Varias liñas de investigación, diferentes sospeitosos e o uso da tecnoloxía máis avanzada para cribar datos telefónicos forman unha ecuación que, aínda que avanza, segue sen resolverse
22 novs 2016 . Actualizado ás 16:29 h.Separar o gran para illar os feitos constatados do ruído que pode enturbar unha investigación por si soa complexa para a que, si ou si, resulta imprescindible o uso da tecnoloxía máis avanzada. Este é o traballo realizado desde que, fai hoxe tres meses, desapareceu Diana Quer na Pobra do Caramiñal , localidade de Barbanza na que esta moza madrileña veranea desde hai 16 anos. O caso, levado con gran hermetismo tanto na parte policial como na xudicial, segue suscitando moitas incógnitas a pesar de que a única fonte oficial que se manifesta publicamente, a Delegación do Goberno a través do seu máximo responsable, Santiago Villanueva, asegura con frecuencia que o caso «está a evolucionar de forma moi positiva».
Hipótese
Dúas vías. Tres meses de traballo incansable e dúas liñas de investigación principais. Cada unha delas parte dun dos dous grupos da Garda Civil inmersos no caso. En Madrid, a través da UCO, crese ter os indicios necesarios para asegurar que a nova, cando dixo que regresaba sobre as 2.30 horas á súa vivenda, na contorna da ponte de San Antonio, próximo ao inmoble e nunha zona con moi pouca iluminación de noite, foi asaltada e metida nun vehículo á forza por varios individuos. A partir de aí, as hipóteses non son optimistas. O que si está descartado pola familia paterna é que ninguén, ata a data, pediu un rescate para a súa liberación.
A outra hipótese manéxase na comandancia da Garda Civil da Coruña, a través do grupo da Policía Xudicial especializado en delitos de persoas. Aquí sostense que Diana Quer tería algún tipo de vínculo coa persoa que conducía o coche no que ela se subiu. Logo, e sen poder concretar as circunstancias, o encontro haberíase torcido ata chegar a un final máis pesimista que optimista. O que si se dá por certo é que Diana Quer tería a intención de regresar á súa casa na mesma madrugada do 22 de agosto.
Telefonía
Os repetidores. Esta parte da investigación, pola vasta cantidade de datos que é necesario analizar, é a máis complexa e non está finalizada. Basta como exemplo dicir que só na Pobra, entre as dúas e as cinco daquela madrugada de festa local, recóllense sinais duns 8.000 teléfonos móbiles que se estaban usando nesa franxa de tempo. Estes dispositivos emitían sinais a través do repetidor principal do municipio, e a eles hai que sumar os celulares conectados aos repetidores que hai en Boiro , termo polo que está demostrado que pasou o teléfono, e de Taragoña, que é onde un mariscador atopou, de forma casual, o dispositivo mentres facía o seu traballo. A modo de curiosidade cabe dicir que o repetidor desta parroquia de Rianxo que captou o sinal do móbil de Diana, se o día está despexado, ten un radio de acción que acada A Illa de Arousa. En todo caso, os axentes seguen cruzando os datos destes teléfonos atendendo a diferentes criterios para facer a criba. Aínda que o obxectivo principal se centra en localizar un teléfono que coincida posicionalmente, e ás mesmas horas, co percorrido que fixo o teléfono da desaparecida.
O móbil da nova
Única proba física. Hai que lembrar que os axentes xa tiñan varias liñas de investigación avanzadas cando un mariscador atopou o teléfono da nova. Polo que, agora, ese dispositivo resulta un complemento ao traballo xa feito. O celular leva días reconstruído, e xa se puido acceder ao mesmo. Sobre todo aos datos que hai no cartón SIM, que é onde están as últimas conversacións que a moza mantivo a través de WhatsApp na madrugada que foi vista por última vez. As fontes consultadas aseguran que os datos xa se extraeron, pero que aínda non se procedeu á súa análise completa.
As testemuñas
Peirao de Taragoña. Esta parroquia de Rianxo segue sendo o epicentro da investigación. A aparición de varias testemuñas que aseguraron ter visto á nova chegar nun coche acompañada por outras tres presentas, e quedar no porto con outro individuo de «mala pinta» dentro dun vehículo de características especiais, supuxeron o enésimo envorco da investigación. As súas declaracións, en todo caso, acabaron sendo o suficientemente detalladas como para que os responsables do caso seguisen citándoos en datas posteriores para concretar algúns matices, como a foto dun vehículo que os axentes terían mostrado ás testemuñas e que eles recoñeceron e aseguraron que aquela madrugada estaba no peirao.
Sospeitosos
O terceiro concello. A Pobra e Rianxo, xunto a Boiro, forman o triángulo de concellos salpicados pola desaparición de Diana Quer. O primeiro por ser o lugar no que lla tragou a terra, o segundo por ser o termo no que se perde o seu rastro de forma definitiva e o terceiro por ser o municipio no que se sitúa, polo menos, a un sospeitoso e no que se fixo traballo de campo rastrexando varios recintos industriais abandonados en busca de probas. Máis aló das identidades dos homes investigados, a Garda Civil segue manexando o perfil de persoas que son da comarca de Barbancesa, consumen drogas, véndenas e teñen antecedentes, xa sexa por trapicheo ou por delitos relacionados con actos violentos ou agresións sexuais.
Gravacións
Cámaras da AG-11. As cámaras da autovía de Barbanza (AG-11) non teñen calidade para diferenciar as matrículas dos coches, e de noite o único que se pode obter é o modelo e a cor, e para iso resulta necesario aclarar moito a imaxe. Un dos primeiros pasos que deu a Garda Civil consistiu en solicitar as gravacións daquela madrugada nunha franxa horaria concreta que, no mellor dos casos, servirán para reforzar outras pistas nas que se traballa, pero por si sos os vídeos non achegan luz ao caso.