Alcoa calcula que o peche parcial da Coruña e Avilés custaralle 220 millóns
A GALICIA ECONÓMICA
A maior parte irá desmantelar as electrolisis e o resto, ao plan social e despedimentos
18 ene 2019 . Actualizado ás 15:45 h.Alcoa gañou o ano pasado 199 millóns de euros, un 4,6 % máis que no 2017. «O noso resultado reflexa como fortalecemos a compaña», valorou Roy Harvey, o seu conselleiro delegado. A multinacional do aluminio incluíu nas súas contas deste 2019 a previsión de gasto no que incorrerá se finalmente se aplica o seu plan de reestruturación para as fábricas da Coruña e Avilés: precisará 220 millóns de euros. Deles, 120 levarallos o posible desmantelamento definitivo das series de electrolisis das plantas; e outros 100 millóns serán para custos relacionados co plan social previsto para os traballadores.
O grupo calcula que ese peche parcial achegará á súa facturación anual entre 61 e 70 millóns, que son as perdas das plantas.
Alcoa expuxo en outubro pasado o peche inmediato das fábricas e o despedimento dos seus 686 traballadores. Pero o mércores acadou un preacordo coa comisión negociadora sindical para manter a todo o persoal ata o 30 de xuño á espera dun comprador. Se aparece, deberá facerse cargo de todo o persoal. Se non o fai, a multinacional iniciará o peche parcial das fábricas e activará un plan para recolocar a 106 empregados, con outras tantas baixas incentivadas en San Cibrao, prexubilar con 53 anos a 44 e despedir a 268, o 43 % do total. Estes últimos iranse cunha indemnización de 60 días por ano traballado sen límite de anualidades, máis unha achega lineal de 10.000 euros. Os recolocados recibirían unha cantidade idéntica por traslado de residencia a San Cibrao.
O preacordo cos sindicatos inclúe tamén o apagado das series de electrolisis (onde se obtén o aluminio primario) xa dentro dun mes, pero garantindo que se poidan reactivar de aí ao 30 de xuño por se aparece o novo investidor. Alcoa correría cos gastos de reencendido con ata 40 millóns.
A empresa ofrecerá unha gratificación de 3.000 euros a cada traballador que colabore activamente nese apagado ordenado das cubas.
Se as fábricas non se venden, demolerá as series, con ese custo estimado de 120 millóns.
Alcoa comprométese a seguir operando as fundiciones das fábricas máis aló de xullo e manter para iso a 205 operarios (114 na Coruña e 91 en Avilés).
«A alternativa ao preacordo coa empresa é o peche e o despedimento automático»
f. f.
Non se vía nin unha alma na tenda de campaña na que habitualmente fan garda permanente os traballadores da fábrica de aluminio primario de Alcoa na Coruña desde que a empresa anunciou en outubro que quería pechala. Só se vía aos novos gardas xurado contratados pola compaña desde esa data en previsión de altercados. Non había ninguén máis porque estaban todos en asemblea para decidir se aceptaban ou non o preacordo acadado coa compaña. Finalmente a votación quedou aprazada para o vindeiro luns a proposta dun operario que se confesou angustiado e que pedía tempo para reflexionar. Os seus compañeiros apoiaron a moción por ampla maioría. Sobre as dúas da tarde, os traballadores empezaron a saír da planta e algúns encamiñáronse ao posto dispostos a seguir a garda, a modo de protesta. Roberto Vidal é un deles. Ten 55 anos e leva 29 na empresa, onde exerce como condutor de vehículos industriais.
-Que tal ha ir a asemblea? Que opinan os seus compañeiros do preacordo?
-Teñen moitas dúbidas. O preacordo para o único que vale é para gañar tempo, iso é o primeiro, gañar seis meses de vida e a partir de aí seguir pelexando polo mantemento do 100 % dos postos de traballo, que é o principal. Ninguén quere que haxa despedimentos.
-A comisión negociadora sindical supeditou o preacordo a que o Goberno garantise o mantemento do 100 % do emprego máis aló do 30 de xuño, convéncelles?
-A garantía do Ministerio de Industria non é suficiente, porque non temos nada escrito de que iso se vai manter. Imos seguir loitando para que o faga.
-A parada, aínda que sexa ordenada, das electrolisis, o corazón da fábrica, tampouco terá gustado moito.
-É unha arma de dobre fío porque unha vez que se apaguen as dúas series, o rearranque vai ser costosísimo. Sería máis viable deixalas acesas e listas ata que aparecese un comprador. Hai medo si, está bastante xeneralizado, a que non se volvan arrincar as dúas series.
-Se finalmente se aplica o plan social a partir do 30 de xuño porque non aparece comprador, sabe que será de vostede?
-Coa idade que teño iríame prexubilado, pero perderei diñeiro. De momento só me expoño seguir seis meses máis na compaña para apoiar aos meus compañeiros.
-E se na votación do luns sae un non ao preacordo, que cre que vai pasar?
-Prefiro pensar que non será así, porque se se rexeita aplicaríase automaticamente a reforma laboral e causariamos baixa da empresa automaticamente. É mellor gañar tempo que marcharnos xa, este mes. O preacordo é un mal menor porque garante seis meses máis de traballo e de emprego ao 100 % do persoal. A alternativa é cero, o peche da planta e quedariamos automaticamente despedidos.
O conselleiro delegado evita aclarar que pasará se o pacto laboral non sae adiante
Os traballadores da Coruña e Avilés teñen de prazo ata o vindeiro martes para comunicar á compaña se aceptan ou non o preacordo. «Se o persoal non estivese de acordo co programa segundo o establecido, entón temos 15 días para decidir como reaccionamos ante esa decisión», advertiu Roy Harvey, aínda que o alto executivo de Alcoa non quixo anticipar cal sería a decisión final. Esta ben podería pasar por aplicar o plan inicial, que é pechar as fábricas e prescindir do 100 % dos persoais.
Que non houbese despedimentos foi unha condición inamovible dos sindicatos nas negociacións coa dirección da multinacional en España. Ata o último momento. Cando representantes da parte social recibiron unha chamada do Ministerio de Industria. Garantíanlles que a partir do 30 de xuño seguirían todos traballando porque de aquí alá atoparían un comprador que tomase a vez de Alcoa.
Declaración formal de Industria
Ese ministerio, dirixido por Reyes Maroto, fixo pública unha declaración institucional «de apoio para o mantemento da actividade industrial e o emprego nas fábricas de aluminio de Avilés e A Coruña», co «obxectivo principal de garantir a continuidade do emprego en ambas as plantas, así como o seu impacto indirecto».
É unha especie de contrato no que implica tamén á Xunta, ao Principado e aos sindicatos e no que, todos eles, «expresan a súa vontade de realizar todos os esforzos necesarios» para as seguintes actuacións. Nel aseguran que «comprometerán a súa vontade e capacidades para buscar, identificar e captar investidores industriais que engadan valor e poidan iniciar a súa actividade nas instalacións existentes en Avilés e A Coruña antes do 30 de xuño de 2019». Para isto, explican, «activarán tamén os instrumentos públicos de apoio ao investimento e de acompañamento ao investidor».
Tamén se comprometen a «promover medidas de política industrial que contribúan ao mantemento das capacidades industriais e laborais en ambas as zonas en prol dun desenvolvemento económico sostible».
A declaración inclúe un compromiso para desenvolver un real decreto aprobado en decembro para debuxar un «marco enerxético estable, predicible e competitivo para a industria electrointensiva».
