Rayden: «Oxalá mañá póidache dicir que son un artista feminista»

Javier Becerra
jAvier becerra A Coruña

FUGAS

cedida

O rapeiro madrileño é unha rara avis dentro do pop español. A súa música, combativa e directa, chega a Galicia en formato acústico

22 novs 2019 . Actualizado ás 08:53 h.

Escoitando un disco como Sinónimo (2019), o certo é que custa imaxinar a versión acústica desas cancións de ritmo trepidante. «Entendo que sexa difícil imaxinalo, pero funciona e a xente valórao», explica Rayden. Esta noite fará ese envorcado na Coruña dentro dos Momentos Alhambra Acustiquísimos (Palexco, 21.30, entradas esgotadas). «É un exercicio de descontextualizar as cancións e levalas a outro punto, onde a voz, instrumento principal no xénero urbano, cobra maior dimensión. Paréceme moi bonito», sinala.

­-Na súa música hai un chorreo que presenta unha fotografía desalentadora do presente.

-Si, pero só hai que ver o que ocorre. Son tempos difíciles. Métome porque formo parte deste momento histórico e penso que somos peores persoas que antes. Creo que se están perdendo moitísimos valores e que se están xerando unhas diferenzas sociais que non se se serán xa insalvables. Estamos a levar iso de ser persoa moi mal.

-Hai cancións que, segundo quen as escoite, pódese sentir ofendido e irritado. Mide o que di?

-Nunca tiven autocensura. O que ocorre é que intento pecar de elegante. Se dis algo de xeito elegante e enxeñoso puntúa dobre para quen lle gusta. E se a alguén moléstalle, tamén. Gústame facelo así. Perdería moita autenticidade se trato de autocensurarme ou modificar o meu discurso por medo a quen poida chegar.

-Aínda así, canta que é consciente de que «estaría máis guapo calado».

-Vaime ben, non me podo queixar. Pero ás veces reflexiono: se fose máis comedido e máis salvamuebles, como outros compañeiros, iríame mellor. Non podo. Férveme algo e téñoo que sacar. Cando escoito a artistas que se mostran asociales, que non senten, que non mostran ningún tipo de inquietude, que non sabes que opinan e fan cancións planas me apena.

-En «Gargantúa» reparte estopa contra todo o plástico que hai no pop. En que pensaba cando a fixo?

-Vén de moitas cousas, pero sobre todo deste momento de transición musical no que parece que hai unha guerra civil entre a vella garda e a nova tendencia. Parece que a vella garda ten que ser Saturno coméndose aos seus fillos por medo a que lle coman a torrada. E os fillos teñen que matar o pai. Eu, que son para comer á parte, reflexo isto.

-O «trap» supuxo unha ruptura total no pop. Como o ve?

-Entendo que poida conectar co público moi novo. A nivel cultural é un orgullo que haxa unha xeración que se apropie dun xénero porque naceu con el. Que sexa deles e de ninguén máis. Mesmo que sexa algo que gran parte do resto da xente non saiba nin entender. Nin lle vexan a lóxica, nin o gusto, nin nada. Pero tamén che digo que non se onde empeza o trap e onde remata [risos].

-Talvez no momento no que entra o efecto «autotune» tan esaxerado?

-Nos concertos entre canción e canción falan con autotune . Iso sácame de couzón. Eu, que son moi intensito e a todo lle busco o porqué, penso que se alguén me dá as grazas cun efecto fai que non mo crea. Non conecto con isto. E mira que estou a facer esforzos.

-É a súa música feminista?

-Eu creo que España é un país machista e ninguén é feminista. Todo o mundo está dando os pasos para chegar a ser o día de mañá feminista. Nun país que a nivel institucional, salarial e cultural é machista eu non podo dicir que son feminista. O que che podo dicir é que estou a mirar que fallos teño e que podo aprender. Oxalá mañá póidache dicir que son un artista feminista.

-É o pop unha canle idónea para iso?

-Nos tempos que corren, que cada un diga as cousas como queira. O mal gusto téñeno todos e xente sen dous dedos de fronte haina por todas partes. Se cadra o problema son as vías de difusión que potencian e fomentan ese tipo de mensaxes e discursos. Pero que haxa radios, plataformas de streaming que o destaquen, sublíñeno e póñano en letras grandes preocúpame.

-Dixo que nunca gravaría un videoclip con mulleres en plan sexi.

-Case gravo unha vez con señoras maiores para facer unha parodia. Se ti necesitas meter a unha muller para que, segundo os canons de beleza actuais, ao baboso cáiaselle a baba é que se cadra a túa canción non é tan boa. Xa pasamos o destape, non necesito iso. Dáme sarpullidos.