Revivindo a lenda de San Vicenzo ao lado da súa cama

Seguindo o mesmo itinerario que hai 23 anos deu lugar ao librito A ruta dúas catro castelos, polos montes que pechan o golfo Ártabro, o viaxeiro terá partido do castelo de Moeche e tras unha bonita ascensión por pista de terra primeiro e asfaltada despois terá chegado á minúscula aldea de Pico. Alí, e virando a esquerda e dereita, un cartel invita a subir todo o máis alto do monte Ferreira. Son zonas tranquilas, sen apenas xente.

O encanto desaparece por momentos, porque algún iluminado pensou que subir por terra eses 500 metros era proeza doutra época, e non tivo ningunha mellor idea, axudado economicamente por Turismo de Galicia, que encher todo de cemento.

Descorazonador. E mesmo enganoso, porque subir cun coche que non sexa un todo terreo resulta realmente difícil e as rodas van a patinar, co agravante de que ata arriba de todo non hai onde dar a volta e o camiño é estrechísimo.

Arriba, iso si, segue a tumba de San Vicenzo, a 5,7 quilómetros do castelo. Pequena, marabillosa e, polo xeral, chea de auga de choiva. Unha xoia que non saía en ningún medio nin guía ata que foi publicada naquel libro. Na zona coñécese co nome da Cama de San Vicenzo.

Di a tradición que alí mesmo había unha ermida e que, como se atopaba en mal estado, alguén decidiu construír un templo moito mellor abaixo, na aldea de Seara. E así foi. Claro que non contaban con que o santo non se atopaba moi satisfeito co cambio, de maneira que todas as noites se ía pola súa conta ao seu lugar de sempre e os campesiños cansábanse de ir buscalo pola mañá. Tanto lles incomodou a situación que decidiron encadear a imaxe dentro da igrexa de Seara.

Hai que desandar o andado desde o pico Ferreira, gáñase o asfalto, vírase á esquerda e séguese recto. Iso significaba, hai máis de dous decenios, internarse por unha descendente pista de terra polo medio dun bosque. O bosque continúa aí, con máis eucaliptos que nunca, e a baixada segue sendo a mesma, pero baixo os pés só hai asfalto, algo que converte a ruta en idónea para coche ou bicicleta. Dese xeito chégase a Bidueiro, outra moi pequena aldea sen interese que tiña unha fonte á saída.

---

---

---