Miguel de la Cierva leva case trinta anos a cargo de a sala de concertos máis coñecida de Galicia, que conta este verán cun cartel secreto
16 jul 2021 . Actualizado ás 21:48 h.Nunha das mesas do Náutico de SanVicente , no Grove, hai unha mensaxe escrita: «Antonio Vega compartiu aquí coa súa xente querida algún dos mellores e dos máis intensos momentos do seu inverosímil andar por este mundo. ¡Xúroo!». É un dos agasallos máis prezados de Miguel de la Cierva, o home que converteu unha antiga fábrica de salgadura nunha das salas de concertos máis especiais do país. Probablemente, a mensaxe de Antonio Vega compárteno outros músicos que ano tras ano se soben a este escenario, como Iván Ferreiro, Kiko Veleno ou Jorge Drexler. Un paraíso tanto para artistas como para espectadores.
—Levas case trinta anos co Náutico. Como cambiou?
—Houbo unha evolución. Agora mesmo os cambios son máis cualitativos que cuantitativos, temos menos xente e facemos máis concertos. O sitio está mellor preparado e a programación é mellor, máis potente.
—Tiveches algunha vez medo a morrer de éxito?
—Realmente, un descobre os límites cando vai crecendo e é probable que á hora de descubrilos excedeunos. A escalada ascendente que se iniciou cara ao 2003 non foi exponencial, foi paulatina. Ata que chegamos ao 2019 cando, algúns días, había demasiada xente e deime conta de que non era o modelo a seguir. Foron cousas que estiveron ben e nunca renegarei delas, pero déronme a necesidade de buscar cambios para facer o sitio mellor e máis especial en canto ao que ocorre aquí e como.
—Como o defines?
—Sempre tiven dificultades para facelo porque non é unha sala de concertos nin un chiringuito de praia. Gústame definilo como un lugar especial onde ocorren cousas especiais. Ás veces, entre algúns amigos músicos e coñecidos gústanos chamarlle «manicomio» porque pasan moitas cousas, ás veces incribles, e máis este ano cun cartel sorpresa. Podemos chamarlle «manicomio», pero bendito manicomio.
—Hai algún concerto que lembres cun cariño especial?
—Houbo concertos moi potentes, moi intensos. Inevitablemente, acórdome dun de Leiva e Iván Ferreiro, no 2019, que foi moi emocionante. Eles dixeron que foi o mellor da súa vida e nun momento importante nas súas carreiras, tamén na miña. Logo tería que nomear concertos de Antonio Vega . Tamén teño moi bo recordo de artistas non tan coñecidos polo público xeral, como Antonio Serrano, que é un dos mellores músicos de jazz do país.
—Ademais, tedes fama de facer boas paellas, hai algún cociñeiro estrela?
—Pois estamos rodeados de bos cociñeiros. Sen ir máis lonxe, Javier Oleiros pasa ás veces por aquí. Pepe Solla está abrindo esta semana a oferta gastronómica do Náutico, que hai anos que non temos. É unha sucursal do seu restaurante A Radio-Pepe Solla. Un concepto a medio camiño entre a alta cociña e a comida rápida. Ademais, imos invitar a cociñeiros como Diego Guerrero , de Madrid. Ou profesionais do Grove, como Álvaro Fuentes , da Taberna Meloxeira. Estamos abertos a que isto sexa un lugar de paso tamén para cociñeiros, ter un cartel con eles como fai o Portamérica, por exemplo.
—Tes algún desexo para o futuro?
—Estou bastante contento así. De feito, cando acabe a pandemia non quero volver ao vórtice de hai uns anos. O futuro vai vir no humano, adaptarse máis ao concepto casa e non tanto ao concepto de sala de eventos e espectáculos e, en canto aos músicos, achegarse cada vez máis ao concepto manicomio, que é o que me gusta.