Hollywood está infestado de vidas de película. Historias dignas dun melodrama de Douglas Sirk, traxectorias que máis parecen escritas para a pantalla que para ser vividas. A de Patricia Neal é unha traxedia grega en toda regra, cun romance imposible, un aborto, un matrimonio cun xenio da literatura infantil, a morte dunha filla, o gravísimo accidente doutro, e se isto non fose suficiente, unha serie de ataques cerebrais que case acaban con ela.
Patricia Neal debutou no cine con Ronald Reagan, e pouco despois a súa gran oportunidade foi ao mesmo tempo un fracaso profesional e persoal: converteuse con só 23 anos na protagonista do manancial, e namorouse perdidamente de Gary Cooper. El estaba casado, ela quedou embarazada... e toda a vida se arrepentiría de ter abortado. Cando Cooper puxo fin ao romance, Neal sufriu un ataque de nervios e volveu refuxiarse no teatro, que xa lle deu un Tony. En casa da dramaturga Lillian Hellman coñeceu ao escritor Roald Dahl, con quen compartiría máis de 30 anos de convulso matrimonio. A súa primeira filla, Olivia, faleceu con só 7 anos tras complicarse un sarampión. O seu terceiro fillo, Theo, sufriu graves danos cerebrais tras ser arroiado por un taxi cando só tiña catro meses.
Volveu ao cine con Elia Kazan e Un rostro na multitude, coprotagonizó despois Almorzo con diamantes, e no 63 triunfou con Hud, dando a réplica a Paul Newman. Por este papel logrou o óscar á mellor actriz. Un ano despois, embarazada, sufriu tres aneurismas cerebrais. Ela e o seu bebé sobreviviron ao coma, e Neal logrou volver andar e a falar, e recuperou a memoria. Son teimosa, dicía, e non quería perder. Só tres anos despois logrou o seu segundo nomeamento ao óscar por Unha historia de tres estraños. Dahl foi a cara e a cruz daquela recuperación, como Neal recoñeceu nunha entrevista pouco antes de morrer. El foi moi bo, dicía, pero ao final estaba aburrido de min.
Neal morreu aos 84 anos, por mor dun cancro de pulmón.