Contos para pasalo de medo

Se non tes plan para a noite de Defuntos, e prefires os contos aos trucos, fagamos un trato: eu propóñoche unhas cantas historias e ti elixes as que che dan máis medo. A noite é longa, pero os mellores contos fanse tan curtos... Armémonos de ollos birojos para ler uns cantos.

Onde viven os monstros, un clásico de Maurice Sendak que brilla na súa edición en Kalandraka, Onde viven os monstros, nunca está de máis no cuarto dun neno valente que se atreve a descubrir os seus medos. Que é, se non, o valor? O cuarto de Max, ao que castigan sen cea por desobediente, é infinito, un mundo, un soño, unha viaxe apaixonante que acaba nun pesadelo da que Max aprende cousas.

Se segues a ruta do Samaín dos contos, tes outra opción en (Janet Os esqueletos divertidos & Allan Ahlberg, tradución de Sandra e Óscar Senra Gómez, desde 5 anos, Kalandraka). «Eran un esqueleto grande, un esqueleto pequeno e un esqueleto de can»... E nisto...

«-Que podemos facer esta noite?

-Podemos sacar o can a pasear! E de paso asustar a alguén!». ¡Imos!

E Escarlatina, a cociñeira defunta, de Ledicia Costas, é desde hai anos unha presenza saborosa na nosa despensa literaria. Os arquivos secretos de Escarlatina (Xerais, a partir de 9 anos), un misterio que sabe doce descifrar.

Mortiña (Barbara Cantini, tradución de Rosa Marta Gómez Pato e Manuel González, Hércules Edicións) é unha zombi pelín macabra pero con moita graza. Mentres agardamos as novas aventuras da gran Pippi Mediaslongas en Vilapenela, podemos parar a en Vila Decadente. E pasar un intre de morte coa que os nenos humanos empezan chamando «Martiña», que vive entre letras e cores coa tía Defuntiña e o seu amigo Tristeiro, un can que non se sabe se está vivo ou morto. Gran dúbida animal. Verás a sorpresa que dá Mortiña na festa de Halloween do conto. Eu diría que non viches nada igual (isto é algo persoal: á miña filla de 8 anos conquistouna).

Mary, que escribiu Frankenstein (Linda Bailey, Impedimenta), lembra algo importante, aplícache o conto: que ás veces unha historia comeza cun soño. «Un conto arrepiante, un castelo, unha criatura morta. Un descubrimento científico. Unha noite de tormenta. Esta é a historia de Mary Shelley, a historia de como unha moza de 18 anos uniu todas esas pezas para crear unha das mellores novelas». A artista Júlia Sardà, ilustradora de clásicos como Alicia no País das Marabillas, O Mago de Oz ou Charlie e a fábrica de chocolate, pinta os personaxes e escenas dunha biografía e unha noite tormentosas, a de Mary, unha nena orfa de nai abrazada á súa imaxinación, que soñaba esperta todo o intre. Esta biografía ilustrada de Impedimenta recupera o recordo da nai de Mary Shelley, Mary Wollstonecraft, autora da Vindicación dos Dereitos da Muller de 1792, un dos primeiros referentes en igualdade.

Os contos de terror do Tío Montague (Chris Priestley, tradución de Eva Almazán, Sushi Books, para mozos a partir de 12 anos) acaban de saír do forno directos ao escaparate dos terroríficos máis apetitosos. Estas historias porán a proba o limiar do pánico psicolóxico. Para primeiros lectores a suxestión pode ser Un, dous, tres, vampiro ti es (Nadia Budde, Kalandraka), un conto con unicornios, hienas peludas e crocodilos con brackets, para quitarlle ferro ao medo.

Monstros na escuridade, de K. Güettler, R. Helmsdal, A. Jónsdóttir. Estes monstros senten debilidades polo primeiros lectores. Monstro Pequeño e Monstro Grande son un bo equipo para facer fronte aos medos.

As bruxas (Roald Dahl, traducido pola poeta Xela Arias en Xerais) é unha xoia só para os máis valentes.