Chechu Salgado, o galego que fichou Daniel Monzón: «Aínda queda algunha tolemia de amor por facer»

Ten unha voz moi rasgada, de canalla, e aínda que recoñece que lle gusta facer de malo, por teléfono transmite a ilusión dun neno pequeno cun xoguete novo. Emocionado polo momento no que está a vivir, non é difícil conectar cos nervios e a alegría de quen se está abrindo camiño na que é a súa auténtica paixón. Así é Chechu Salgado, o actor ourensán que Daniel Monzón, o director de Cela 211, elixiu para facer de Zarco no seu novo filme As leis da fronteira.

­—«Serramoura», «Fariña», «Patria», «Servir e protexer»... es como un talismán para os proxectos de éxito.

—Creo que houbo unha progresión bastante boa e síntome moi orgulloso de todos os traballos onde estiven. Cada un tiña algo especial.

­—Como acabaches interpretando a Zarco, un dos protagonistas desta película?

—Namoreime do meu personaxe e traballeime o cásting coma se fose o último da miña vida. Tiña moitísimas ganas de facelo. De feito, dixéronme que estaba dentro da película antes de Nadal, e eu díxolle ao meu representante que, se ao final non me elixían, que non mo dixese ata despois porque o ía pasar fatal. Pero cando mo dixo, flipé.

­—Vanche os personaxes duros?

—Encántanme. Gústame moito facer de malo. Creo que son personaxes moi ricos, con moitas arestas, e que o público conecta con eles. Así que tamén son moi agradecidos. Zarco é un quinqui de manual, é o líder dunha banda xuvenil, unha persoa que, a pesar de facer cousas moralmente cuestionables, ten uns valores moi asentados e coida da súa familia e da súa xente. Gústame pensar que teño algo en común con el, aínda que eu non roubo bancos.

—Nacho entra na banda por amor. Que farías ou fixeches ti por amor?

—O amor é un dos motores máis importantes do mundo. Ás veces para ben, se é ben entendido, ou para mal. E eu creo que está ben facer algunha tolemia por amor, sempre que non che faga perder a cabeza. É precioso namorarse e sentir que queres dalo todo por alguén. E gústame pensar que aínda queda algunha tolemia de amor por facer.

­—Pero algunha xa terás feito...

—Bo, creo que os primeiros amores teñen un punto máis salvaxe e algunha locurilla por aí terei feito, pero nada que se poida contar [ri].

­—Con Begoña Vargas e Marcos Ruiz facedes un bo trío.

­—Pasamos horas e horas falando dos nosos personaxes. Ás veces os tres xuntos, ás veces eu só con Monzón. Ás veces eu, de súpeto, necesitaba falar con Bego soa e ir cear con ela e falar durante horas resolvendo as dúbidas e pensando se iamos polo bo camiño e motivándonos o un ao outro, e con Marcos tamén. Foron uns compañeiros de rodaxe que me levo xa no corazón.

—Hai un triángulo amoroso?

—Podiamos dicir que é unha complexa historia de amor con moitas arestas e moitas caras. Como a vida. E iso é o que se vai descubrindo ao longo da película. Se é un triángulo amoroso, é mellor que o descubrades nos cines.

­—É o cine a maior aventura da túa vida?

—Seguramente, porque é un mundo con moitos altibaixos e emocionalmente ás veces é un pouco unha montaña rusa, pero estou feliz. Eu son un namorado do cine de toda a vida e poder interpretar a diferentes personaxes é un soño. E só chegar ao momento no que estou agora, xa mereceu a pena todo o esforzo. O que veña a partir de agora seguireino gozando.

­—Vímosche con David Broncano e a divertida intervención dun espontáneo de Catoira que a lio entre o público, coñecíalo?

­—Viñeron desde Ourense e de Catoira cinco amigos meus. Había como seis ou sete persoas que coñecía na sala. Estaban tamén os meus dous mellores amigos e notar o seu apoio foi fundamental. E logo, o resto véndoo desde Ourense: «Por fin, estás aí», «¡Que pasada!», «¡Que moi ben!»... Notei un cariño absoluto, tanto o xoves na resistencia como o venres na estrea.

—Véxoche moi vinculado a Ourense, exerces de galego morriñento?

—Gústame moito viaxar, pero tamén volver a Ourense e conectarme con quen son e de onde veño. Volver a casa e notar os pés no chan. E é verdade que iso mo dá o meu fogar.

Un de Catoira léaa en «A Resistencia»

a voz

---

---

---