O neurólogo premio fin de carreira: «A miña perspectiva o 21 de maio é ir ao Inem ou percorrer España entregando currículos»
GALICIA
Pedro Duque entrégalle hoxe un galardón que a nivel laboral, asegura, apenas ten recoñecemento
20 novs 2018 . Actualizado ás 10:45 h.Alejandro Rivero de Aguilar Pensado recibe esta mañá o premio nacional fin de carreira 2013-2014 nun acto presidido polo ministro de Ciencia, Pedro Duque. O dos galardóns, para ser sinceros, non é gran novidade para este compostelán. Ademais de leste, é premio de licenciatura da Real Academia Nacional de Medicina , premio nacional de bacharelato no 2008 e obtivo en selectividade a nota máis alta de España. E esta é só unha selección dalgúns dos seus recoñecementos académicos. Na actualidade é residente de cuarto ano de neuroloxía no Hospital Clínico de Santiago.
Hoxe non dará ningún discurso, pero se tivese que dicirlle algo ao ministro ten claro que. Desde o punto de vista da ciencia médica: «Diríalle que está a facer o que todo o mundo desexa: expulsar as seudociencias; está a ser combativo e mesmo debese selo máis», di en relación coa homeopatía. Pero non todo son flores: «Tamén lle diría que ese discurso dos políticos que se enchen de orgullo de que somos a xeración mellor preparada acompañáseo de feitos e apoio aos investigadores». Porque o ten claro: «A Administración maltrátaos sistematicamente». Tras anos de dedicación e esforzo, este neurólogo en cernes admite que «os premios en si non teñen gran recoñecemento. No Sergas, un curso de hixiene dáche case tantos puntos como ser o mellor na túa promoción. Ter conseguido un premio, lamentablemente, no noso país non che abre practicamente ningunha porta». Si lle serviu a nivel persoal e profesional, «porque estás habituado a traballar intelectualmente».
Tras anos dunha traxectoria académica impecable e despois de case catro traballando nun hospital, afirma que a formación de Medicina é moi potente no teórico, «pero adoece de non potenciar a práctica». Pon como exemplo o modelo anglosaxón ou o latinoamericano: «Nos primeiros meses de residencia notamos que os que veñen de países latinoamericanos teñen máis maña, e iso é algo que debería coidarse na carreira».
Unha traxectoria brillante a nivel científico, unha profesión demandada e na que faltan especialistas... Ninguén dubidaría de que o 21 de maio, cando acabe o seu período mir, as portas abriránselle de pao a pao a este neurólogo compostelán. Pero non: «Realicei unha aposta persoal por quedar en Galicia, estudei aquí, elixín Santiago porque hai un bo servizo de neuroloxía, pero a perspectiva laboral da maioría dos especialistas é mala». A cinco meses de rematar, admite: «O 21 de maio do 2019 non teño ningunha perspectiva, salvo ir á cola do Inem ou coller o coche e percorrer España entregando currículos en hospitais». Arrepíntese? En absoluto. A neuroloxía apaixónalle. E fai súas as palabras que escoitou dun neurólogo de Madrid co que fixo unha rotación: «Somos uns privilexiados, encargámonos de estudar e manter a saúde da estrutura máis fermosa e complexa do universo coñecido, o cerebro humano».
Máis información