De amor e librerías

Mercedes Corbillón

FUGAS

PACO RODRÍGUEZ

A libreira e editora Mercedes Corbillón fai un percorrido namorado polos libros

29 novs 2019 . Actualizado ás 13:06 h.

Dicen que os posibles compradores de libros ven inconscientemente seducidos se nos títulos se inclúe a palabra amor, ese pozo semántico que esconde todas as posibilidades e todos os misterios. Algo parecido sucede coa palabra librería, que metade ficción e metade realidade preséntase ante os lectores como un gancho invisible e irresistible para letraheridos.

Moitos son os exemplos que chegaron os últimos tempos ás mesas de novidades coas librerías como espazo real ou simbólico, como protagonista ou escenario. O certo é que ambos, amor e librería poden ser deliciosos e acabar fatal, pero seica definen os finais abruptos a calidade das historias? Quizais para ser libreiros e amar nos tempos de Amazon e Tinder, onde os impulsos e os instintos satisfanse a golpe de clic, sexa necesario consagrarse a Blake e crer cos ollos pechados naquilo da eternidade nun instante e ser deses estraños seres humanos que están preparados para perder unha guerra. Para gañar estámolo todos, xa nolo dicía Curzio Malaparte.

PILAR CANICOBA

Nas Pontes de Madison, novela antes que filme, o amor eterno duraba tres días e en Rialto , a librería de Belén Rubiano a festa durou uns poucos anos. Iso no seu local de Sevilla porque agora, convertida en libro, non se acabará nunca, como París, onde Sylvia Beach e Adrienne Monnier seguen sendo libreiras moito tempo despois de mortas. Ao parecer, as raíñas da vida cultural da Rive Gauche desde Shakespeare and Company e Lle Maison deas Amis deas Livres, ademais de prestar libros, vender algún, editar textos malditos, acoller a poetas famentos e andar sempre ao último suspiro, tamén se namoraron entre elas, algo así como se o meu colega Esther de Moito Conto e eu nos encamásemos en lugar de lamentarnos mutuamente pola previsión de pagamentos. En Charing Cros Road, a novela de Helene Hanff, un libreiro se carteaba cunha escritora e eran tan riquiños que ao cine se foron, como A librería de Penélope Fitzgerald, superventas de Impedimenta grazas ao empujoncito de Isabel Coixet. Nas nosas Riquezas, Kaouther Adimi homenaxea a Edmond Charlot, fundador dunha minúscula e enorme librería en Alxer dos anos 30 e na miña marabillosa librería, Petra Harlieb cóntanos as peripecias do seu establecemento en Viena. E o protagonista e propietario do Parnaso dos libros predicaba máis que vendía exemplares pola América profunda de principios do século XX na Librería Ambulante, de Christopher Morley, un dos poucos libros que me gustaron sobre librerías, porque, sáibano, as libreiras padecemos da arrogancia dos amantes e, como os namorados, só admitimos a excelencia en nosa propia historia de amor -ou de fracaso-.