O cómic tira de vellas inspiracións

FUGAS

Portadas de las versiones de cómic de Patria, Matadero Cinco y La trilogía de Baztán
Portadas das versións de cómic de Patria, Matadoiro Cinco e A triloxía de Baztán

De Fernando Aramburu a George Orwell, de clásicos a obras menos coñecidas, nos últimos meses a novena arte ha mergullada no sexto para servir novas novelas gráficas. O resultado é desigual

23 ene 2021 . Actualizado ás 10:53 h.

Pode parecer ata cargante, pero aínda é posible aproximarse a unha terceira versión de Patria , o megaéxito de Fernando Aramburu. Fíxoo primeiro en forma de novela, logo de serie, e agora chegou ao cómic. Pasar do branco e negro lineal á cor e ás texturas, como este caso, é bastante frecuente no mercado editorial. E como sucedeu con Patria , pasou cunha decena de traballos que nos últimos meses han chegado ás librerías sendo primeiro unha novela, desde superventas como este, ata outros serie b. Cando esa translación se fai con xeito, o resultado permite unha segunda e satisfactoria lectura. Toni Fezjula intentouno con Aramburu, quedándose a medio camiño. Ten secuencias estupendas con primeiros planos dolorosos, pero o resultado non é tan satisfactorio como a serie de Aitor Gabilondo, que si soubo achar a súa propia versión do brillante novelón do escritor vasco.

Esa é a clave na adaptación dun xénero ao outro: dar coa linguaxe propia e evitar o calco. Incluso saíndose das liñas do libro precedente, librándose de corpiños. Dous casos claros: o hiperconocido Sapiens e o alternativo Matadoiro cinco chegaron agora como novela gráfica cun selo moi particular. Primeiro, porque parten dun debuxo logradísimo (de Daniel Casanave e Albert Monteys, respectivamente), e segundo, porque elixen puntos esenciais do orixinal que desenvolven máis, e arrinconan outros.

Sapiens, interior y portada
Sapiens, interior e portada

Matadoiro cinco, ao final, é un libro novo. E Sapiens en versión debuxada resultará moito máis accesible -aínda que haxa algo de oportunismo editorial- que o titánico ensaio de Harari.

Outro superventas, A Triloxía de Baztán, de Dolores Redondo, tamén foi revisitada en imaxes. Xénero policíaco transportado ao branco e negro que gaña cando Ernest Salga presenta ferros amplos e dá algo de aire a cada escena.

Interior e portada do clásico 1984 de Orwel

Máis. Un clásico maiúsculo levado agora ao cómic: 1984. Neste caso, unha adaptación fiel desa distopía de Orwell na que se suxire máis do que se ensina, apoiado nun debuxo asfixiante. E iso é xustamente o que ten que pasar: afogo. O resultado -di a promoción que está avalado polos herdeiros de Orwell- é máis que notable.

Entre o último en chegar, unha de ciencia ficción: Dune, de Frank Herbert. Un título pouco coñecido, pero que nesta versión en cor convértese nun traballo sensacional, axudado porque detrás está o fillo do creador orixinal, e un puñado de bos ilustradores.

Interior y portada de la adaptación de Dune
Interior e portada da adaptación de Dune

E esta tendencia, que non é nova, seguirá nos próximos meses. Se a pandemia non volve rebentar os plans das editoriais, Israel Escudero e Marc Garreta levarán ao cómic Todo isto che darei, outro superventas de Dolores Redondo. E Claudio Stassi terá diante o enorme reto de trasladar Nada, de Carmen Laforet, a viñetas, agardemos que con mellor fortuna que o que fixo coa cidade dos prodixios, de Eduardo Mendoza.