Máis de 30 axentes da UCO chegan a Galicia de urxencia por avances do caso Diana Quer

Javier Romero Doniz
JAVIER ROMEU VIGO / LA VOZ

GALICIA

CARMELA QUEIJEIRO

Relacionan ao principal sospeitoso da desaparición cun intento de agresión a unha moza en Boiro

29 dic 2017 . Actualizado ás 10:49 h.

A procura de Diana Quer nunca se desinflou. Hai moitos meses que o caso se converteu nunha máxima para a Garda Civil por varios motivos. O primeiro e fundamental pasa por dar co corpo da nova e co autor, ou autores, da súa desaparición tras o gran despregamento de recursos humanos e técnicos realizado desde a súa desaparición, o 22 de agosto do 2016. Unha vez superada a repercusión inicial, que dificultou excesivamente a investigación, separouse o po da palla en forma de indicios útiles ou inútiles. O resultado permitiu afinar o tiro policialmente ata o punto de cercar as sospeitas sobre un individuo residente na comarca de Barbanza que prestou declaración en varias ocasións e que, mesmo, podería ter estado imputado de forma temporal. Agora, no ecuador das vacacións do Nadal, os menos de cinco axentes que mantiveron activa a procura da moza hanse visto reforzados, na Comandancia da Coruña, con máis de 30 compañeiros chegados de Madrid. E concretamente da Unidade Central Operativa (UCO) especializada nos delitos contra as persoas. A mobilización de especialistas ten a súa razón de ser na denuncia presentada por unha moza de Boiro que asegura ter sido vítima dun intento de agresión sexual.

O primeiro foi comprobar que a denuncia tiña fundamento e non era ficticia. Dita denuncia cursouse no posto de Boiro o luns ou o martes desta semana. Neste caso entrou de cheo desde o principio a Policía Xudicial de Noia, única unidade da zona especializada neste tipo de investigacións. O relato feito pola moza de Boiro na súa denuncia sostén que un home intentou introducila nun coche á forza. A brusca oposición da denunciante e os seus berros terían freado as pretensións do individuo, que desapareceu do lugar. O que non puido evitar o asaltante -do que non transcendeu se xa está identificado- é que a moza quedase coas súas características físicas, que detallou á Garda Civil. Do mesmo xeito, a moza contou datos que permitiron avanzar na identificación do vehículo do home. Algunhas fontes mesmo engaden que a denunciante tería achegado ata os números e as letras da matrícula.

O traballo inicial realizado por este suceso de Boiro deu pé a certos avances que acabaron levando ao caso Diana Quer. O que parece claro é que ambas as investigacións coinciden nalgúns puntos, xa sexa porque o individuo sinalado esta semana en Boiro é o principal sospeitoso da desaparición de Diana Quer ou porque está relacionado coa ausencia, xa sexa de forma directa ou indirecta, exercendo un papel secundario de encubridor. A falta de concretar estas incógnitas, o que si se pode asegurar é que a Garda Civil envorcouse unha vez máis pondo no caso aos seus mellores investigadores. Proba diso é que entre os máis de 30 axentes da UCO mobilizados de urxencia -moitos interromperon as súas vacacións de Nadal- hai especialistas neste tipo de traballos. Algúns, mesmo, teñen rangos elevados dentro do corpo e outros son máis técnicos que axentes especializados no traballo de campo. O que parece seguro, atendendo aos protocolos establecidos de investigación, é que ademais do traballo de despacho que realizan estes especialistas da UCO, sobre o terreo, é dicir en Barbanza, e concretamente nos municipios de Boiro, A Pobra e Rianxo, está despregada unha unidade operativa encargada de inspeccionar a zona para atar certas probas ou indicios ou para descartalos. Tamén para facer labores de seguimento á persoa, ou persoas, que están no punto de mira.

O perfil do individuo que se busca xa o adiantou La Voz en novembro do 2016: home, de entre 35 e 45 anos de idade, con antecedentes por tráfico de drogas e consumidor, residente en Boiro ou Rianxo, gran coñecedor da rede de estradas principais e secundarias da comarca e cun carácter violento que lle fixo acabar no calabozo en máis dunha ocasión.

Chamada ao xuíz

O traballo policial está a ter continuidade en sede xudicial. Esta mesma semana, segundo parece o mércores, un dos axentes na comarca de Barbanza contactou co xuíz que instrúe a causa de Diana Quer, titular do Xulgado de Primeira Instancia e Instrución número 1 de Ribeira, Félix Isaac Alonso, que colleu as rendas da instrución tras varios cambios a cargo de esta sede xudicial por situacións internas que nada teñen que ver co caso.

O que resulta evidente é que a denuncia da moza de Boiro resultou crible a ollos da Garda Civil, que ademais de ter á Policía Xudicial de Noia sobre o terreo para facer traballo de campo, mobilizou a auténticos especialistas desde Madrid en pleno periplo do Nadal. É máis, o traballo, este xoves , era frenético na Comandancia da Coruña, tal e como puideron comprobar decenas de axentes para os que non pasou desapercibida a presenza de tantos compañeiros mobilizados desde a capital de España a poucos días de celebrarse a Noitevella e que, mesmo, quedaron traballando ata altas horas da madrugada deste xoves.

A nai e a irmá da moza estiveron na Pobra en Noiteboa

A Pobra do Caramiñal quedou marcada pola repercusión que acadou o caso Diana Quer nos últimos meses do 2016 e o primeiro semestre do 2017. Do mesmo xeito que a vila marcou para sempre á familia da moza madrileña por dous factores contrapostos. O primeiro responde aos bos momentos que os Quer López-Pinel gozaron durante os anos que precederon á separación dos proxenitores. A partir dese momento, a vivenda de verán pasaron a gozala só a nai e as dúas fillas. O segundo factor chega tras a desaparición de Diana, o 22 de agosto do 2016, momento no que todos eses bos recordos quedaron ensombrecidos pola ausencia da nova e todas as preguntas sen resposta que rodeaban, e ségueno facendo a ollos da sociedade, a súa ausencia. A nai, Diana López-Pinel, seguiu visitando a comarca de forma espaciada, pero regular, desde que perdeu á súa filla maior. A última, segundo anunciou a irmá pequena nunha rede social, tivo lugar a pasada Noiteboa.

A propia Diana López-Pinel, o pasado agosto e coincidindo co primeiro ano da ausencia da súa filla maior, recoñeceu que «A Pobra é un sitio ao que eu lle teño moitísimo cariño e que, en certo xeito, cando vou úneme a Diana aínda que non estea. Por iso si me sinto con forzas de volver». Onde non teñen noticias da proxenitora desde hai tempo é no colectivo SOS Desaparecidos. A relación entre ambos foi en aumento a medida que o caso avanzaba, ata o punto de que o máximo responsable da asociación, Joaquín Amills, nomeouna responsable de relacións institucionais, cargo que ela aceptou, pero no que estivo pouco tempo. O motivo, segundo apuntaron sempre en SOS Desaparecidos, responde ás discrepancias que o avogado de Diana López-Pinel mantivo desde o inicio con esta asociación.