O 8 de agosto, día decisivo para España

Gonzalo Bareño Canosa
Gonzalo Bareño MADRID / LA VOZ

GALICIA

Quique García | EFE

Se antes desa data Carles Puigdemont non convoca eleccións, a situación en Cataluña sería xa irreversible

24 jul 2017 . Actualizado ás 11:37 h.

Para pasmo de moitos, o Goberno e a Generalitat seguen aguantando o pulso no que nos Estados Unidos chaman o chicken game, e que non é outra cousa que ese duelo ao estilo da mítica película Rebelde sen causa, na que dous condutores dirixen o seu coche a toda velocidade cara ao abismo coa esperanza de que sexa o outro o que free antes para proclamarse así vencedores do desafío. O triunfo só se acada se o rival se rende antes por medo a estrelarse definitivamente, converténdose así nun galiña. 

A idea xeneralizada é que ese tolo pulso se está prolongando moito máis do agardado, porque apenas quedan dous meses ata o 1 de outubro, data que os independentistas cataláns fixaron para a celebración dun referendo que suporía un punto de non retorno a partir do cal xa non habería solución política posible, porque nese duelo entre Mariano Rajoy e Carles Puigdemont xa só podería quedar un. Se o presidente catalán se saíse coa súa e conseguise que, a pesar da oposición do Goberno, acabásese celebrando un referendo ilegal que foi expresamente prohibido polo Tribunal Constitucional, o xefe do Executivo estaría acabado, porque o seu desprestixio sería absoluto. Ao contrario, se despois de anos de órdagos e ameazas o presidente da Generalitat dese marcha atrás e esa consulta ilegal sobre a independencia de Cataluña non chegase a celebrarse, a Puigdemont non quedaría outra opción que presentar a dimisión irrevogable.

Esa, dicimos, é a idea xeneralizada sobre unha conxuntura que parece unha tolemia política. Pero a situación é en realidade é moito peor. Para chegar a ese dramático punto de non retorno, por incrible que pareza, non faltan dous meses, senón pouco máis de dúas semanas. E iso é así porque tanto no Goberno como na Generalitat saben que a única opción coa que ambas as partes poderían salvar os mobles sería que Puigdemont acabase anunciando que ante a asfixiante presión do Goberno para impedir o referendo non queda máis remedio que convocar unhas novas eleccións autonómicas que se celebrarían precisamente o 1 de outubro, e que desta forma se presentarían como un plebiscito a favor ou en contra da independencia, dando aparencia de que se cumpre a promesa de que os cataláns poidan decidir na data anunciada. O Goberno sempre estivo convencido de que ese é en realidade o plan dos independentistas, porque ninguén na Moncloa cre que sexan capaces de levar ata o final o que consideran unha tolemia. Pero o problema é que o tempo desa opción esgótase. Para que eses comicios autonómicos puidesen celebrarse o 1 de outubro, a data límite para convocalas é o 8 de agosto, é dicir, dentro de 15 días. A partir dese día, estariamos xa nun tempo de non retorno, no que o presidente da Generalitat non tería outra opción de levar o seu órdago ata o final, sexan cales sexan as consecuencias. É dicir, que se antes do 9 de agosto Puigdemont non frea o seu coche, España entrará nunha situación de caos absoluto cunha Generalitat lanzada xa cara ao abismo, sen que nin sequera o Goberno poida garantir que ocorrerá finalmente.

O PSOE, dividido ante a investigación sobre Angrois

O asunto non está a ter excesiva repercusión fóra de Galicia, pero o xiro emprendido por Pedro Sánchez para impulsar unha comisión de investigación sobre o tráxico accidente ferroviario de Angrois pode marcar un antes e un despois no partido. Non hai precedentes de que un partido propugne unha investigación sobre feitos que, aínda que se producisen baixo un Goberno doutro signo político, poidan comprometer a un exministro dos seus mesmas siglas. Hai un sector amplo e moi relevante do PSOE que considera incomprensible que Sánchez vaia a deixar a un ex vice secretario xeral do partido como José Blanco a mercé do acoso parlamentario do Goberno e do resto da oposición.

Un candidato sen opcións pode decidir no PSdeG

No PSOE non se poñen de acordo respecto do que sucedese se Patxi López non se presentou como candidato nas primarias socialistas. Hai quen opina que o vasco prexudicou a Susana Díaz porque dispersou o voto máis conservador do partido fronte á aventura incerta que supuña Pedro Sánchez. Pero hai tamén quen considera que, de non presentarse López, a vitoria de Sánchez tería sido aínda maior, porque tería agrupado todo o voto antisusanista. En todo caso, a candidatura sen opcións de López condicionou o resultado final. Esa película vaise a repetir nas primarias do PSdeG, nas que haberá un candidato sen opcións que, con todo, será decisivo.

Expectación máxima ante a declaración xudicial de Rajoy

A 48 de horas de que Mariano Rajoy se converta no primeiro presidente de Goberno en exercicio que declara nun xuízo, a tensión é máxima e a incerteza, total. Hai todo tipo de especulacións sobre o estilo de declaración que utilizará, pero nin no seu propio partido, nin por suposto fóra del, teñen a máis mínima idea de por onde sairá. A situación lembra á daquela entrevista co rei na que Rajoy e toda España sabían que o monarca lle ofrecería, ao seu pesar, formar Goberno. Parecía que Rajoy non tiña escapatoria posible, pero o líder popular deixou atónitos ata aos seus máis próximos ao rexeitar a oferta real. Hai expectación por saber se Rajoy ten outro coello na chistera.