A escritora coruñesa Nieves Abarca, autora de «Voraces», é a firma invitada en Fugas
27 sep 2019 . Actualizado ás 05:00 h.Elige a vida. Elixe un emprego. Elixe unha carreira. Elixe unha familia... Elixe a saúde, colesterol baixo e seguros dentais… Elixe aos teus amigos. Elixe roupa deportiva e maletas a xogo... Elixe podrecerche de vello cagándote e meándote amais nun asilo miserable, sendo unha carga para os niñatos egoístas e feitos po que procreaches para substituírche. Elixe o teu futuro... pero por que ía eu a querer facer algo así? Eu elixín non elixir a vida: eu elixín outra cousa. E as razóns? Non hai razóns. Quen necesita razóns cando tes heroína?».
-Quen escribiu iso?
-Un tal Irvine Welsh, Señora Secretaria.
A muller de coleta tirante e ollos de xeo fixo un xesto equívoco.-Que antigo, non? Alguén toma heroína estes días?
O servo calou durante uns segundos. Non estaba moi ao tanto das sustancias estupefacientes que utilizaban os «Non Produtores». Colleu o libro, pechouno dun golpe e deixouno sobre a mesa, no medio das dúas cheas.
-Que lle parece? Si ou non?
-O que liches paréceme perigoso. Como segue? -A Secretaria mirouse unha uña carmesí con desgana. Viu unha minúscula corte no esmalte permanente. Suspirou.
-Ao final gaña o drogadicto. Sobrevive e faise rico.
Ollos ao ceo-Prohibido, por suposto. O seguinte, por favor.
O Servo colocou Trainspotting na chea de vellos libros que serían incinerados simbólicamente antes de destruír todas as copias dispoñibles. Logo colleu outro aínda máis antigo. Un título curto. Lolita.
A Secretaria mirou con atención. Aquel título soáballe. De mozo talvez vise unha película, antes de que se prohibisen os cines.
A uña de cor carmesí acariñou a portada na que unha nena chupaba unha piruleta de forma procaz. «O-li-ta», masculló case de forma inconsciente.
-Un home maduro que se namora dunha nena de doce anos.
-Á fogueira. Iso alentaría a moitas nenas de doce anos a namorarse de pervertidos que se aproveitarían delas. Veña, máis, non temos todo o día.
O Servo sacudiu dun lapote o po dun exemplar de cor vermella. En letras douradas a Secretaria puido ler Cumes Borrascosas. Levantouse da súa cadeira e os tacóns resoaron no chan brillante.
-Vaia. Heathcliff e Cathy.
Dentro do seu cerebro renovado apareceu un estraño recordo de moitos anos atrás. Un recordo perverso que non debía estar alí: «Emily Brontë estaba tan emaciada pola tuberculose que o seu cadaleito só mediu 42 cm de ancho».
A Secretaria sacudiu a cabeza para espantar ao espectro do Nadal pasado. Mirou ao Servo e apertou os dentes:
-Á fogueira. Tirareino eu mesma.
Mentres as páxinas crepitaban, a Secretaria virou a cabeza para que ninguén vise dúas gotas pesadas e insistentes que acompañaron unha explosión no cerebro que lle dicía unha e outra vez «Eu son Heathcliff».