«Nacín en Rodesia, vivín en Venezuela e Portugal, e quixese morrer en Narón»

NARÓN

CESAR TOIMIL

Nina Paula Alves Pedrosa chegou a Galicia en 2006 co seu marido, que traballou en a construción da urbanización Cidade Xardín

08 dic 2019 . Actualizado ás 05:00 h.

As obras de construción da urbanización Cidade Xardín, en Ferrol, foron as responsables de que Nina Paula Alves Pedrosa, que comparte as nacionalidades de Zimbabue e Portugal, acabase converténdose nunha «naronesa de prol». Tras ter vivido en tres continentes, desembarcou aquí en setembro de 2006, acompañando ao seu marido, que traballou na construción dos chalés situados na zona de Leixa, e agora xa non quere marcharse. «Gustaríame morrer en Narón», manifesta esta muller de 42 anos recentemente cumpridos, que soborda vitalidade por todos os poros da súa pel, aínda que despois engade que se adaptará ao que decidan os seus tres fillos, porque o que non quere é que os seus futuros netos se críen sen avoa, como lles está ocorrendo aos seus fillos, «porque todos os nenos necesitan un avó».

Nina naceu en Rodesia -país que en 1981 converteuse na república de Zimbabue-. A súa nai era de ascendencia inglesa e casou cun cidadán portugués ao que coñeceu cando participaba na guerra de Mozambique e un tío seu invitouno a cear coa familia. Dese matrimonio naceu Nina e, con posterioridade, outro fillo.

A parella trasladouse a Venezuela cando a protagonista desta historia aínda era unha bebé e residiu no país americano durante tres anos. Tras unha breve estancia de seis meses en Zimbabue, que Nina define como «unhas vacacións un pouco longas», a familia asentouse na pequena localidade portuguesa de Santa María dá Feira. Alí casou Nina en 1999 co que hoxe segue sendo o seu esposo, cando xa tiñan á primeira das súas fillas. O seguinte destino, e definitivo, segundo as pretensións de Nina, foi Narón, onde agora reside cos seus tres fillos e un xenro, mentres que a crise do ladrillo obrigou ao seu marido a buscar traballo fóra, polo que xa leva case cinco anos nos Estados Unidos -país ao que ela non quere trasladarse porque «hai moitas armas e moito acoso»-, nunha empresa que se dedica a colocar pedra en vivendas de luxo. E non quere marcharse de Narón porque é o seu lugar ideal para vivir, pola propia contorna e pola súa xente.

Cinco anos sen ver á súa nai

Na actualidade, Nina ten á maior parte da súa familia dispersa polo mundo. O seu pai en Portugal, a súa nai en Zimbabue -regresou para coidar ao avó, que ten 86 anos-, a esposa do seu padriño -el faleceu moi novo- en Inglaterra e un primo en Escocia. Como consecuencia desa dispersión, Nina leva cinco anos sen ver á súa nai, porque a viaxe a Zimbabue é «moi custoso» -ao redor de mil euros por persoa- e as cousas nese país están «fatal». «O meu avó segue pensando como cando era Rodesia e non entende que agora haxa escaseza de cousas e as racionen, polo que para encher gasolina hai que facer cola, para comprar desodorizante ou leite hai que percorrer dous ou tres supermercado, e córtanlles con frecuencia a auga e a luz», explica. A nivel persoal, a situación tampouco é doado. De feito, a súa nai ten que pagar visado e a Nina non lle permiten residir alí, polo feito de ter saído do país en 1981.

Todas estas vivencias, unidas a un carácter extrovertido e afable, forxaron unha persoa que logra as simpatías de todos, en especial dos máis pequenos, que gozan con ela nas divertidas clases de inglés na academia Pequebabies, en Narón, propiedade do seu gran amiga Maite Méndez. A maiores, agora comezou a cursar primeiro de Bacharelato en Caranza, en semipresencial.