Vinte e sete mulleres que che moverán da cadeira

FUGAS

Alex Cruz

Loreto Sánchez Seoane axusta contas coa memoria recuperando unha súplica de Cortázar a Pizarnik e a memoria de 27 mulleres que se atreveron a romper o molde

17 ene 2020 . Actualizado ás 05:00 h.

Foi Garganta Profunda, a sexual, a muller que protagonizou no 72 a felación máis famosa da historia, que contrarió a Nixon, toleou ao público e escondía en realidade, segundo confesou ela anos despois, unha violación. Linda Lovelace (Estados Unidos, 1949-2002), a primeira actriz porno que se converteu en escritora, é o primeiro retrato que ofrece, como un axuste de contas pegado á realidade, Quéroche viva, burricana. O libro, audaz como a ficción co que Loreto Sánchez Seoane (Madrid, 1989) recupera a memoria de 27 mulleres reais que romperon o molde, fai seu para o título o berro suplicante que Cortázar lle enviou por carta á gran Pizarnik para contestar unha misiva da poeta, que lle manifestou nunhas liñas a súa incapacidade para soportar a dor, o seu desexo de quitarse a vida: «Quéroche viva, burricana». Pizarnik non fixo caso á súplica do seu amigo. Con todo, aínda morta, segue viva a ese xeito das grandes, sen idade, inmune á erosión do tempo. Nos seus poemas e o recordo da súa vida, incapaz de seguir a recta das liñas, latexa a poderosa fraxilidade da súa beleza.

Este manifesto é un espello necesario, un lategazo, un thriller poético, dunha sensibilidade voraz, con episodios que son independentes pero están esencialmente unidos, como elos dunha cadea feminista que hai que restaurar, con «invisibles», «delirantes» e «vigas»; así clasifica Sánchez Seoane ás súas mulleres con vida, con varias vidas nunha, que sosteñen co peso da súa peripecia vital a fascinación por estes retratos nos que se evidencia o poder do xornalismo literario. Quéroche viva, burricana é un insulto contra a necedad do esquecemento. Estas 27 mulleres (cada un terá as súas favoritas) alentan e inspiran desde a dor, o infortunio, a desesperación, o fracaso e a coraxe. Aquí atoparás a Colette , á exploradora esquecida que foi Isabelle Eberhardt (1877-1904), a Hedy Lamarr (1913-2000) como unha pioneira do wifi; a Emma Goldman (1869, 1940) como a máis odiada de América; á escultora Marga Gil, unha das mulleres máis insólitas da Xeración do 27, a Chavela Vargas ou a Enriqueta Otero, a Pasionaria galega, «que chegou á Transición esquecida pola súa xente». Facer memoria pode ser, finalmente, a aventura máis satisfactoria.

«Quéroche viva, burricana»

Loreto Sánchez Seoane

EDITORIAL Círculo de Xiz

PÁXINAS 200

PREZO 21