E ti de que Shameless es?

FUGAS

Se xa cruzaches a porta da casa dos Gallagher, en Chicago ou en Mánchester, déchesche conta de que é imposible saír. As aventuras desta familia desestructurada enganchan en calquera das súas dúas versións.

13 oct 2017 . Actualizado ás 13:12 h.

Eu aterrei no 4404 de South Wallace en Chicago, a residencia familiar dos Gallagher americanos, por casualidade. A indicación era clara: «Shameless hai que vela si ou si». Como imaxinar que aquela familia non era única, que había outros Gallagher en Mánchester: os orixinais. Cando se entra no inevitable debate, porque se entra, os argumentos atenden a todo tipo de razóns, desde se o humor inglés lle dá mil voltas, pero como a calidade americana non hai nada, que se a Fiona inglesa está ben, pero claro a ver quen lle di que non a unha Emily Rossum que o borda... Poida que os bandos non estean moi descompensados, porque con ningunha das dúas poderás deixar de darlle ao play.

Os Gallagher son unha familia desestructurada. Un fogar onde a priori a ninguén lle gustaría residir. Un grupo de irmáns ao que a súa nai deixou para irse contra muller e que sobreviven como poden. Iso, mentres aguantan a Frank, o seu pai, que deambula alcoholizado pola casa e que lonxe de facerlles a vida máis doado, complícalla. Menos mal que son intelixentes e espabilados, e aínda que Fiona (a irmá maior que se botou amais á familia) trata de disimulalo, sempre acaba tomando as decisións correctas. En canto a Fiona parece que hai unanimidade, a morena (Emily Rossum) gañoulle a batalla á loura (Anne Marie Duff). Creo que Steve non é o único que se rendeu aos seus encantos. E aínda que é incuestionable o seu peso e responsabilidade tanto na familia como na serie, o resto dos seus irmáns non quedan atrás. Todos eles son protagonistas destas aventuras familiares salpicadas de sexo, drogas e violencia.

Drama e comedia

Ao carón e outro do charco Frank Gallagher é unha especie de antihéroe. Un ser que faría calquera cousa por unha cervexa e que aínda que pode resultar repulsivo en ocasións, outras resulta imposible non encariñarse con el. E parece que o americano ten máis papeletas para iso.

Tanto a versión orixinal (2004) como o remake (2011) alternan pinceladas de drama con tinguiduras de comedia, unha fórmula que pode explicar que Shameless converteuse nunha serie de culto. Din que a americana é máis edulcorada e que a inglesa ten un punto máis acedo. Hai mesmo quen expón que a segunda é a versión maquillada da primeira porque os Gallagher americanos levan o selo de Warner Bros. A través de Showtime a casa dos Gallagher en Chicago vese simplemente desordenada, mentres que a dos seus dobres ingleses é un foco de infección. Precisamente esta crúa realidade é un dos aspectos aos que se agarran os incondicionais do Shameless inglés para defender o copyright.

E se fai falta dicir que os personaxes ata teñen os dentes máis amarelos pois o fan. Que cada un defenda o seu Shameless, porque no fondo todos queremos ser politicamente incorrectos, todos queremos entrar en casa dos Gallagher, xa sexa en Chicago ou en Mánchester. ¡Frank, adóptame!