A película, producida por Scorsese, ofrece un dos planos secuencia máis dolorosos do cine
18 ene 2021 . Actualizado ás 11:34 h.Son fragmentos, pedazos flotantes sobre a cidade xeada da vida dunha muller, unha muller que rompe no parto da súa primeira filla. Martha ábrese ao medio ao dar a luz, pero sobre todo despois, nun posparto convertido en duelo. Precedida pola Copa Volpi á mellor actriz no Festival de Venecia 2020, acaba de chegar a Netflix esta descarnada marabilla, o debut en Hollywood do director húngaro Kornél Mundruczó, que afronta cunha poética preñada de realismo o impacto da morte cando o que se agarda é a vida, a fraxilidade do que somos, vulnerabilidade que ispen as circunstancias extremas. Non é a primeira vez que se conta o duelo perinatal, pero si deste xeito. Hai quen fala de pornografía emocional. Talvez fai falta esta radicalidad na a mirada. Fragmentos dunha muller confirma en calquera caso o don e o magnetismo de Vanessa Kirby (á que talvez lles custe identificar como a princesa Margarita de The Crown ) e ofrece o que será o plano secuencia máis doloroso e lembrado do cine este ano, 30 minutos de parto. Para ese sufrimento común nin en cine vale calquera; prepárese para esta guerra familiar, interior e psicolóxica, que nos asoma ao abismo da muller rota, da nai orfa. Para asistir do tirón a un parto en pantalla no que se verá diría que calquera muller que teña afrontado ese proceso, ese «traballo», como o chaman as matronas, no que unha pasa a ser dous para toda a vida.
A proposta é radicalmente orixinal e, como tal, dividiu á crítica e ao público. Se a ve en parella, é doado que o outro, que soporta o horror bélico en Dunkerque e en 1917 con valor e estoicismo, anímelle a desistir de sufrir, a deixar de ver como esa muller, Martha (Vanessa Kirby), dá a luz con dor en casa, afronta a perda contra natura e o desgarrón da parella e a familia que á vez lle permite rexurdir, afrontar un xuízo con coraxe, romper esa inercia de buscar culpable alleo para expiar unha pena propia.
A película, baseada en parte na experiencia de Kata Wérber, parella do director, que sufriu un aborto espontáneo no seu embarazo e que lembra, entre outros, o caso do cantante John Legend e a súa esposa, Chrissy Teig, transcende o debate social do parto en casa para ampliar o ámbito da discusión á liberdade de elixir, á capacidade de asumir as consecuencias e á de renacer tras a traxedia. A solución do filme é un pouco hollywoodiense, pero hai que tratar este horror na ficción, como se abordaron outros desde hai moito tempo. Só que, para isto, non estamos preparados.
Kirby está de Óscar. Non menos Ellen Burstyn, a súa nai de ferro. Hai moitas metáforas, algunhas obvias, pero a máis bonita de Fragmentos dunha muller dana as mazás, esa que Martha cheira no súper, outra podrecida, as sementes da froita que ela pon entre algodóns na neveira. Que significa o final de Fragmentos dunha muller? Somos pedazos de historia que sostén a esperanza.