Julio , o mellor da túa vida linmo eu

FUGAS

Terry Ou'Neill

Cando se cumpren 50 anos do seu primeiro álbum, este libro desvela todos os recunchos dunha historia persoal apaixonante

27 sep 2019 . Actualizado ás 23:55 h.

A vida de Julio Iglesias non é unha balada romántica, ten tantos picos de intensidade que parece unha gran ópera, con todo o seu dramatismo e con toda a paixón dun gran protagonista. Un home único; huidizo ás veces, entregado outras, tímido e descarado ao tempo, cohibido e un sedutor como non houbo neste país. Julio é un catavento, rexido desde o seu nacemento polo aire (o seu signo zodiacal é libra), só a tenacidade de chegar á meta conseguiu equilibralo. Esa forza contaxiosa hérdaa do seu pai e dunha armazón interior construída por quen é un auténtico soñador. Ese é o primeiro trazo que destaca Óscar García Blesa, autor desta biografía de case oitocentas páxinas, escrupulosamente documentada, que se devora con gusto. O mesmo que lle viu o compositor Manuel Alejandro ao propio Julio : «El representa o bo facer, o bo dicir, a sinxeleza, é como un bo viño». Pero o artista que vendeu máis de 300 millóns de álbums, que cantou en 14 idiomas, que ten 2.600 discos de ouro e platino, é moito máis.

Asfíxialle a falta de liberdade

Xusto este ano, cando se cumpren 50 da publicación do seu primeiro álbum, Eu canto, García Blesa coseu con minuciosidade os pliegues dunha vida que pode parecer envexable, pero que Julio chorou en moitas ocasións. De neno, cando a súa nai o castigaba nun pequeno cuarto, xa non soportaba a falta de liberdade, así que cando por fin se abría a porta íase directo ao balcón a acougar a inquedanza. Esa asfixia marcou pronto o seu horizonte, para el non hai nada peor que estar atado, xa sexa física ou emocionalmente.

Julio é en calquera circunstancia unha forza adiante: «Se o que fago un día é menos que o anterior, entón mórrome». Pero aínda que soña alto, pódelle o medo a voar. A súa fobia aos avións paralízao cando arrinca a súa carreira, e ata dúas veces queda en terra cos billetes na man; unha contradición curiosa para quen non parou de viaxar polo mundo e ten o seu propio avión privado. Julio é un paxaro de moito coidado, aínda que teña as ás rotas. E as primeiras rompéronselle cando aos 20 anos, tras sufrir un accidente de coche, queda inmóbil nunha cama durante dous anos. El sae ileso dese coche, pero meses despois unha dor insoportable nas costas déixao paralítico. Ese tempo marca definitivamente a un rapaz que pensaba que sería porteiro do Real Madrid e que se forxa un carácter de ferro. Sempre da man, iso si, do seu pai, que move ceo e terra para que o vexan os mellores médicos, aténdeo día e noite, e méntelle para evitarlle sufrimento. En casa dos Iglesias , di García Blesa, sempre houbo dous bandos: dun lado o pai e Julio ; do outro, a nai e Carlos, o irmán pequeno.

O seu pai é quen o salva dunha morte segura e quen vira o seu destino cando un amigo seu, Eladio, regálalle unha guitarra para entretelo nese illamento. A vida xa non segue igual para Julio Iglesias, que empeza a compor e proxéctase enseguida como un cantante de éxito. «Mamá, eu vou ir ao Festival de Benidorm», promételle en canto ve que empeza a mover os dedos dos pés. Esa determinación é unha constante, aínda que o azar lle abre enseguida un destino de estrela: o artista que ía interpretar a súa canción, A vida segue igual, enferma e ten que ser Julio quen a cante. El sae ao escenario timidísimo, gaña o certame e xa non deixará de gañar nunca.

Mullereiro, con don de xentes, e moi tenaz, a pegada do seu pai é tamén un Canto a Galicia. «Creo que nunca volvín ser tan feliz como nos meus veráns de neno en Cangas», confesa Julio : «O cheiro a eucalipto, a auga transparente, as nécoras naquela pensión O Pote [...] Son un galego profundísimo; os meus sentimentos e a miña sensibilidade están moito máis preto de Galicia que de calquera outro lugar».­­ Esa etapa do accidente é crucial na súa vida. Logo chegan Gwendolyne, Isabel Preysler, á que a nai de Julio chama despectivamente A China e que, bañada en bágoas por unha voda de penalti, sofre pronto o desdén: «Cando naceu Chábeli tardei un día en localizar a Julio ; logo chegou, estivo unha hora e volveuse a ir». Ese é o resumo dun matrimonio que se quixo, pero non sobreviviu á infidelidade e á ausencia do artista. Unha fama de truhan que, como non, el alimenta sempre que pode. Cando o Daily Mirror publica que Julio deitouse con 3.000 mulleres, o primeiro que lle di ao seu xestor é: «Nin se che ocorra desmentilo».

En 76 anos e despois de 50 dun éxito bestial hai moitas curiosidades que o lector descubrirá sorprendido, como que ese xesto seu dos ollos pechados e a man no peito non nacen da sedución: «Se os abría perdía a concentración, porque despois do accidente o meu sistema nervioso só funcionaba ao 65%». A súa noite con Michael Jackson, a rivalidade con Raphael, a relación tensa co seu fillo Enrique, o seu amor tranquilo con Miranda, «a muller da súa vida», as súas operacións estéticas, o exceso de sol, os seus oito fillos recoñecidos… Ningún recuncho da historia de Julio Iglesias déixase sen escudriñar neste libro que é unha biblia para os fans e unha parada obrigada para os que creen que a música comezou con Xoel e Iván Ferreiro (aos que o cantante, por certo, fai referencia). Se creen en xullo, non llo perdan. É un canto á vida, hey. E sábeno.

«XULLO. A BIOGRAFÍA»

ÓSCAR GARCÍA BLESA

EDITORIAL AGUILAR PÁXINAS 763 PREZOS 19,90