Suman miles de seguidores e non son críticos, só lles gusta ler. As súas contas poden ser a mellor campaña de fomento da lectura
19 mares 2019 . Actualizado ás 13:38 h.As redes sociais son un colector onde un se pode atopar de todo. En Instagram , a que reina no campo das imaxes, abundan as fotos de comida, viaxes e moda. Cada certo tempo, algún experto alza a voz e alerta sobre os riscos dun universo dixital que fomenta o ego. Outros critican a súa indución á murmuración, á dependencia de saber sobre a vida dos outros. Pero, no mundo dos likes e as stories, tamén existe o lado bo das cousas. Se se teclean etiquetas como booksgram ou booktubers, calquera escritor ou editor pode coller aire. A xente, a pesar do que difunden as enquisas, le.
A rede social das imaxes foi unha escusa para compartir as lecturas que estaban a gozar, ou as que os decepcionaron. Así comezaron as contas de Nuria Piñeiro, Lorena Bembibre, Xacobe Pato Gigirey ou Bea Osorio. Estes catro galegos suman miles de seguidores en Instagram. Non son críticos nin traballan para unha poderosa editorial. O máis vinculado á esfera literaria é Xacobe, libreiro en Santiago.
Como cos seus amigos non sempre poden falar de libros (os catro len unha media de 50 ao ano) decidiron envorcar os seus intereses na nube. O resultado? Centos de seguidores déixanse guiar polos seus comentarios. E, aínda que a ningún deles gústalles a palabra influencers, ben poderían ser o seu equivalente nas letras.
Autodidactas e sinceros
Lorena Bembibre, que de profesión é médica de urxencias no Chuac, define os seus post como «de andar por casa». En Instagram é \
A honestidade poida que sexa a clave. Un punto de vista de verdade
Xacobe, \
Nuria Piñeiro é estudante universitaria na Coruña e no seu perfil destila un gusto pola estética e os libros que enganchan. «Cando les recomendacións na prensa e logo ves que o libro non é o que dixeron, é decepcionante. É como calquera produto, funciona mellor o boca a boca que un anuncio na televisión. A literatura ten que competir con moitas formas de ocio. Dá moita rabia un libro malo. Perdes 25 euros e moitas horas», conta Nuria, ou \
Esta forma que temos de achegarnos á literatura, sen querer ser eruditos, atrae
Son sinceros, e iso valórase. «Comecei como unha distracción. Agora, ata unha moza de México díxome que encargou un libro ao que chegou grazas ao meu perfil. Tardou semanas en recibilo porque alí non se editou», exclama Beatriz Osorio, ou \
Contaxiar libros
Con esta repercusión, as editoriais empezan a pórse en contacto con eles. «Moi puntualmente, vos libros que teño son case todos dás bibliotecas, as dá a Coruña, polo menos, teñen uns fondos estupendos!», insiste Nuria. Tamén Lorena. Acaba de devolver Un cabaleiro en Moscova. «Ou último que quero é perder a miña independencia por un libro». Bea tamén o leva por diante: «Sempre son opinións neutrais». Antes de rematar, fai unha pequena revelación. «O exemplo do positivo que pode ser isto téñoo en casa. A miña irmá non lía nada, ata que empezou a ver estas contas. Agora devora novelas de 700 páxinas».
O exemplo téñoo en casa. A miña irmá non lía nada, ata que empezou a seguir estas contas