Charlize Theron: «Unha é libre cando di o que pensa»

TEXTO: MARÍA ESTÉVEZ

FUGAS

Gunther Campine

En «Gringo» ponse na pel dunha empresaria sen escrúpulos nunha historia sobre o narcotráfico e a violencia en México. Sen pelos na lingua, a actriz confesa que a súa actitude parece desafiante e que non lle importa o que pensen os demais: «Fun criada por unha nai forte»

01 abr 2018 . Actualizado ás 13:33 h.

A beleza e o talento de Charlize Theron brillan na súa nova comedia negra Gringo, onde dá vida a unha empresaria sen escrúpulos. Unha narración sobre o narcotráfico e a violencia en México que pon de relevo o papel que xogan as corporacións norteamericanas no submundo das drogas. Sen pelos na lingua, dentro e fóra da pantalla, a actriz confesa sentirse moi orgullosa do que conseguiu.

-As cousas que saen da boca do seu personaxe non son politicamente correctas

-Non. Estiven todo o día desculpándome coa xente da rodaxe. Houbo momentos nos que me daba medo ir ao comedor porque ese día podía ter ofendido a sete persoas, sen querer, e non sabía se poderían ter ouriñado na miña comida [risos]. Agora en serio, o equipo foi moi amable e comprensivo, entenderon o personaxe e aceptaron todo o que me vin obrigada a facer interpretándoo. Ela di cousas que non imaxinei nunca que fose ser capaz de dicir.

-Que lle gustou do personaxe?

-Non é unha muller con filtros que pida perdón por ser quen é. Non falo como ela, pero tampouco pido perdón por berrarlle a alguén ou ser como son. Ela viviu moito tempo dentro da burbulla do mundo corporativo e compórtase como un home, porque é un mundo de homes. Non só aplica esas regras á súa vida, senón que creou normas moi parecidas para si mesma. É produto do seu medio ambiente.

-Vostede tamén?

-Supoño que si. Con todo, unha vez que fas as paces contigo mesma abrazas a túa personalidade. No caso dela, abracei o seu narcisismo e brutalidade.

-Que opinión ten acerca da legalización da marihuana?

-Paréceme necesaria. Eu fumei durante tempo e vin de primeira man o que pode facer coas persoas que padecen dores. A miña nai sufriu unha lesión no seu pé durante anos e non puido practicar deporte ata que lle comprei unha crema de marihuana. Temos que educarnos un pouco máis e non xeneralizar coas drogas. En moitas partes do mundo han despenalizado as drogas. Aos adictos trátaselles igual que ás persoas con diabetes e iso crea unha sociedade máis saudable. Non creo na criminalización das drogas.

-Vostede non pide perdón por ser como é...

-Para nada. Pola graza do que sexa, estou aquí e non me limito. A alternativa sería meter a cabeza na terra e deixarme levar. Non, eu conduzo o volante do meu propio coche. O meu soño foi pagar as miñas contas e non depender de ninguén. Sei que a miña actitude pode parecer desafiante, pero non me importa o que pensen de min os demais. Creo que ten que ver co feito de que fun criada por unha nai moi forte, sarcástica, con amplitude de miras. Iso ten moito que ver coa forma en que vexo o mundo de hoxe. Creo que unha é libre cando se atreve a dicir as cousas como son e como as pensa.

-Que opina do movemento #MeToo?

-Que agardo que haxa vindo para quedar. O importante é non renunciar ao que consideramos o noso, non deixar escapar o que conseguimos. Agora mesmo provócame felicidade.

-Que provoca o seu riso?

-Os meus fillos. Eles son sensacionais. Amólanme e divírtenme. Son os máis divertidos que coñecín na vida .

-É difícil ser empresaria, actriz e nai solteira de dous nenos?

-Teño a sorte de contar cunha avoa que vive a unha rúa e adora comportarse como avoa. Nos momentos nos que estou máis ocupada, acudo a ela para que me axude. Vivo cada día como vén.