Renfe obviou a súa propia normativa ao non atender o aviso de perigo interno sobre a curva de Angrois
GALICIA
A defensa do maquinista tamén pide que un cargo do ADIF aclare por que non se analizou o risco nesa zona da liña
30 ene 2018 . Actualizado ás 05:00 h.A defensa do maquinista do Alvia accidentado en Santiago iniciou unha ofensiva xudicial para implicar tamén a Renfe na xestión do risco da curva de Angrois e, ao tempo, pide que se chame a declarar, como investigado ou como testemuña, ao responsable da Dirección de Instalacións e Control de Tráfico do ADIF, para que aclare por que este departamento defendeu a exclusión da curva de Angrois e o enclavamiento de Santiago da preceptiva análise de riscos, un baleiro que os avogados do maquinista cualifican de «neglixencia», achegando as actas do ADIF onde se evidencia que se impuxo a renuncia a esta análise. Tamén solicita ao xuíz que se cite aos peritos achegados por esta defensa (Pilar Calvo e Anxo Luis Sanz Cubero) para que ratifiquen os seus informes.
O avogado do maquinista, Manuel Prieto, retoma a xestión do aviso de perigo que o xefe de maquinistas de Ourense, José Ramón Iglesias Mazaira, remitiu o 26 de decembro do 2011, por correo electrónico, ao seu superior inmediato, José Luis Rodríguez Vilariño, no que denunciaba a falta de sinalización na curva de Angrois, onde os trens como o Alvia debían reducir de 200 a 80 por hora «nunha zona de máxima atención e risco».
A novidade que revela agora o avogado do maquinista Francisco José Garzón Amo é que, a pesar de que Renfe acusou o xefe de maquinistas de non utilizar a canle regulamentaria para transmitir a súa denuncia, realizada ano e medio antes do accidente de Angrois, a operadora ferroviaria puido non ter aplicado o seu propio sistema de xestión de seguridade (SGS) relativo aos riscos relacionados co factor humano, no que se identifican dúas fontes para a detección de perigos. Por unha banda, «os servizos operativos, cando detecten un feito ou suceso potencialmente perigoso desde o punto de vista da conduta humana». Por outro, establece as canles válidas para pór en coñecemento estes riscos: a través dos controis rutineiros «ou de repórtelos da tarefa ou contorna do persoal operativo (informes de maquinistas, correos...».
Para a defensa do maquinista, imputado na causa xunto aos que eran responsables de Seguridade na Circulación de Renfe e o ADIF, un das canles establecidas por Renfe na súa propia normativa para a comunicación de perigos «son os correos», que é o medio que utilizou o xefe de maquinistas de Ourense. E enviouno a un responsable, Rodríguez Vilariño, que forma parte do departamento de Seguridade na Circulación, a pesar de que o responsable imputado deste departamento, Antonio Lanchares, asegura que o aviso nunca chegou á súa dirección.
O propio Lanchares asina o SGS onde se valida esta fórmula de comunicación, a pesar de asegurar que non se seguiu a canle regulamentaria. Os partes aos que se refiren como preceptivos, aduce o avogado no escrito presentado onte no xulgado, son documentos de uso exclusivo para os maquinistas, «non para os xefes de maquinistas».
A defensa chama a atención ao xuíz sobre a documentación reclamada a Renfe en outubro pasado relacionada coas análises de riscos en Angrois. Cre que aínda non foi presentada porque simplemente non existe. Son precisamente os documentos que botou en falta a Axencia Europea do Ferrocarril cando elaborou o seu informe sobre a investigación oficial do accidente.
«Ao maquinista non se lle impartiu máis formación»
Renfe asegurou no seu momento que a medida tomada tras o aviso de perigo sobre Angrois foi reforzar a formación. A defensa de Garzón Amo cualifica esta afirmación como «unha das grandes mentiras da causa», pois asegura que ao maquinista «non se lle impartiu máis formación por mor da denuncia de Iglesias Mazaira».