2. Ata Estella, unha das etapas máis físicas

GALICIA

Iago García / Senén Rouco

O alto do Perdón esixe pulmóns, bos freos e poucas présas. A que une Pamplona con Estella é unha etapa a pedais marcada por constantes repechos que desgastan ao ciclista

03 ago 2018 . Actualizado ás 21:00 h.

A pesar de levantarnos ás sete da mañá, non sairemos ata pasadas dúas horas e media. A bici de Senén reséntese e o cambio non sobe do terceiro piñón. Tensando o cable conseguimos arranxalo. Así, sen tempo que perder, pedaleamos con forza ata o alto do Perdón. Esta segunda etapa está totalmente marcada por este punto. Sabía que sen unha mínima preparación física sería difícil. Pero aínda habituado ao exercicio aeróbico, o Camiño nótase.

O almorzo se atraganta con pendentes de forte desnivel. Afortunadamente, chegamos á nosa cita na cima a tempo para comprobar a internacionalización da ruta xacobea. Alí, Nancy e Kary admiran as vistas e sácanse selfis con peregrinos de aceiro corten estratexicamente colocados coroando o lugar. Ambos son estadounidenses, ela de Delaware e el de Las Vegas. Comparten país, pero coñecéronse na ruta: «É o marabilloso de non saber que che vai pasar cada día», comentan lucindo sorrisos. Móvenlles a experiencia e o reto a un mesmo: «Non queremos unha lista con cousas que facer ou obxectos que comprar, queremos experiencias que poder contar e xente á que coñecer».

Citan, entre as súas referencias, a película The Way, dirixida por Emilio Estévez, fillo do afamado actor Martin Sheen, cuxo pai á súa vez é de Parderrubias (Salceda de Caselas). Antes, Paulo Coelho escribía en 1987 O peregrino de Compostela. Lémbranolo Graciela Deyesos, tamén brasileira, que tras a súa lectura animou ao seu marido Stevan, alemán, a percorrelo: «A seguinte lectura será a do Códice Calixtino... ¡Xa teño ganas de abrazar ao Apóstolo!», di el sen quitarse as lentes de sol e o gorro. Son, xunto coa crema solar e a auga, o equipamento básico para peregrinar en xullo.  

Nancy y Cary vienen a hacer el Camino desde EE.UU.
Nancy e Cary veñen facer o Camiño desde EE.UU. Senén Rouco

Feísmo, que é iso?

Ponte a Reina ou Obanos son dúas das localidades que atravesamos este martes. Moitos sinais guían o trazado francés. En ambas, as rúas favorecen ao peón fronte ao coche durante o percorrido. Se se fai a ruta a pé ou en bicicleta, gózase cada paso ou pedalada con sensación de seguridade.

Mañá, terceira etapa Estella-Logroño  

ponte a raíña

«É divertido... ¡Están a entrevistarme uns tíos con bicis!»

Mike y Brianna, otros dos estadounidenses que se han apuntado a esta aventura
Mike e Brianna, outros dous estadounidenses que se apuntaron a esta aventura Senén Rouco

Mozos e con ganas tan só de desconectar da súa rutina nos Estados Unidos. Teñen fondo físico, porque alí son formadores nunha escola de mergullo. Pensar e andar é o único propósito, pero non só iso: «Expectativas? Todas e ningunha. De momento os españois son xente incrible... e agora apuntádesme cunha cámara que non se nin como funciona: quen quere máis?». Cazámolos sacando diñeiro dun caixeiro tras ter empezado a ruta aragonesa en Somport. Na fermosa localidade de Ponte a Reina conflúen cos peregrinos que empezaron en Roncesvalles. A partir de agora compartiremos a ruta. Queda menos, pero o Obradoiro aínda está lonxe.

A LOXÍSTICA

A pé, en bicicleta, dacabalo... por que non con coche escoba e avituallamiento incluído?

Coronando el Alto del Perdón, de más de mil metros de altura
Coroando o Alto do Perdón, de máis de mil metros de altura Senén Rouco

Unha furgoneta prateada cargada de plátanos e bebidas isotónicas destaca nunha paraxe tan natural e contrasta co espírito deportivo imperante. Tres novos, Guadalupe, Manolo e Pablo , bérrannos: «¡Bo Camiño!». Pablo Iglesias , da irmandade sevillana de Benacazón, é o encargado de semellante loxística. «Ofrecemos aos nosos romeus paquetes de viaxe completos, mesmo co hotel en cada etapa». Así os quilómetros que marcan os sinais fanse máis curtos.

«un reseteo»

«O Camiño é como a vida, ao final a todo se chega»

Patricia, viguesa, también peregrina hacia Santiago
Patricia, viguesa, tamén peregrina cara a Santiago Senén Rouco

Casada cun pamplonica e con pai de Corullón, localidade que atravesaremos nas nosas etapas en Castela, Patricia Ares, nacida en Vigo, era unha peregrina sen sabelo. «Vía aos camiñantes pasar preto de casa cada día e dicíalles aos meus pais: cando o fago eu?».

A piques de cambiar por segunda vez de traballo e reinventarse profesionalmente, quería facer borrón e conta nova: «É un reseteo, xa o fixen hai uns anos e empezas de cero». Recomenda a todo o mundo descubrir o significado de atoparse a un mesmo: «É duro, pero, como na vida, ao final a todo se chega».

CONSULTA AQUÍ As OUTRAS ETAPAS DO CAMIÑO DE SANTIAGO: