Rufus T. Firefly: «Obsesiónanos que a nosa música sexa de verdade»

FUGAS

cedida

A banda espertará do letargo da pandemia a un clásico da música en directo en Galicia, o Praia Club da Coruña

05 novs 2021 . Actualizado ás 05:00 h.

Hoxe o Praia Club, da Coruña, volve abrir as súas portas con estes alquimistas da psicodelia (22.30 horas, 15/18 euros). «A semana pasada puidemos dar o noso primeiro concerto en sala despois de dous anos e é que é superbonito poder contribuír a isto. Simbólicamente significa moito», di Víctor Cabezuelo, cantante e guitarrista de Rufus T. Firefly.

­—Teñen un disco á vista. Vai ser leste ese concerto estraño no que tocarán un álbum que non está editado?

—Iso é. É o que levamos facendo durante todo o verán. Queriamos cambiar un pouco o xeito de facer as cousas. Agora todo pasa polo streaming e as plataformas dixitais. Queriamos darlle a volta a iso. Moitos compañeiros que se curran un disco durante anos de súpeto sóbeno ao streaming e a estrea dura un día ou dous. E acabouse. Nós somos da vella escola e creemos que as estreas deben durar un ano ou ano e medio. Non ten que ser unha cousa tan caduca. Queriamos ir contra iso. Ímolo sacar primeiro en formato físico e o último será en dixital

­—Hanse ennegrecido, tomando influencias do «soul», «funky» e «r&b». Pódese bailar agora con Rufus T. Firefly?

—Si [risos]. Iso é algo que non pasara antes. Durante a xira de Magnolia e Loto todo era moi intenso. Viaxamos e traballamos moitísimo. Estabamos moi cansos e empezamos a escoitar música máis tranquila, que nos relaxase nas viaxes. Un día topámonos co What's Going On, de Marvin Gaye. Flipamos. Foi como unha revelación. De súpeto, viamos que estaban a tocar superflojo e todo soaba incrible. Transmitía cousas moi bonitas dentro do seu contexto triste. Empezamos a obsesionarnos con ese xeito de tocar e con que todo na nosa música todo fose de verdade.

—A que se refire?

—Nós sempre tiramos moito de trucos, efectos, samplers, pedais, moita tecnoloxía… Queremos partir dun sitio máis real e que as cousas saísen das nosas mans, non dos nosos pedais. Esa foi a esencia coa que saíu este disco. Ten moito dos anos setenta e o soul desa época.

­—Antes un concerto de Rufus era unha experiencia artística e cerebral. Agora parece que vai ir máis ás cadeiras?

—Creo que si. Agora o corpo intervén e antes era máis abstraerse e saír de aí. Agora pide moverse.

­—Oíndo os adiantos, vénme á cabeza unha especie de Carlos Santana no futuro.

—Totalmente. O directo de Santana en Woodstock vímolo un millón de veces. Neste disco todas as cancións levan congas. É algo que nunca usaramos, pero un día no local, probando co novo percusionista, preguntabámonos como estivemos 15 anos sen meter congas nun tema. É incrible, moi psicodélico, unha especie de transo.