10. Os bicigrinos chegan nesta etapa a León para coller forzas

GALICIA

Iago García / Senén Rouco

León, cidade de avituallamiento. O Camiño Francés déixanos na catedral e a un paso das súas antolóxicas tapas

07 ago 2018 . Actualizado ás 19:38 h.

Hoxe gustounos, polo moito que gozamos de León , que fose nosa meta. Ao estar a metade de etapa, convén medir ben os tempos e só nos dá para un rápido paseo turístico. O noso consello é que, se fas o Camiño en bicicleta, con posibilidade de facer moitos quilómetros do tirón, valores onde queres pasar o tempo que non estás amais do sillín.

Un «Benvidos peregrinos» recíbenos entrando na cidade apenas 13 quilómetros despois da nosa saída. Pronúnciao Manuel González. É voluntario de Protección Civil e está na oficina de información ao peregrino que fai tres anos habilitou o Concello. Outra voluntaria, Carmelita Nicolás, intenta explicarlle en inglés a un neozelandés onde pode arranxar a pantalla do seu móbil roto. «Estamos aquí para darlles toda a información e atencións que poidan necesitar ao chegar á cidade», explica Manuel García, que completa o trío dunha cada vez máis concorrida mesa de asesoramento. Aínda son as dez e media da mañá. Abrimos o mapa que nos brindan e propómonos coñecer a antolóxica cultura de bares leonesa.

É tentador que con cada cana teñas unha tapa. Pero tamén perigoso. Non só porque o Código de Circulación considéranos condutores de vehículos e poden multarnos como ao resto, senón porque ademais a calor de mediodía que teremos ata San Martín do Camiño pode facer que se nos atraganten as consumicións. Como seguindo o trazado francés chégase á catedral e a un paso están as terrazas da rúa Ancha, rendémonos á evidencia. Entre os locais destaca o de patacas Marcos. ven crujientes desde unha gran cristaleira e ao padal non defraudan. «Non hai peregrino que non leve unha bolsa», di Esther Martín, empregada do local. 34 anos de mestría na fritura e o corte que se combina co tostado de froitos secos. Xa temos os hidratos. Imos polas proteínas.

Como a rúa Ancha marca o límite co barrio Húmido, chegamos rápido á súa praza de San Martín, a máis céntrica da cidade. Cada rúa que sae dela ofrece unha ampla oferta gastronómica. Podes tirar de apps de viaxe e volverte tolo buscando o que teña media estrela máis de valoración que o anterior. Pero é máis doado optar pola tradición: o embutido; e dentro del, a chacina. Aquí o olfacto será o teu mellor aliado.

Os prezos, son competitivos. 11 euros por unha bandexa deliciosa e variada. «Isto é o que máis enerxía dá para chegar a Santiago», di ao servirnos Alexandra Rodríguez, empregada nunha taberna. Unha última foto a Casa Botíns, obra de Gaudí, completa a ruta. ¡Que rico todo!

«Reunireime co meu amigo en Santiago»

Senén Rouco

10.700 quilómetros sepárano de casa, Taipei, a capital taiwanesa. Pero está só a cen do amigo co que empezou o Camiño Rrancés en Saint-Jean-Pied-de-Port. «Lesioneime o xeonllo ao empezar e tivemos que separarnos», explícase mostrando unha venda na súa perna dereita. «Reunireime con el en Santiago», engade. Ao Obradoiro quere chegar por tres razoes: «Aventura, amizade e coñecemento». E recoñece que o Camiño é como o viu na televisión do seu país. «Pamplona, Logroño, Burgos son cidades incribles», sinala. De León xa se documentou. Móstranos o navegador do seu móbil infestado de fotos e consellos. Está documentando a súa viaxe. «Se cadra fago un libro, encántame esta experiencia», conclúe.

«Non se respecta a distancia de seguridade co ciclista»

Senén Rouco

Cumpren un mes na estrada. Saíron de Bélxica e chegarán a Santiago xusto para as festas do Apóstolo. Como as súas bicicletas non están adaptadas para as máis complicadas pistas do trazado, lanzan unha mensaxe sobre o tráfico: «Hai moitos camións e os coches non sempre respectan a distancia de seguridade co ciclista». España, polo demais, está a ser un gran descubrimento. «¡Comedes moi ben, sodes agradables e tedes unha paisaxe preciosa!», exclaman con xúbilo. O que botan de menos é unha mellor sinalización do Camiño nas cidades. «Están pensadas para os peregrinos do montón e nós, que circulamos polo lado dereito, non sempre as vemos». Ao saír de León, a nós tamén nos ocorreu.

«Deberían vixiar máis aos que poñen a frecha amarela para levar ao seu negocio»

Senén Rouco

Senén e eu imos empatados en caídas, 1-1. Hoxe tocoume a min entrando en León. As obras da autovía A-60 (conectará a cidade con Valladolid ) deixaron inutilizado o paso peonil da estrada nacional e o rodeo polo alto do Portillo é caótico. Tras pasalo e divisar xa a cidade, os camiños de pedras e terra son moi perigosos. As tormentas provocaron escorrentías, surcos e vías de auga. Nunha delas quedaron encaixadas as rodas e caín co costado esquerdo. A pouca velocidade e sen consecuencias graves, pero o cóbado esquerdo molestarame nas próximas etapas. Preguntamos a Koldo, Unai, Iñaki e Aitor se eles se toparon con estas dificultades. Saíron de Orduña (Biscaia) para coas súas bicicletas unirse ao Camiño en francés en Burgos. «Este último tramo foi o peor. Tanto polo monótono de ir en paralelo á estrada como pola maleza, que está moi crecida», comentan. É certo, as últimas dúas etapas, están «descoidadas». Consideran correcta a sinalización, pero critican unha práctica que se estende a medida que nos achegamos a Galicia: «Deberían vixiar máis aos que poñen a frecha amarela para levar ao seu negocio».

CONSULTA AQUÍ As ETAPAS ANTERIORES: