Diana López-Pinel: «Ou sigo loitando ata o final pola miña filla, ou morro»
GALICIA
Vive o seu peor momento desde a desaparición da súa filla e o seu delicado estado anímico impídelle, por agora, regresar a Galicia
20 ago 2017 . Actualizado ás 05:00 h.Diana López-Pinel non ten forzas para regresar este mes a Galicia. Fíxoo de xeito ininterrompido durante os últimos 15 anos, mentres as súas dúas fillas eran a súa compaña nesta vila mariñeira e de veraneo na que, no seu día, a familia Quer López-Pinel decidiu asentarse para gozar dos seus veráns. O ano pasado, a proxenitora fixo a viaxe de ida á Pobra do Caramiñal con dúas fillas, pero só regresou unha, a pequena. A maior, Diana Quer, desapareceu a madrugada do 22 de agosto tras unha noite de festa.
Desde entón, a nai regresou en varias ocasións ao lugar dos feitos. Asegura que, neste tempo, as súas visitas á ría de Arousa facíana sentirse máis preto da súa filla maior, e permitíanlle non perder a esperanza de que, tarde ou cedo, saberíase que ocorreu naquela fatídica noite.
-Pasou un ano pero segue vostede pelexando para saber que ocorreu con Diana.
-Ou sigo loitando ata o final pola miña filla, ou morro. Fareino ata o último alento para saber a verdade, é o que único que me mantén con vida na actualidade.
O seu delicado estado anímico non invita a prolongar a conversación, xa que a nai, incapaz de atopar consolo neste duro momento, apenas pode falar con ninguén.
-Está convencida de que a verdade acabará saíndo á luz.
-Saberase a verdade, pode tardar máis ou menos, pero saberase, non o dubido.
A casa de verán segue pechada. As persianas brancas mantéñense despregadas nestas semanas e esa sensación sen carga contrasta coa vida que esta vivenda encostada, situada nun belo enclave da zona do Xobre, evidenciou nos últimos tres lustros.
Ela é consciente, agora que se achega a triste efeméride, de que nada volverá ser o mesmo, e menos na Pobra do Caramiñal. Na súa contorna máis próxima explican que Diana López-Pinel está sometida a un tsunami de emocións dispares, que pasan en pouco tempo do optimismo máis vitalista ao pesimismo máis tenebroso. A nai da moza non esconde que «os paus de cego» que caracterizaron a investigación son unha laxa máis que cargar neste interminable calvario que xa dura doce meses.
«Saberase a verdade, pode tardar máis ou menos, pero saberase, non o dubido»
Os responsables do caso, dentro do instituto armado, manteñen o contacto coa proxenitora, aínda que ela tampouco esconde á súa contorna que menos do que querería. Unha das últimas chamadas serviu para expresarlle que a súa filla non caeu no esquecemento, que aínda segue moita xente traballando no caso e que están a explorar novas posibilidades que os acheguen a coñecer a verdade dunha vez por todas. Isto último é o que opinan tanto a nai como os seus achegados. Se as liñas seguidas ata agora se convertían en rúas sen saída, habería que revisar outras que ata agora non foron revisadas con detalle, camiño que agora mesmo percorren os profesionais da Unidade Central Operativa. Unha das teorías máis comentadas pasa por intentar constatar que o teléfono da moza desprazouse nun coche por unha dirección, facendo de señuelo, mentres que a propia Diana viaxaba noutro vehículo por unha ruta alternativa.
O perfil baixo que evidencia hoxe López-Pinel nada ten que ver co mostrado hai medio ano. O pasado 23 de marzo aseguraba, en ton rotundo e segura de si mesma, en La Voz: «Creo que a miña filla Diana foi raptada por encargo, e que segue viva».
