Pintar o corazón dunha canción

FUGAS

www.rafa-arinyo.com

Tras revisar a súa carreira en «Dez anos e un día», Dorian lanza un libro, no que expón con ilustracións e textos propios todo o universo do seu pop emocional

17 novs 2017 . Actualizado ás 16:36 h.

Os que seguen a Dorian saben que o grupo catalán mantén unha relación moi especial cos seus fans. Especialmente en directo, semella como que a banda se completa cos seus seguidores, facendo xuntos un todo indestructible. A euforia, o encogimiento, as dúbidas e os claroscuros da vida urbana foron reflectidas mágicamente en cancións como Che botamos de menos, A calquera outra parte, Tormenta de area ou Os amigos que perdín. Todo dun xeito tan certeiro que xerou unhas adhesións sentimentais que converten a Dorian nun pequeno país sen fronteiras no mundo do pop.

Eses lazos fanse aínda máis sólidos agora co insólito paso que acaba de dar a banda: ilustrar moitas desas cancións nunha especie de autobiografía do grupo, cargada de confesións e páxinas escritas a corazón aberto. A parte plástica corre a cargo de Lucía Inthesky, Mihepu, Lacabezaenlasnubes e Crajes. Os textos pertencen a Marc Gili, cantante e letrista da banda que fala con toda claridade das súas cancións, do contexto no que xurdiron e as circunstancias que motivaron as súas composición.

Ábrese aí algo así como o diario sentimental dunha formación que sempre optou pola poética clara e sen moitos agochos, pero que agora se torna moito máis transparente se cabe. Por exemplo, Calquera outra parte, o seu primeiro gran hit, aparece ilustrada como unha oda ao escapismo. O vocalista explícaa: «As persoas atravesan fochancas emocionais, tropezan e, ás veces, mesmo se renden. De todo isto fala Calquera outra parte, e tamén de baixar á rúa a conquistar días que amenceron derrotados». Dalgún xeito, pecha o círculo dun himno que chegou á fibra sensible de miles de persoas en España polo seu retrato certeiro da depresión, a exasperación e as ganas de voar.

É só un exemplo dos moitos que se reparten polas 128 páxinas deste libro de bellísima factura e indubidable interese para os seguidores do grupo. Nel cóntase o que rodeou a cada disco, as dúbidas, os soños e as motivacións do grupo. Tamén as pantasmas persoais dun Marc que se confesa. Desde os momentos que estivo bordeando a depresión aos que o seu carácter obstinado xogoulles unha mala pasada. Desde como chegou a un punto de crise no que se lle secou a inspiración ata que apareceu por aí Tormenta de area, que neste momento é o seu tema máis popular e todo un himno dos festivais e clubs indies. «Unha canción que bascula entre a tristeza e a euforia, entre a escuridade e a luz, dando lugar a fortes contrastes emocionais», detalla Marc.

O libro prológao Tomás F.. Flores, director de Radio 3, redondeando unha peza imprescindible para fans.