Unha nova guerra interna sobre a repartición de poder aboca á CEG a outra parálise

Nos últimos meses, todo apuntaba a que, tras un longo período de desavinzas internas, a patronal galega endereitaría o rumbo con vistas a celebrar unha asemblea que conducise a nomear un novo presidente e acabar así cunha situación inédita nas patronais de España. A Confederación de Empresarios de Galicia (CEG) leva descabezada desde xaneiro do 2018, mes no que dimitiu o coruñés, Antón Arias. Desde entón, leva provisionalmente en mans dunha xunta de vicepresidentes, é dicir, dirixida polos presidentes das catro confederacións provinciais.

A folla de ruta trazada en decembro prevía que, durante este mes de febreiro, celebrásese unha asemblea xeral previa ás eleccións que servise para reformar os estatutos. Esa cita será o próximo 21 de febreiro. Un cambio normativo que perseguía un dobre obxectivo: mellorar a representatividade das organizacións sectoriais en relación ás provincias e dotar ao novo presidente de maior marxe de manobra. Con todo, esa reforma, necesaria para que a patronal trace un novo rumbo e abandone a situación de provisionalidade, vese agora ameazada por unha nova guerra interna sobre a repartición de poder. Basicamente, por un motivo: a provincia da Coruña, a que ten máis empresarios afiliados (uns 30.000), non está disposta a que as organizacións sectoriais teñan os mesmos postos que ela na xunta directiva. E isto, polo menos por agora, afasta a posibilidade dun acordo para que a asemblea dea luz verde á reforma estatutaria.

As sectoriais, segundo as fontes consultadas, demandan seis membros na xunta, idénticos aos que ostenta a confederación provincial que lidera Antonio Fontenla, e máis dos que teñen agora Pontevedra, Lugo e Ourense.

As chamadas organizacións territoriais creen excesiva esa pretensión porque lembran que as sectoriais non son exactamente empresas, como a Federación Galega de Parques Empresariais, ou o colectivo que agrupa ás firmas de distribución alimentaria.

Historicamente, unha das principais críticas das empresas sectoriais á patronal galega era, precisamente, que se trataba dunha organización refén das loitas territoriais polo poder, encarnadas nos históricos desencontros entre os dous grandes polos económicos; o do norte, coa Coruña; e o do sur, con Vigo. «Unha cousa é avanzar no obxectivo de dotar de maior representatividade ás sectoriais, e outra darlles un peso que non lles corresponde », apuntan fontes consultadas.

Esta desavinza ameaza con bloquear a reforma duns estatutos que pretendían facilitar o campo de xogo para o futuro presidente, e evitar así o sucedido con Antonio Dieter Moure e Antón Arias, que apenas puideron aguantar no cargo pola forte oposición interna. O cambio regulatorio, ademais de limitar a dous os mandatos, permitiría ao futuro presidente rodearse dun equipo propio, o que abriría a porta á presidencia da patronal a un perfil de empresario independente, afastado das tensións territoriais da Coruña e Pontevedra, que sempre se profesaron un receo mutuo. 

Os precedentes

O coruñés Antón Arias abandonou a presidencia da CEG en xaneiro do 2018, fai agora xa máis dun ano, farto das cambadelas das provincias de Pontevedra e Ourense, e ao ver que era imposible levar a cabo o seu modelo. O empresario dixo adeus á dirección da patronal unha vez logrado o crédito de 1,2 millóns que garantía a viabilidade da organización despois de acometer un duro plan de axuste. Coa súa marcha, a CEG habíase tragado tres presidentes en menos de cinco anos: José Manuel Fernández Alvariño, Antonio Dieter Moure e o propio Arias. Desde entón, a CEG segue descabezada.

A patronal leva xa máis dun ano descabezada, un caso inédito

en España

---

---

---