«É un orgullo seguir cunha tradición familiar que leva xa máis de 75 anos»
PONTEDEUME
Gabriel Castro é o terceiro dunha saga de carniceiros eumeses que iniciou o seu avó
19 ene 2020 . Actualizado ás 09:40 h.Gabriel Castro, eumés de 91 anos, fundou o negocio en 1942. Tiña pouco máis de 13 cando o seu pai, tratante de gando, pensou en abrir unha carnicería para sacar algo máis de rendemento ao seu traballo. «Eran tempos nos que nin neveiras había na maioría das carnicerías, estaba alumeada cunha pequena lámpada e tiña un mostrador de mármore branco», relata o seu neto Gabriel, actual responsable da tenda. «Conta meu avó que do becerro, o primeiro que se vendía naquela época era a casquería, a carne con óso non a querían porque pesaba e o óso non se comía... Só os máis podentes tiñan acceso á carne de tenreira. E apuntábase na caderno cando non se podía pagar, para intentar que todos sobreviviran. Traballar, traballar e traballar...».
O iniciador desta saga de carniceiros eumeses acode a diario ao local, na rúa Inmaculada, «onde está de toda a vida». «É un orgullo para min, á vez ca unha grande responsabilidade, seguir cunha tradición familiar que perdura xa máis de 75 anos», remarca o neto, de 41 anos. O seu pai, xa xubilado, ten 67, e colabora co seu fillo. «Segue vindo no tempo libre e compra os becerros, é quen coñece aos gandeiros, o trato é moi persoal [...]. Coa tenreira completamos todo o proceso, mercamos os becerros en Monfero, na Capela ou nas Pontes», explica o actual responsable do negocio. «Meu avó, na súa alma, segue sendo carniceiro...».
El criar detrás do mostrador: «Mirando como traballaban os vellos ías aprendendo, daquela había matadoiro municipal e mamei todo o proceso da carnicería. Dúbidas non tiven». Apaixonado do mar, estudou o ciclo medio de acuicultura na Illa de Arousa. Pero ao pouco de acabar non dubidou en incorporarse ao negocio familiar: «É o que realmente me gusta, téñoo metido dentro, hai temporadas de menos traballo, que se compensan cos días bos [...]. O máis gratificante é cando a xente recoñece o teu traballo». Conserva clientes da época do seu avó: «Xente que leva vindo moitos anos, que nos axuda e valora os cambios e o esforzo de adaptar a carnicería aos tempos de hoxe».
A carnicería chámase As Landras, aínda que para todos son «Vos de Castro». Fai unhas dúas décadas, o seu pai alugou un local xusto en fronte, para abrir a charcutería As Landras. En 2010 decidiron reunificarlo todo no establecemento orixinal. E en 2019 acometeron unha reforma integral. «Temos un local de 160 metros cadrados, cun obradoiro grande de carnicería, a cociña cara ao público... Dá a dúas rúas e ten unhas vistas moi bonitas á ría de Pontedeume. E tamén traballamos o produto galego, conservas, aceites, licores e viños», detalla o último carniceiro da familia (a súa filla non parece interesada en continuar co oficio).
Da abundancia á crise
Os tempos de plena actividade dos estaleiros de Fene e Ferrol e da fábrica de Endesa «foron un pulo moi grande para o comercio de Pontedeume, en xeral, anos moi bos, de abundancia». A primeira gran crise económica do século XXI trouxo «anos amolados, duros, de moita incertidume nos negocios». «Non sabías se ían aguantar, fomos capeando e desde a crise ata hoxe todo evolucionou moi rápido». No seu sector e nos demais.
Os pequenos xogan as súas bazas: «Teste que diferenciar cun produto de calidade, controlando todo o proceso [compramos o gando nas mesmas casas desde hai corenta anos] e cun trato familiar». Pide apoio ás administracións para «atraer xente ao casco histórico e apoiar ao pequeno comercio, que ten un potencial grande para xerar unha economía sostible nas vilas, con servizos adaptados ao século XXI». Reivindica o papel dos negocios familiares «que lle dan vida ás rúas da vila», empeñado en que o negocio perviva.