Ara Malikian: «A pandemia permitiume estar máis preto do meu fillo»

FUGAS

El violinista Ara Malikian, este verano en Santiago.
O violinista Ara Malikian, este verán en Santiago. PACO RODRÍGUEZ

Ara Malikian regresa a Galicia. O violinista libanés volve con tres concertos de «Petit Garage», un espectáculo adaptado á realidade do covid-19

11 oct 2021 . Actualizado ás 22:22 h.

Ara Malikian transformou a música clásica. Converteuna nun espectáculo cheo de luz e de movemento baseado fundamentalmente no seu manexo do violín. A súa forma sincera de interpretar foi capaz de arrastrar aos auditorios mesmo ao público máis millennial. O segredo deste artista libanés non é outro que ser feliz. «Tremendamente feliz», afirma. Iso é o que contaxia cada vez que se sobe ao escenario agarrado ao violín. «É tan doado como ter paixón polo que feixes», asegura. Malikian é a personificación do que dicía Confucio, iso de que, se elixes un traballo que amas, non terás que traballar nin un día na túa vida. «A miña profesión require de moitísimo esforzo para estar en forma e aguantar o ritmo de traballo, pero a verdade é que, no meu caso, gozo como un neno cada vez que me poño a interpretar, así que non me pesa», admite o músico.

O seu novo proxecto é froito da pandemia. Petit Garage é a xira que lle levou polo mundo no último ano e medio, na que interpreta as composicións que creou neste tempo, e tamén as que xurdiron durante o confinamento. Con este espectáculo regresa a próxima semana a Galicia para dar tres concertos. O primeiro será este martes, ás 21.00 horas, no Palacio da Ópera da Coruña. O mércores terá dúas citas co público de Vigo ; ás 19.00 e ás 22.00 horas no Teatro Afundación. A última oportunidade para gozar da música do libanés en directo será en Ourense, o xoves no Auditorio Municipal. Tamén haberá dous pases, un ás 19.00 e outro ás 21.30 horas. As entradas poden adquirirse na web da Taquilla.

­-Como é emocionalmente virar nun mundo en pandemia?

-É distinto. Tivemos que adaptarnos totalmente con concertos máis reducidos, con controis de capacidade, con máscaras e todo tipo de medidas de seguridade. Ao principio, sentimos angustia e un pouco de medo por ver que ía ocorrer, pero logo sorprendémonos/sorprendémosnos porque eran concertos marabillosos, aos que o público acudía ilusionado a pesar de todo. Así seguen sendo: moi moi emotivos.

­-No último ano ha superado o centenar de concertos, que lle levaron a distintos recunchos do mundo, desde Latinoamérica ata Serbia. E o difícil é verlle sen un sorriso debuxado na cara, como o fai para conseguilo?

-A verdade é que a min non me custa. Son feliz. E o certo é que se xurdise a oportunidade de tocar aínda máis, faríao encantado. Creo que o importante é estar en forma porque o traballo que se fai amais do escenario require moito esforzo. Hai que traballar, practicar e dedicarlle moito tempo ao violín. Pero facer música con paixón é o máis importante para xerar unha conexión co público.

­-«Petit Garage» é ademais un disco no que están recolleitos doce temas creados por vostede. Con que se divirte máis: compondo ou interpretando?

-Gústame moitísimo todo. Encántame tocar as composicións de grandes xenios, como Bach, Mozart, Beethoven... Pero sinto un traballo moi diferente, moi persoal, ao crear os meus propios temas. O mesmo ocórreme cando subo ao escenario e interprétoos. Son sensacións moi distintas, moi inspiradoras, e sinto que é necesario compaxinalas para seguir desenvolvendo a miña paixón e para seguir crecendo como artista. Hoxe día, no mundo da música clásica, parece que un é intérprete ou compositor. A min gústanme moitísimo as dúas versións.

-Que hai de vostede neste novo disco?

-Todo. Son temas moi persoais, compostos nos últimos dous anos. Eu adoito inspirarme no que me rodea: a miña familia, as miñas viaxes, os meus amigos... E neste caso o que vivía era unha situación mundial moi dura, pero cunha parte enormemente bonita e é que me permitiu estar moi preto do meu fillo e observar o seu crecemento. Metinme no seu mundo e na súa fantasía. Este é un traballo moi diferente do que facía antes, moito máis introvertido e tamén máis íntimo, máis próximo. De feito, somos só dous músicos os que participamos nel.

­-Repite en todas as súas citas con Galicia e ao final sempre consegue esgotar as entradas. Cal é o segredo?

-Galicia dáme moita felicidade. Para min é moi importante crear un vínculo co público e xa levo vinte anos volvendo aquí e cultivando a nosa relación. Sinto unha gran conexión cos galegos.