Jacobo Campo Sáez: «O meu pai dicíame que para dirixir unha empresa hai que estar. É o que fago»

Jacobo Campo Sáez (A Coruña, 1985) dirixe, xunto á súa irmá Branca, o grupo Rodonita, que popularmente é coñecido polo nome do seu pai, Epifanio Campo. Tres anos despois do falecemento do emblemático empresario galego (aínda que nacido nunha vila de León), o seu fillo leva sobre os seus ombros un hólding moi diversificado cuns 200 traballadores en Galicia e unha facturación de 35 millóns no 2018, que neste 2019 converteranse en 37.

-Que consellos dáballe o seu pai sobre como dirixir as empresas?

-Que para dirixilas e que non se che vaian das mans hai que estar presente, que parece unha bobada. Estar, dicíame. E é o que estou a facer. Temos moi bo equipo e loxicamente non podo estar en todas partes, pero inténtoo. De pequeniño levábame ás fábricas, contábame, explicábame...

-O grupo está moi diversificado. Teñen fábricas de ladrillo e material refractario, parques eólicos, plantas de tratamento de residuos, como a de Sogarisa nas Somozas, e PMA... Cal é a división máis importante?

-En cifras, talvez a renovable...

-Porque o negocio cerámico...

-En crise permanente. A fábrica de material refractario de Vilalonga (Sanxenxo) vai ben, temos un nicho de mercado na industria cerámica moi bo. Vendemos a EE. UU., China , Rusia, Francia, Alemaña, Suramérica, Suráfrica, e agora estamos a intentar meternos en Australia. Esta división está a crecer. Daquela as fábricas de ladrillo da Laracha e a de tezas, ladrillos especiais e termoarcillas de Mesía xa non van tan ben. Coméronnos moito terreos os materiais sustitutivos, como o cartón-yeso. Estamos a intentar darlle a volta a isto, pero non é doado. Pero, devandito isto, o ladrillo é o xerme de todo e seguiremos apostando por el.

-Pero non notaron certa revitalización do sector da construción tras a crise?

-Algo si, pero non é suficiente. Constrúese máis, pero non hai grandes obras.

-Son esas fábricas de ladrillo a súa gran preocupación?

-Gustaríame sacar produtos novos que salven o ladrillo (temos a 25 traballadores na Laracha e a 23 en Mesía), refírome ao material, non ás fábricas, e faremos todo por reinventarlas, por buscar novas oportunidades de mercado, é o que máis me quita o soño talvez.

-Fóra de Galicia non teñen fábricas, non o teñen pensado?

-Témolo todo en Galicia, e así imos seguir de momento. Estamos a crecer, pero aquí. O meu pai tivo ideas, pero a min dicíame que había que estar, e non se podía.

-Que proxectos de investimento manexan?

-Temos parques eólicos no Xistral, e acabamos de presentar o proxecto para ampliar un deles cun investimento de catro millóns. Tamén imos montar instalacións de autoconsumo na Laracha e en Sogarisa. Ademais, na planta de tratamento de residuos industriais das Somozas acabamos de abrir unha nave nova, que é modélica, para tratar os lixiviados do depósito de seguridade tras un investimento de catro millóns. Tamén faremos unha planta de estabilización e unha nave de maduración máis grande. En PMA dedicaremos outros catro millóns para adaptala a novas esixencias ambientais. En total, no 2018 investimos catro millóns; este ano, case dez; e no período 2020-2025, outros doce.

-O seu pai tamén abriu unha adega e un criadeiro de recoiro en Malpica, son rendibles?

-O criadeiro agora si, imos ampliar instalacións, pero durante moitos anos o meu pai aguantouno.

-Era un sentimental?

-Si, si, en certos negocios, moi sentimental. Non lle importaba que un negocio fose mal se outros ían ben. Eu creo que o meu pai non pechou ningún negocio, estaba amais , intentaba melloralo, pero non era de descartalo á primeira. Era un empresario dos de antes, agora é máis complicado.

-Que é o máis difícil de ser empresario? Tomar decisións que non lle gustan, por exemplo?

-Temos moita sorte porque non temos problemas co persoal. Ao final coñécelos a todos, cóntanme os seus problemas, o que creen que hai que mellorar, tamén me piden cousas, é un trato moi directo. É xente de casa. É unha empresa moi familiar.

-Unha das súas empresas, Conteco, acaba de fusionarse con Xestan.

-Eran as empresas máis potentes da área da Coruña na xestión de residuos de obra. Xestan era nosa competencia directa, pero tiñamos boa relación e decidimos fusionarnos para aproveitar sinerxías e baixar custos. Eran dúas empresas medianas e agora convertéronse nunha grande con 35 camións e 600 colectores. Temos proxectos novos, a área da Coruña quédasenos pequena e queremos crecer por Galicia.

-De que xeito impactou a crise no grupo?

-En Sogarisa tratamos residuos que xeran outras empresas, e ao diminuír actividade recolliamos menos. Foi unha crise xeral, o que pasa é que cada vez se tratan máis residuos porque a Administración está cada vez máis amais . Queda moito por investigar no mundo da reciclaxe.

-Tamén acaban de presentar a cátedra Epifano Campos na UDC.

-A idea xurdiu fai un ano, despois de que o reitor e a vicerreitora do campus de Ferrol visitasen Sogarisa. Acabamos de asinar un convenio de colaboración para o intercambio de coñecemento, para que os alumnos poidan vir facer visitas e prácticas. Decidimos chamarlle Epifanio Campo como homenaxe ao meu pai, claro.

Un emporio que emerxeu en Sanxenxo 

O hólding empresarial creado por Epifanio Campo denomínase Rodonita, do que penden trece sociedades da rama ambiental, de materiais de construción, Ostreira (criadeiro de recoiro e ameixas), Adegas Petrón, Rodonita Enerxía, cos parques eólicos, unha planta fotovoltaica na fábrica de Vilalonga e as de cogeneración das tres fábricas. Jacobo Campo explica que o centro do grupo divídese entre A Laracha e en Vilalonga (Sanxenxo), «onde empezou todo». Alí, «o tío do meu pai montou unha empresa de cerámica a partir dunhas concesións de arxila que tiña, e alí viviu o meu pai de pequeno». Despois veu a da Laracha. Logo, Campo foi diversificando e ampliando as cerámicas coa de Mesía, onde elaboran produtos máis especiais (tezas e ladrillos de grandes formatos). O empresario montou tamén dúas fábricas de prefabricados de formigón para obra pública e meteuse no negocio dos residuos con PMA. Da man da Xunta participou na creación de Sogarisa en 1995.

---

---

---