasto»

O tren divide Narón

En Narón o percorrido do ferrocarril de vía estreita que parte en dúas este municipio coruñés xa é un vello coñecido. Tanto que os naroneses acabaron por establecer máis dunha decena de senllas polas que cruzan as vías como quen cruza unha rúa calquera. Por iso o valado dalgúns deses pasos por parte de ADIF converteuse nun drama para os veciños da contorna de Piñeiros e Freixeiro. «Entre Ferrol e Narón hai polo menos trece pasos, todos abertos menos os tres que usabamos nós por que esa diferenza se aquí nunca houbo un accidente?» pregúntase Maribel Mouriz, da Asociación de Veciños Virxe de Fátima. «Imos pór un cartel ao carón do valo que poña México e noutro un que poña os Estados Unidos» chancea unha veciña de mentres Cerrallón de Arriba fala cunha veciña de , Cerrallón de Abaixoaramado mediante.

Con menos humor tómanllo os máis vellos do lugar. «Antes tiñan a farmacia ou o banco a un paso, agora teñen que dar un rodeo de case un quilómetro» explica José Francisco Pita, da Asociación de Veciños de Piñeiros. El defende o valado por ser «unha medida de seguridade» pero esixe que a cambio se habilite algún paso alternativo, ben sobre a vía ou por baixo dela.

Neste momento, as alternativas a cruzar os raíles, ademais de supor un rodeo, non resultan seguras. Unha é unha antiga ponte en forma de Ou polo que apenas cabe un coche e un peón («imaxínache entón alguén cun carriño de neno ou da compra ou en cadeira de rodas» apostila Mouriz). A outra, un carreiro de terra que o paso da furgoneta do vixiante das vías deixou intransitable. Ambos os mal iluminados. «Estamos en pleno centro urbano. Concello e ADIF teñen que sentarse e atopar unha solución a esta situación» sentencia Pita.

«Estamos en pleno centro urbano, teñen que sentarse e buscar unha solución»

Exceso de celo en Fene.

Unha suposta medida de seguridade tamén se converteu no pesadelo dos veciños de Santa Ana, en Fene. Neste caso, a nova sinalización da N-651 obrígalles a dar un rodeo de cinco quilómetros para acceder ao núcleo urbano do concello, que en realidade teñen a menos dun quilómetro. Ademais, a colocación dunha mediana interponse entre dous camiños que conectaban o barrio e tamén a parroquia de Magalofes.

A sus 77 años Xulio trepa a diario una mediana para tirar la basura y atender a sus animales
Aos seus 77 anos Xulio rube a diario unha mediana para tirar o lixo e atender aos seus animais José Pardo

«Agora teño que saltar a mediana todos os días para ir tirar o lixo e atender aos animais porque senón teño que andar un quilómetro para arriba e outro para abaixo pola beiravía da estrada que beirarrúa non hai» » explica Xulio Santos, de 77 anos. Os problemas de acceso ao barrio estaos sufrindo especialmente un taller de vehículos cuxo dono, Anxo Dobarro, xa pensou en trasladar a súa actividade: «Cheguei a mirar algunha nave no polígono pero non mo podo permitir».

A coitelada da AP-9

Se hai unha parroquia que sabe ben o que é estar partida, esa é Chapela. «Atravésannos dúas vías de tren, dúas estradas e, por se era pouco, unha autopista» reconta Francisco Puch, histórico do movemento veciñal neste recuncho de Redondela . Aquí o chiste de Villarriba e Villabajo está á orde do día. Na parte alta acumúlanse os equipamentos sociais, na baixa, os comerciais. «E para ir dunha a outra ou collemos o coche e rodeamos a parroquia toda ou usamos o bus urbano, que por riba como é de Vigo nolo querían quitar» conta Rafael Baltasar Cela 'Balta', outro veciño.

Chapela está desde hace años dividida por dos carreteras, dos vías del tren y la autopista AP-9
Chapela está desde hai anos dividida por dúas estradas, dúas vías do tren e a autoestrada AP-9 Xoan Carlos Gil

«Pero a gran navallada foi a AP-9, o impacto foi brutal, condenounos de por vida» opina Puch. A súa recente ampliación ha complicado aínda máis as cousas. «A nosa casa agora está a nove metros da autopista, con fendas e ruído insoportable. E aínda por riba, se queremos usar a AP-9 nós a pagamos mentres que os do Morrazo non» quéixase Balta.