O Drogas: «Impresióname a coraxe de Carmen Avendaño»

FUGAS

cedidas

O punki inconformista que avoga pola pateadura convie agora co fillo que cada mañá acode a visitar a us nai enferma de Alzheimer. Cumpridos os 60 ou perdeu a súa capacidade creativa. Hoxe actúa na sala Capitol de Santiago (20.00 horas)

20 dic 2019 . Actualizado ás 05:00 h.

 De pel cara a fóra O Drogas segue sendo o que foi. Enxoito porte, longa barba, aros nas orellas e melena prateada cuberta por un sempiterno pano pirata. De pel cara a dentro asoma a dualidade. O punki inconformista que avoga pola pateadura, cando non pola guillotina, convive agora co fillo que cada mañá acode á residencia a visitar á súa nai enferma de Alzheimer ou o avó compracente que a diario sae a xogar coas súas netas. Cumpridos os 60 non perdeu rabia nin capacidade creativa. O seu último traballo, Só quero bruxas nesta noite sen compaña, confórmano 42 cancións inéditas distribuídas en cinco discos con sonoridades moi diferentes.

 -Como se lle ocorre, nos tempos que corren, sacar un disco quíntuplo?

-Hai un pouco de gilipollez e outro pouco de inconsciencia, que ten que ver co non estar metido no devir que marcan os tempos. E tamén co non querer nadar nesa corrente e facer un pouco o que a un se lle pasa pola entrepierna.

-En apenas 15 días dixeron adeus dous grupos emblemáticos do metal estatal como Berri Txarrak e Nave. Como valora o feito de que a xeración posterior á súa estea dando un paso atrás?

-Imaxino que será unha transición lóxica na carreira dalgún dos seus compoñentes. Eu, por exemplo, teño claro que Gorka Urbizu non vai deixar de facer música.

-Rosendo e Os Suaves fose de circulación… É o ocaso dunha xeración?

-Non o sei. Se vexo que duns anos a esta parte a xente nova ten outra forma de divertirse e de escoitar música. Talvez o rock urbano ha ir deixando de significar o que significou, por exemplo, nos 80. Creo que necesita un bo meneo.

-Modérase un coa idade?

-Non. Eu en moitas cousas atópome máis rabioso que antes. Antes todo o remataba con testosterona e agora son máis partidario da guillotina. Atópome máis punki en moitas cousas.

-Vivimos nunha sociedade enferma?

-Por suposto. Se non explícame como se pode entender o proceso mental que pode levar a alguén a manifestarse en apoio a uns mozos que violaron a unha moza de 15 anos. Iso unha sociedade sa non o pode admitir.

-Un avó que leva 15 anos limpo e pasea ás súas netas a diario, por que segue mantendo o apelativo do Drogas?

-É unha cuestión de activismo. Que as drogas sexan ilegais veulle sempre moi ben a unha serie de xente. Por certo, coincidín dúas veces na miña vida con Carmen Avendaño e deixoume impresionado coa súa coraxe. Iso si é valentía. Para min é unha das mulleres máis peleonas que me botei nunca á cara.

??? Santiago capitol venres, 20.00 23 euros