Xa sexa pola falta de recursos dos comuneiros, ou pola inacción de propietarios particulares, as zonas queimadas seguen aínda repletas de troncos negros que son nocivos para o ecosistema
22 oct 2018 . Actualizado ás 13:35 h.Galicia viviu fai hoxe un ano a peor onda de incendios que se lembra para deixar un triste balance de catro falecidos, 47.000 hectáreas arrasadas e incontables danos materiais en bens públicos e privados. Unha catástrofe que cubriu de fume as catro provincias e que aínda segue sendo visible a pouco que se percorran os concellos máis afectados. Vigo e o sur da provincia de Pontevedra, xunto cos Ancares de Lugo, concentran as zonas cero daquel domingo negro, que hoxe, a pesar de ter transcorrido un ano da catástrofe, seguen presentando un aspecto no que predomina máis o negro inerte que o verde natural, tanto se é chan privado como comunal.
O perímetro da principal cidade de Galicia é un exemplo ilustrativo, pero tamén municipios como Nigrán, Gondomar, As Neves, Salvaterra ou Arbo. E é que as superficies afectadas foron tan vastas que as tallas realizadas nos últimos doce meses resultan insuficientes. No caso da Mancomunidade de Montes de Vigo cífrase nun 60 % a madeira xa retirada, explica o seu presidente, Uxío González: «Ardeu tanto en tan pouco tempo e hai tanta madeira que sacar de todos eses montes... Sacouse en cantidades, no noso caso quedará un 40 % por retirar, pero nos montes privados está toda, absolutamente toda. Pasa o mesmo en As Neves, en Salceda, están todos igual. Un ano despois os montes deberían estar limpos e desbrozados para empezar a rexenerar, pero nada de nada».
As comunidades de montes, salvo as que teñen ingresos extra polo arrendamento de terreo para algunha actividade, adoitan caracterizarse por uns recursos máis ben escasos. E os incendios de hai un ano supuxeron para algúns colectivos a puntilla definitiva, polo que non teñen fondos para realizar as necesarias tallas, e sinalan á Consellería de Medio Rural de ofertar unhas axudas ou insuficientes ou que non chegan a todos os damnificados. Ademais, a venda desta madeira non xera os mesmos ingresos agora que antes do 15 de outubro do 2017. «O mercado está saturado, somos moitos querendo vender madeira. Antes dos incendios vender a tonelada a un prezo que oscilaba entre os 40 e os 45 euros, agora véndese a 17. Pero canto máis se tarde en retirar valerá menos aínda, xa que ao podrecer perde peso», explica Víctor Manuel Vidal, presidente dos comuneiros de Chandebrito (Nigrán), unha das parroquias peor paradas hai hoxe un ano.
No ámbito municipalista resulta esclarecedor o discurso de Xosé Manuel Rodríguez (BNG), alcalde das Neves (4.000 hectáreas calcinadas de 6.500 que forman o concello): «As propiedades de particulares apenas se tocaron, todo vai a peor. A madeira podrece e iso leva pragas que son nocivas para o medio. Neste contexto de pleno deixamento está o outro gran problema, a expansión descontrolada e natural do eucalipto. Pero ese problema é común polo menos en todo o sur de Pontevedra».
Homenaxe aos heroes anónimos en Chandebrito e Baiona
A unhas horas de que se cumprise un ano desde que o inferno chegou a Chandebrito na súa forma máis representada, o lume, os que o sufriron de preto reuníronse onte no mesmo lugar para lembrar que non se pode volver repetir. A celebración desenvolveuse na contorna do Bosque dá Memoria e foi unha homenaxe ás dúas vítimas e aos heroes anónimos e entidades públicas e privadas que colaboraron durante e despois da traxedia.
No acto descubriuse unha escultura en madeira (na imaxe). O Concello de Baiona tamén rendeu onte homenaxe aos veciños do municipio que colaboraron na extinción dos incendios e aos pés da Virxe da Roca tivo lugar o acto principal da xornada, a inauguración dun monumento conmemorativo.
