O señor Cuesta convértese en poeta. José Luis Gil estará mañá ás 20.30 horas na sede Afundación Abanca de Pontevedra con «Cyrano de Bergerac»
22 mares 2019 . Actualizado ás 14:57 h.Segue sendo o señor Cuesta para moitos e é Enrique Pastor para outros, pero José Luis Gil deixa claro que hai vida máis aló da famosa comunidade de veciños da tele. Proba diso é o seu papel como Cyrano, un personaxe que el sempre quixo interpretar.
-Que significa para vostede interpretar a Cyrano?
-Unha marabillosa casualidade. É un personaxe que descubrín na adolescencia cando estudaba arte dramática.
-Confesou que nunca pensou que podería interpretalo...
-Nunca. Sempre pensaba que que sorte tiñan os actores que o facían porque Cyrano teno todo. É en verso e iso a algúns actores bótalles un pouco para atrás, pero é en verso, ¡non é en húngaro! Para min é unha obra mestra.
-Que ten Cyrano para cativalo tanto?
-Teno todo. Sempre digo que con Cyrano sófrese tanto como se goza.
-Que é o máis difícil de interpretalo?
-Todo. Precisamente pola mesma circunstancia, porque é marabilloso.
-Que consello daríalle a unha persoa cohibida como Cyrano?
-O caso de Cyrano, que se cohibe polo seu nariz, hoxe non tería sentido porque sería corrixido cunha operación, pero serve para ver o pouco que evolucionamos. A importancia que lle damos a calquera pequeno defecto pola escravitude do físico. A Cyrano a obra demóstralle que a súa amada namórase del sen saber quen é, dálle igual o físico. Por iso o maior fallo é ao final o de autocensurarse.
-No mundo do cine e da televisión, é doado cohibirse polo físico?
-Claro, en televisión e tamén traballando nunha tenda, en todo o de cara ao público porque no fondo somos moi crueis. Rimos de todo aínda que non sexa politicamente correcto. E se non estás exposto, vívelo na intimidade. Por iso sempre digo que todos temos a un Cyrano dentro.
-Actuará en Pontevedra, é igual o público galego que o madrileño?
-Ás veces nótanse diferenzas, pero é unha parte que non depende de ti. Non che debes guiar polo que ves. Hai que saír a namorar ao público, esa é a maxia do teatro.
-Esa maxia asusta?
-Hai algúns actores que non o gozan tanto por iso, pero para min esa maxia é única. É o directo máis absoluto, cunha serie ou unha película todo o mundo ve o mesmo porque está gravado, pero no teatro cada día é diferente porque somos humanos.
-Cal é o seu seguinte reto?
-Con Cyrano péchase un círculo, imos estar todo o 2019 de xira e despois xurdiume un nome dun personaxe histórico moi bonito e ímonos a meter aí. Non podo dicir aínda máis, pero será para o 2020. É unha obra do século XIV que está de tremenda actualidade. É incrible que despois de tantos séculos todo siga manexándose igual.
-Acadou a popularidade sendo o señor Cuesta . Na súa vida real foi presidente da comunidade de veciños?
-Si, e é raro porque cando a xente che timbra e pregúntache se es o presidente créense que hai unha cámara oculta, poñen unha cara… Algúns rinse, pero outros quedan paralizados e non son capaces de dicir nada.
-Canto de realidade hai na serie?
-Recordo durante Aquí non hai quen viva comentando cos guionistas que moitas das tramas estaban baseadas en casos de verdade. Cousas que ti dis como poden montar este cirio por isto. Despois está o segredo de darlle a volta e facer unha serie de televisión con iso.
-A tempada 12 será a última da serie?
-Non o sei, a verdade, pode ser... Estamos a gravala. A undécima xa está gravada e aínda non se emitiu.