Simba volve ruxir

Carlos B. Torrado / A. A.

FUGAS

DISNEY

Disney celebra os 25 anos de «O Rey León» cun «remake» cheo de estrelas, como Beyoncé e Elton John; o filme estréase o xoves

12 jul 2019 . Actualizado ás 05:00 h.

Unha película que marcou a toda unha xeración non é moco de pavo, e por iso Disney -experta nisto de espremer ao máximo o rédito económico de calquera franquía- decidiu crear unha nova versión do Rey León, xusto cando Simba cumpre 25 anos. Esta nova película mostra un dominio da animación 3D por computador poucas veces visto antes nunha sala de cine. É así porque Disney puxo toda a carne no asador cun orzamento que aínda non se desvelou. Seguramente será maior que a versión live-action que lanzaron no 2016 do libro da selva, cuns 116 millóns de dólares, que converten en ridícula a cifra do Rey León orixinal de 1994 (uns 45 millóns). Pode parecerlles un documental, porque o fotorrealismo conseguido é excepcional, pero non só a calidade técnica é a clave para recrear unha das películas máis queridas dos anos noventa.

A repartición elixida para a película está cheo de caras coñecidas e de gran talento: James Earl Jones repite como Mufasa, mentres que a Simba poralle voz o mozo Donald Glover (Atlanta, Han Solo: unha historia de Star Wars). Nala será interpretada por Beyoncé, mentres que o actor Chiwetel Ejiofor (Doutor Strange, 12 anos de escravitude) encarnará ao vilán Scar. O seu director, Jon Favreau, é un dos pesos pesados da compaña do rato. Xa dirixiu a nova versión do libro da selva -tamén foi elixido para encargarse da súa secuela- e ademais é produtor en varias películas do estudo Marvel, que se converteu nunha das fontes de ingresos máis importantes do mundo cinematográfico. A película non estivo libre de polémica durante a súa promoción, xa que o aspecto fotorrealista levantou algunhas críticas ante a falta de expresión dos animais fronte á cinta orixinal. Poderíase considerar esta película como a evolución lóxica da historia da animación, polo que se teme pola supervivencia da animación clásica en 2D, máis barata e alcanzábel por estudos con baixo orzamento. Con todo, estamos a falar de dous tipos de animación diferente, non unha evolución dunha a outra. É máis, a animación clásica aínda pode sorprender (véxase a magnífica Loving Vincent, a primeira película que se fixo só con pinturas, do pasado 2017).

O negocio da nostalxia

Con esta nova versión do Rey León, Disney xa realizou case nove remakes live-action das súas películas clásicas. Algunhas repiten o argumento en certa medida, como O libro da selva e a recente Aladdin; ou prefiren mostrar unha nova parte da mesma historia, como Maléfica, que ensina, en forma de precuela, a historia da vilá da Bela Dormente.

 Con todo, estas versións live-action dos clásicos Disney non sempre resultaron ser o bombazo agardado en despacho de billetes, fóra de, por exemplo, A bela e a besta, cunha recadación de mil millóns de dólares. As críticas céntranse na pouca imaxinación e creatividade, que sentaron realmente mal a películas como Dumbo (2019), onde o beneficio se reduce a cen millóns de dólares, unha cifra irrisoria para unha empresa desta envergadura. Por iso Disney reiterou en varias ocasións que esta versión do Rey León non será un calco plano por plano do filme orixinal, escapando das temidas críticas.

A música amansa ás feras

Outro elemento imprescindible de calquera clásico animado dos 90 é a súa proximidade co xénero musical. Aquí tampouco se escatimou en gastos, xa que Elton John repite na banda sonora, reimaginando algunha das cancións máis icónicas da película. As cancións que se intercalan entre a morte de Mufasa a mans de Scar ou as divertidas vivencias de Simba con Temón e Pataplún forman parte do imaxinario colectivo, polo que non sorprende que semellante presión se deixe en mans de cantantes da talla de Beyoncé. O poder da banda sonora nesta película tradúcese no éxito do musical do Rey León en Madrid, que leva 3.000 representacións co auditorio cheo desde o seu comezo no 2011. Disney aproveita todo o vórtice ao redor desta nova película para promocionar unha tempada temática no seu parque de Disneyland París, xunto a unha abafadora campaña de mercadotecnia, con máis de 36 millóns de visualizaciones do tráiler da nova película en YouTube. Todas as cifras indican o poderío audiovisual e económico que aos poucos vai amasando a compaña estadounidense, unha tempada de bonanza que parece ser un ciclo sen fin.