A última novela da enigmática Carmen Mola é tan horrible e crúa como adictiva
03 jul 2020 . Actualizado ás 10:57 h.Cheira a pocilga. Tanto que case nos dan náuseas. A última novela da enigmática Carmen Mola é tan horrible e crúa, ademais de adictiva e emocionante, que cada vez é máis difícil crerse que tras este pseudónimo tan molón ocúltase unha muller. E xa sei que non somos pura delicadeza e fluír etéreo, pero é que o que Carmen Mola imaxinou na Nena para a terceira entrega dos casos da comisaría Elena Blanco parece sacado dun catálogo dos horrores. E ademais, un moi masculino: ese en o que se humilla e somete a unha muller valente, arriscada, atlética e autosuficiente. O libro devórase de principio a fin. Aínda que a violencia se faga difícil de dixerir.
Desde o primeiro caso da inspectora Blanco e a Brigada de Análise de Casos na noiva xitana quedaba claro que as súas fazañas non ían ser prato de gusto para todos. O seu grolos de grappa, os seus amores de aparcadoiro, as súas noites de karaoke e a súa enteireza ante a cara máis desagradable do mundo criminal traían ás páxinas un personaxe carismático e cheo de escuridade que prometía como protagonista dunha serie. E pronto o será, xa que Viacom International Studios (VIS) e Diagonal TV encárganse xa da adaptación á pequena pantalla da historia da investigación da morte da moza Susana Macaya.
Se A rede púrpura nos decepcionou un pouco, A Nena trae de volta o thriller máis visceral. A vítima é outra vez unha muller. E parece que é aquí onde a nosa autora se atopa máis cómoda. Unha muller sometida ao sadismo dun home sen piedade. Tenebrosa e angustiosa, a historia de Mola xoga coa nosa capacidade de soportar o horror e pon a proba a firmeza do noso estómago. E todo empeza a noite do ano do porco: o seu cheiro impregnarao todo. Avisados quedades.