María Fasce, editora de Lumen: «En Galicia temos un talento próximo e exótico»

FUGAS

Cedida

Abordamos con a editora de Lumen e Alfaguara (Random House) un dos últimos fenómenos literarios, a aposta dos selos nacionais polas historias e os autores que publican en galego

19 jun 2020 . Actualizado ás 13:52 h.

As editoriais españolas miran para Galicia. Domingo Villar, Arantza Portabales, Ismael Ramos, Ledicia Costas, Pedro Feijoo ou Inma López Silva son os nomes dun tímido bum que comeza a botar raíces e no que autores como Manuel Rivas abriron camiño. A literatura en galego lese fóra co repunte de traducións ao castelán ou o lanzamento simultáneo en ambos os idiomas. María Fasce (Buenos Aires, 1969) é a directora literaria de tres dos selos do xigante Random House, Alfaguara, Reservoir Book e Lumen. Este último, fundado por Esther Tusquets hai 60 anos, está detrás das edicións na lingua de Cervantes do libro da filla, de López Silva, e Beleza vermella, de Arantza Portabales. Coa escritora, tradutora e editora falamos desta tendencia que se palpa tamén no audiovisual.

Outros acentos

­-Aumenta o interese polos autores que publican noutras linguas cooficiales?

-O interese coincide cun moi bo momento para a literatura en galego, en catalán e en vasco. Estamos vivindo unha época na que a atención se centra no próximo: os lectores buscan historias próximas, que sucedan en España. A literatura noutras linguas dentro de España propón un mundo á vez próximo e estraño, cos atractivos das dúas instancias.

­­-Por iso apostou Lumen polas novelas de Inma López Silva e Arantza Portabales?

-A literatura noutros idioma, xa sexa dentro de España ou fóra dela, presenta sempre a posibilidade dunha mirada nova, propia da lingua e do lugar desde onde se escribe. Isto, sen dúbida, é ás veces moi sutil e difícil de identificar. Borges abominaba dos escritores que acumulaban elementos exóticos para mostrar o lugar de onde viñan. «Ser arxentino é unha fatalidade», escribiu. E o mesmo pode dicirse de «ser galego». Quero dicir con isto que o que nos atraeu en Lumen de López Silva ou de Portabales son as súas historias, a forza dos seus personaxes e da súa escritura. As novelas de Inma, do mesmo xeito que a primeira novela de Arantza (Deixe a súa mensaxe despois do sinal) sorprenden pola fondura psicolóxica e a proximidade: é imposible non identificarse cos personaxes. As dúas teñen tamén un gran sentido do ritmo e da intriga: non son novelas «hiperintelectuales» nin autoficciones -houbo un exceso de ambas as nos últimos tempos-, senón historias que atrapan desde a primeira liña. Arantza demostrou logo, con Beleza vermella (Beleza vermella, editorial Galaxia), que tamén é excelente no xénero policíaco: un xénero que ten unhas regras moi específicas e que require unha gran técnica. Estamos felices de contar coas dúas autoras no noso catálogo e de acompañalas na súa obra. Sabemos que sempre buscan novos desafíos.

«Había que dar a coñecer a Inma López Silva e Arantza Portabales a todos os lectores en español»

-A diferenza dos escritores cataláns, eran máis descoñecidos os galegos?

-Non creo que a galega fose unha literatura por descubrir (está Manuel Rivas, por citar un exemplo), pero si é posible que reciba maior atención porque resulta máis próxima que literaturas doutros países.

­-Anticipouse o audiovisual á hora de abrirse a novos escenarios, acentos e historias?

-Ou que arde , de Óliver Laxe, foi unha das películas máis vistas e das que máis se falou ultimamente. Creo que resulta interesante descubrir o talento que tiñamos «ao lado», e que é á vez próximo e exótico, por así dicilo. Estamos, si, máis abertos a esas posibilidades. Pero, como dicía ao principio, a clave é o talento e a excelencia. Buscamos un modo de mostrar o mundo, historias poderosas, un estilo inconfundible; por iso, publicamos a López Silva e Arantza Portabales, non por ser galegas, senón porque a súa literatura nos interpelaba e cremos que había que dala a coñecer a todos os lectores en español. E non só en español: os libros de ambas as traducíronse xa a outras linguas.