Jon Hamm: «Don Draper ensinoume o que non debo facer»

MARÍA ESTÉVEZ

FUGAS

TIMOTHY A. CLARY

É difícil separar o seu rostro da imaxe de Don Draper. Mesmo a el custoulle na súa vida persoal

19 ago 2018 . Actualizado ás 14:32 h.

Xa se exhibe nos cines españois O refén, protagonizada por Jon Hamm. O actor, coñecido pola serie televisiva Mad Men, regresa á gran pantalla cun personaxe entre James Bond e o publicista neoiorquino Don Draper que o consagrou cun Globo de Ouro. É un suspense político no caótico Líbano dos primeiros oitenta, en plena guerra civil e xusto antes da invasión israelí de 1982. Hamm transfórmase en Mason Skiles, un diplomático norteamericano destinado en Beirut coa misión de espiar a uns e a outros. A vida despois de Don Draper tróuxolle o divorcio de Jennifer Westfeldt e unha terapia para superar a súa adicción ao alcol. Agora volve á primeira liña, aínda que con máis autocontrol. «Son vanidoso, son actor, pero a fama non me volve tolo», asegura.

-«O refén» transcorre hai máis de 35 anos, pero os problemas que conta son moi parecidos aos de hoxe en día.

-Cando a conversación remata empeza a guerra. Creo que aínda hai un camiño diplomático capaz de resolver o problema. Sinceramente pénsoo. O meu personaxe considera a todos os seres humanos iguais, aínda que pertenzan a distintas culturas e relixións. Ninguén nace con odio no seu corazón. Mason trata de lembrarnos que a loita xa foi demasiado longa e encarnizada.

-Falou co guionista e o director sobre os conflitos de hoxe en día en Oriente Próximo?

-Son un optimismo eterno e creo na posibilidade dunha solución. A nosa realidade política depende da condición humana. Vivimos tempos estraños, non hai dúbida, pero podemos cambiar a situación. O noso traballo, como cidadáns independentes, é atopar solucións para quen máis o necesita.

-Que lle chamou máis a atención do guion?

-Tras coñecer a historia descubrimos que os problemas latentes en Beirut nunca se resolveron, pese á vez que transcorrera. O terrorismo internacional institucionalizado foi financiado fai trinta anos. Esa é a rampla de saída do lume que nos rodea.

--«Na vida non nos detén a vellez senón as ganas de continuar». É unha frase súa?

-Si. Creo que ten que ver coa vida dos actores. Págannos por vivir, por disfrazarnos, por pretender que somos máis novos, por unha enerxía artística que, en ocasións, non ten nada que ver coa nosa realidade. Eu trato de conectar, de manterme mozo, de espertar ao neno que levo dentro, de buscar a felicidade. Ás veces consígoo, outras veces non.

-Quere dicir que é importante vivir a realidade?

-Exactamente. Todos nós nos esquecemos de pasar tempo en familia, cos nosos amigos, de conectar directamente coas persoas e pasar un bo intre. Diso trata a vida. Ese é a miña mensaxe. Non quero facer películas políticas nin controvertidas, quero divertirme, gozar. Quero inspirar a través do meu traballo a outras persoas e que, como eu, dean un paso ao carón e non se deixen levar polo vórtice que nos rodea.

-Sabe que será sempre Don Draper, o executivo de «Mad Men», o «home perfecto»?

-Esa é unha idea absurda. Foi marabilloso formar parte dunha serie considerada unha icona da televisión. Sei que a miña fama, en todo o mundo, débolla a Mad Men e non fuxo dela, acéptoa. Pero tamén me sinto orgulloso dos outros proxectos, os que non tiveron o mesmo éxito. Aquela serie abriume as portas, pero agora estou noutro capítulo da miña vida.

-Que aprendeu do personaxe que interpretou en «Mad Men»?

-Que é o que non debo facer. Aprendín que eu non era Don. A xente viu o lado escuro de Draper e aceptoulle. Iso foi perigoso para min. Non entendía como a audiencia aceptaba e namorábase dun tipo tan pouco ético e sen valores morais. Ao meu Don Draper confundiume.

-Algunha vez pensou en renderse?

-Non, aínda que tiven reveses. Aos meus 29 anos deixei o meu traballo de camareiro no restaurante e sentinme ben. Pensei que ía ser capaz de gañarme a vida actuando e funcionou. Fun mestre de gardería, perruqueiro, obreiro da construción, reponedor de supermercado. Fixen moitas cousas e, todo iso, faiche ser quen es. Nunca tiven medo de quedar un día sen traballo. Tampouco teño medo a ter moito traballo. Se a actuación non funciona, dedicareime a reparar utensilios de fogar porque son un manitas.

-Cal é o seu próximo proxecto?

-Estou filmando unha película nos Angeles, con Natalie Portman. Realmente gozo dirixindo. É como un crebacabezas. Gústame xuntar pezas. Podo verme dirixindo de novo. Probablemente máis en televisión que no cine. Gústame ser o condutor do tren.