Queixouse ás súas profesoras de música de que os seus pais lle estaban dando uns «pos brancos»
21 sep 2018 . Actualizado ás 15:09 h.A autopsia demostrou que, ademais da gran dose de lorazepam que se lle forneceu a Asunta o día do seu asasinato, á nena habíana estado drogando con esa mesma sustancia desde polo menos tres meses antes do crime. Un tempo no que a pequena, de 12 anos, comezou a sospeitar de que algo malo lle estaban facendo os seus pais.
Eses últimos tres meses da vida de Asunta coinciden con episodios estraños que os pais da nena non foron capaces de explicar durante o xuízo. Pola sala de vistas pasaron as súas profesoras de música e relataron os días nos que a viron como drogada, sen reaccionar, e que ao preguntarlle ela díxolles que levaba dous días seguidos durmindo e que a súa nai lle daba «uns pos brancos» que lle explicaba que eran para a alerxia, unha doenza que a pequena negaba padecer. «Eu non teño alerxia, eu non teño alerxia e ninguén me quere dicir o que pasa», relatou a profesora que lle dixo e que logo lle engadiu: «Non se o que me está pasando».
Asunta explicoulles que eses pos brancos dáballos a súa nai, aínda que a propia Rosario Porto replicoulle ao xuíz que tería que referirse ao seu pai, porque foi con el con quen durmiu a noite antes dese incidente na escola de música. Outro feito probado que sinalaba a Basterra é que foi el quen comprou grandes cantidades de Orfidal antes do crime.
Outro incidente estraño que fixo sospeitar a Asunta nos seus últimos meses de vida tivo lugar o 4 de xullo do 2013. Esa noite, segundo denunciou a nai, un estraño con luvas de látex entrou no piso no que ambas vivían aproveitando que se deixaron as chaves postas por fóra. Porto declarou que oíu un ruído, que se levantou e que viu como o intruso trataba de estrangular á súa filla, que durmía.
Hoxe intentáronme matar
Aquel incidente causou un gran impacto en Asunta, que ao día seguinte llo contaba a unha amiga por WhatsApp a través dunha mensaxe que dicía: «Hoxe intentáronme matar». A interlocutora preguntoulle que quen, e ela respondeulle: «Mañá chámoche e cóntoche. Non fales disto con ninguén». Para os axentes que investigaron o caso, estas palabras, así como que despois tamén narrase o incidente á nai doutra amiga, poñen de manifesto que a pequena comezara a sospeitar dos seus pais. Talvez, mesmo, que a noite do home das luvas de látex fose un primeiro intento do asasinato que despois se consumou.